ใครเคยทะเลาะกับลูกจนอยากตายแต่ขี้ขลาดบ้างไหม

เราทะเลาะกับลูกทุกวันเพราะเวลาเค้าไม่ทำอะไรตามตกลงเราจะจำกัดการใช้มือถือของเค้า เค้าไม่เคยยอมรับว่าโดนลงโทษเพราะทำผิด ด่าทอคำหยาบแบบหยาบมากๆทั้งๆที่ที่บ้านไม่มีใครพูดคำหยาบเลยทำร้ายแม่ แช่งให้ตายไล่ออกจากบ้าน ทำลายของ  ทุกความเลวร้ายเกิดจากมือถือ วนเวียนมาหลายปีหนักมากตอนปีนี้ที่อยู่ม.2. ลูกอยู่ในร.ร.ที่ดี และห้องที่ดีที่สุดในจังหวัด คงไม่มีใครเชื่อว่าอยู่บ้านเป็นแบบนี้แม่เสียใจร้องไห้ทุกวัน รู้สึกแย่เครียดเคยเกือบเกิดเลือดหลายครั้งแต่คงเพราะยังขี้ขลาดอยู่ทั้งคู่เลยยังอยู่มาจนตั้งกระทู้ได้วันนี้ ปกติเข้าพันทิพย์หาว่าใครมีเรื่องคล้ายๆเราบ้างแต่หาไม่เจอเท่าไร เราคงเป็นคนกลุ่มน้อยมากๆที่เจอลูกแบบนี้ และเป็นแม่ที่แย่แบบนี้ ไม่สามารถทำให้ลูกรู้จักผิดชอบชั่วดี เราอยากปรับตัวไม่ให้ยุ่งกับเค้า พูดน้อยๆแต่ในความเป็นแม่ทำไม่ไหว พยามยามมองข้ามความผิด ความไม่รับผิดชอบ ความเห็นแก่ตัวของเค้า  แต่มองไม่พ้นสักที เสียใจกับคำด่าทอของเค้ามาก ทำไมเค้าเกลียดเราขนาดนี้ลูกคนเดียวของเรา เราทำอะไรกับเค้าไป ใครพอจะแชร์ได้บ้างไหมว่าเราควรทำอย่างไร เคยทะเลาะกันพูดตกลงกันหลายครั้ง สุดท้ายเค้าก็ไม่ยอมรับการลงโทษในแบบของเราแล้วก็ทะเลาะกันบ้านแตกเหมือนเดิม
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 15
ลูกยังเล็กอยู่ค่ะเลยยังไม่มีประสบการณ์ แต่ขอออกความเห็นโดยพุ่งเป้าเฉพาะที่คุณแม่แล้วกันค่ะ

คุณแม่เป็นแม่บ้านเต็มตัวใช่รึเปล่าคะ คุณพ่อบ้านมีกิจการส่วนตัวหรือว่าทำงานประจำคะ
สมมุตินะ... ลองตัดลูกออกไปก่อน คุณมองเห็นวันที่ตัวคุณแก่หรือเปล่าคะ ในความคิดคุณแม่ คุณแม่เห็นอะไร
เห็นคุณแม่กอดคอกับคุณพ่อทำสวนเล็กๆน้อยๆเปิดร้านขายของเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว ท่องเที่ยว หรือว่าตอนนี้มันดำมืด
เห็นตัวเองอ้วนเดินโขยกเขยกหรือสุขภาพดี แก่แล้วเช้าๆยังวิ่งออกกำลังกาย
ย้ำนะคะ คิดโดยตัดลูกออกไปก่อนนะคะ ถ้ามันมืดๆนี่ ค่อนข้างจะแย่แล้วนะ

คุณแม่อาจจะเห็นแค่ภาพที่มีลูกอยู่ด้วยมาตลอด ในถาพเห็นลูกน่ารัก วันนึงเค้าอุ้มหลานเล็กๆมานั่งตักเราเราก็ยิ้มมีความสุข
แต่คุณแม่ต้องเข้าใจว่าภาพเช่นกันเกิดขึ้น เพราะเาเอาความสุขของเราไปขึ้นอยู่กับคนอื่น ไปขึ้นกับลูกหลาน
ถ้าวันนึงเขาพลาด เช่น เรียนไม่จบ ท้องวัยเรียน หรือเป็นหนี้บัตรเครดิตติดบูโรมากมาย คุณแม่จะทำยังไง จะรับได้มั๊ย
หรือถ้าสมมุติเขาประสบความสำเร็จรวยฟู่ฟ่า แต่เขาไม่มาสนใจคุณ วันนั้นคุณจะเป็นอย่างไร

ที่ถามมาเนี่ย เพราะสงสารคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ ทุ่มเททั้งชีวิตและความหวังให้ลูก เวลาผิดหวังเลยเจ็บสาหัส จนลืมไปว่าสุดท้ายเวลาเราตาย เราไปคนเดียวนะหรือบางทีไม่ถึงตาย แค่แก่เราก็อยู่คนเดียวละ
ถ้าเราปราถนาดีต่อเขา เราจะทำอะไรให้เขาได้บ้าง ดีที่สุดคือ คุณแม่ควรดูแลจิตใจตัวเองค่ะ ดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี
ในวัยเกษียรมีเงินทองพอสำหรับการใช้ชีวิตในเวลานั้น ก็ต้องถามคุณแม่ว่าเตรียมไว้หรือยัง ออกกำลังกายพักผ่อน เราจะได้ไม่ป่วยเดี๋ยวจะเดือดร้อนลูกหลาน
อันนั้นก็เป็นส่วนของการเตรียมพร้อมเพื่ออนาคต ในส่วนของปัจจุบันถ้าเรามั่นใจว่าเราทำดีที่สุด ให้เขาดีที่สุดแล้วเขาไม่เอาก็ต้องแล้วแต่เขาค่ะ เราทำดีที่สุดแล้ว เด็กทุกคนต้องหัดใช้ชีวิตของตัวเอง
สิ่งที่อยากให้แม่ทำก็คือ รักษาอารมณ์จิตใตให้มั่นคง เพราะแม่เปรียบเสมือนบ้าน อาคารสถานที่ไหนมีแม่อยู่ ที่นั้นก็คือบ้าน มันจะอุ่นขึ้น
เด็กเดินโซเซก็อย่าไปดุว่ามากค่ะ ขาแข็งเมื่อไหร่มันก็เดินตรงเอง เราแค่ต้องเตรียมยาแดงให้พร้อม ล้มเมื่อไหร่เราก็ใส่ยา เค้าจะไปเละไปเทะที่ไหน แต่ถ้าตรงไหนที่เค้ารู้สึกว่าต้อนรับเค้าอบอุ่นและมีความสุขเค้าก็จะกลับมาเอง

ไม่อยากให้แม่คิดว่า ถ้าชั้นไม่มีลูก ชั้นจะไม่มีอะไรในชีวิตแล้ว มันไม่ใช่เลย ทุกคนมีหน้าที่มากมายที่ต้องทำ เตรียมพร้อมสำหรับจุดจบของชีวิตและในแต่ละวันกว่าจะถึงจุดจบของชีวิตด้วย
เอาใจช่วยในฐานะคนเป็นแม่เหมือนกัน อยากให้คุณแม่แก้ที่จิตใจตัวเองก็จะง่ายกว่าค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่