สวัสดี เพื่อนพี่น้องนะค๊าา วันนี้มีความรู้สึกที่อยากระบายออกไปบ้างเพราะเราเก็บความรู้นี้มา2ปีกว่าเเล้ว เรื่องมีอยูว่า เรามาเจอความรักครั้งใหม่ ที่มีความสุขมาก เเละไม่คิดว่าจะมีผู้ชายที่สามารถดูเเลเรา เทคเเคร์ความรู้สึกเราได้เสมอต้นเสมอปลายได้ขนาดนี้  ระหว่าที่คบกันบ้านทั้ง2ฝ่ายรู้ เราพัฒนากันไปเรื่อยๆจนเรารู้สึกรักเค้าหมดใจ เเต่มีเรื่องนึงที่เราไม่เอ่ยปากหรือจะมีโอกาสบอกกับเค้าเลย เราไม่กล้า กลัวบอกไปเค้าจะเปลี่ยนไป เพราะสมัยนี้มันไม่มีคำว่าตลอดไปใช่ไหม ถึงทำให้ต้องเก็บความรู้นี้อยู่ตลอด เราไม่รู้ว่าเค้าจะยอมรับได้ไหม เเต่ถ้าเค้ารับไม่ได้เราก็จะไปทั้งที่ยังรัก เรื่องที่เราจะบอกคือ เราเป็นซิงเกิ่ลมัม (ขอนอกเรื่องนิดนึงนะ) เราทำเรื่องผิดะลาดครั้งใหญ่เเละไม่ได้ย้อนกับไปได้ เราตั้งครรภ์ตั้งเเต่อายุยังน้อย เราเลิกกับพ่อของเด็กเพราะเค้าหนีไปมีผญคนใหม่ปล่อยให้เรารอ เราจึงเดินออกมาเอง เเต่ลูกของเราคือแม่รับเลี้ยงเเละเค้าให้เป็นบุตรของเค้าเลย เพราะเค้าคิดว่าเรามีวุฒิภาวะยังน้อย ให้เรียนต่อ ทำงานต่อ เราซ้ำใจนะ ทั้งที่ไม่คิดเอาออก คิดจะเลี้ยงเค้าเอง เเต่มาเจอเหตุการณ์เเบบนี้ มันผิดที่เราทั้งหมด เราทำผิดเอง เราไม่สามารถเลือกได้เลย เลยต้องปล่อยไปตามที่เเม่ต้องการ ( มาเข้าเรื่องกันเลย)  เราเคยพาเค้ามาเที่ยวบ้านทุกคนในบ้านเราก็ยินดีต้อนรับเค้าอย่างดี ทุกคนในบ้านเราก็ปิดบังเรื่องราวกันหมด เค้าก็เคยถามว่าเด็กตัวเล็กลูกใคร ไอ้เราตอบไปว่าน้อง  TT  ทั้งในใจรู้สึกผิดตลอด เราไม่รู้ว่าถ้าเค้ารู้เรื่องที่ปิดบังเค้ามาตลอด เค้าจะรู้สึกยังไง  เค้าจะยอมรับได้ไหมเรากับคบมา3ปีเเล้ว ความรู้ตอนนี้กลัวเค้าจะยอมรับไม่ได้ เราเองก็เจ็บนะ เจ็บที่โกหกเค้ามาตลอด เรารู้ว่าเราเห็นเเก่ตัว เราก็ไม่รู้ว่าเราจะเเบกรับความรู้ผิดนี้ได้ยังไง เราไม่กล้าที่จะบอก