คุณพ่อของหนูติดเหล้ามากค่ะ เมื่อก่อนตั้งแต่ที่หนูเกิดมา ครอบครัวค่อนข้างสมบูรณ์ คุณพ่อคุณแม่มีทานเหล้าบ้าง ตามประสาช่วงวัยทำงาน มีสังสรรค์บ้าง ครอบครัวใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัดนะคะ จนเวลาผ่านไปเท่าที่จำได้ พ่อเริ่มกินหนักเรื่อยๆตั้งแต่ตอนหนูเรียน ม.3 กินหนักที่เมาพูดไม่รู้เรื่อง ในทุกๆคืนจะเห็นพ่อเมาแบบนี้ประจำจนเรียนจบ ม.6 หนูก็มีโอกาสได้ไปเรียนต่อมหาลัยใน กทม.หนูเรียนหนักมาก ได้กลับบ้านบ้าง ไม่ได้กลับบ้าง ไม่รู้เลยว่าชีวิตการเป็นอยู่หลังจากนั้นพ่อและแม่เป็นอย่างไร จนหนูเรียนจบได้มีงานทำที่ กทม. ต่อ ปีนึงกลับบ้าน สองครั้ง แค่บางเทศกาล เวลาแม่โทรหา แม่ก็แค่พูดให้ฟังว่า พอติดเหล้าหนักแล้วนะ พูดก็ไม่ฟัง แม่พูดแค่นี้ เพราะหนูก็รู้ว่าพ่อเป็นคนยังไง จนมาวันนึงพี่สาวท้องต้องกลับไปอยู่บ้านที่ ตจว.กับพ่อแม่ พี่สาวทักมาเล่าให้ฟังว่า เออพ่อติดเหล้าหนักมากแล้วนะ หนักถึงขั้นกลางคืนไม่นอนตื่นขึ้นมากินเหล้าทั้งคืน แล้วเป็นคนอารมณ์ร้าย นั่งคุยคนเดียว ขี้หลงขี้ลืม ลุกมากินข้าวแล้วก็ลืมว่าตัวเองกินแล้ว และลุกมากินอีกซ้ำๆแบบนั้น  ใครพูดอะไรนิดหน่อยก็ด่าว่าโมโห แต่ตอนเช้าก็ทำงานได้เหมือนคนปกติ พ่อกินแค่ตอนกลางคืนนะคะ และพ่อกับแม่ไม่กินเส้นกันเลย ทุกครั้งที่แม่เห็นพ่อเมา แม่ก็จะด่าทอด้วยคำหยาบตลอดและพ่อก็ด่ากลับไปมาลูกฟังแล้วเจ็บใจสุดๆเลยค่ะ หนูไม่ค่อยได้กลับบ้านหนูก็ไม่ได้เห็นภาพว่าเออ เค้าเป็นแบบนั้นหนูไม่รู้เลยว่ามันรุนแรงถึงขั้นไหนจนมาวันนี้ หนูกลับมาบ้านเข้าพรรษา ก็เหมือนเดิมค่ะ ตอนเช้าก็ปกติทำงานได้ แต่ขี้หลงขี้ลืมมากๆ ตกดึกก็ดื่มทั้งคืนอย่างที่พี่เล่าไว้ซื้อตุนไว้หลายขวดมาก เปิดกินทั้งคืน พ่อนั่งคุยคนเดียว พ่ออารมณ์ร้ายมาก อยู่ๆก็โมโหขึ้นมาโดยที่ก็ไม่ได้มีใครไปว่าอะไรให้ จนกระทั่งหนูได้ยินเสียงเหมือนใครทำอะไร เลยลุกขึ้นไปดูปรากฎว่า พ่อบ่นหาจุดเปิดไฟไม่เจอ และพ่อก็ฉี่ลาด พ่อหนูเปิดไฟ พ่อเดินวนไปมา เหมือนคนไม่รู้ทิศทาง บนว่าปวดอึ ปวดท้อง หนูต้องบอกว่าห้องน้ำอยู่ทางไหน พอพ่อเข้าห้องน้ำหนูได้ยินพ่อพูดว่า ก็ ขี้ ปวดท้องจะตุยอยู่แล้วแล้วพอเสร็จภาระกิจ พ่อก็มีสตินิดนึงไปหากางเกงมาเปลี่ยน หนูตกใจมาก หนูไม่เคยเห็นพ่อสภาพแย่ขนาดนี้เลยค่ะ ทั้งตกใจเสียใจร้องไห้สับสนไปหมด แม่ก็เอาแต่ด่าๆๆๆๆๆๆคำหยาบจนทำให้พ่อโต้เถียงด่าทอไปมา หนูอยากหาวิธิเอาพ่อไปรักษา แต่เคยคุยเรื่องนี้แล้ว พ่อโกรธ พ่อไม่ยอมไปรักษา หนูพูดตลอดว่าหนูรักเค้าทั้งสอง หนูไม่อยากให้เหล้าเอาชีวิตพ่อไป หนูกอดเค้า แต่เค้ากลับไม่เคยคิดที่จะเลิกเหล้าเพราะลูกหรือครอบครัวเลย แม่ก็ไม่เคยพูดให้กำลังใจมีแต่ด่าทอ เพราะแม่ก็เหนื่อยกับเรื่องนี้มามากๆแล้วค่ะ แล้วหนูต้องกลับ กทม. แล้ว หนูกังวลใจว่าพ่อจะเป็นยังไงต่อหลังจากนี้ ตอนนี้คนที่บ้านทำตัวเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ ไม่มีใครทุกข์ร้อนทุกข์หนาว กับเรื่องของพ่อ พูดกันแค่ว่าแล้วแต่เวรแต่กรรม หนูเสียใจที่สุดเลยค่ะ