ต้องแต่เด็กๆพ่อแม่แยกทางทิ้งเราไว้ในบ้านเช่าหลังเล็กตามลำพัง ตอนนั้นผมอายุเพียง 13 เราต่อสู้เพียงลำพังมาจนถึงตอนนี้ผมอายุ 32 แล้ว ตลอดช่วงชีวิตผม ล้มเหลว เสียใจ ผิดหวัง ทำดีมาแค่ไหนโชคชะตาไม่เคยเข้าข้างผมเลย ผมท้อมากๆเลยครับแต่ก็ยังต่อสู้อดทน มาตลอดเวลาผมเศร้าหรือมีปัญหาผมไม่สามารถพูดหรือปรึกษาใครได้แบบจริงๆจัง ไม่มีคนคอยสนับสนุน ไม่มีคนซัพพอร์ต ก็เคยคิดอบากจบชีวิตตัวเองนะ แต่ก็พยายามคิดถึงตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมายังทนมาได้ขนาดนี้  ล่าสุดก็เจอเรื่องที่มันกระทบจิตใจมากๆ โชคชะตามักจะไม่ตอบรับในสิ่งที่ผมร้องขอ. ผมอยากหายจากวังวนเศร้าๆแบบนี้สุดท้ายนี้ผมอยากจะขอกำลังใจพวกพี่ๆน้องๆที่ผ่านมาเจอโพสนี้🙏 ชีวิตผมต้องการแค่กำลังใจ และความอบอุ่น สักครั้ง ผมไม่เคยสัมผัสความอบอุ่นที่จริงๆเลยสักครั้ง😥 ขอบคุณครับ