ผมอายุ 13ใกล้14 แม่ชอบคาดหวังในตัวผมพอผมทำไรได้ไม่ดีก็เอาแต่กร่นด่าไม่เคยนึกถึงใจผมเลยจนผมไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรจนผมกลายเป็นเด็กติดเกมเพราะสังคมที่อยู่มันน่าเบื่อ ที่มาของกระทู้นี่เริ่มตั่งแต่ตอนผม 8 ขวบช่วงนั้นคนที่ขึ้นชื่อว่าแม่เริ่มให้งานบ้านของตัวเองทีตัวเองควรทำอย่างเช่น ล้างจาน มาให้ผมทำตอนนั้นผมก็ 8 ขวบไม่รู้อะไรก็เลยทำแต่พอหลังๆงานเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆจนผมจำความไม่ค่อยได้แล้วตอนนี่ที่ผมทำก็ ซักถุงเท้าให้พ่อกับของตัวเอง รึดผ้าทั้งของตัวเองกับพ่อ ซักผ้าของตัวเอง แต่ว่าอะไรที่เป็นของตัวเองอะผมว่ามันก็ไม่ได้แย่แต่คือที่ผมรู้สึกว่ามันไม่ควรคืองานการเรียนสมัยนี้อะครับวันหยุดก็แถบจะไม่ได้หยุดงานบ้างที่มีแถบจะทุกวิชาพากเป็นการบ้านไว้แล้วก็เยอะกว่าตอนที่อยู่ในคาบด้วย ผมก็เลยคิดว่างานบ้านอะครับควรให้แม่ทำเหมือนเดิมอะดีแล้วเพราะงานที่แม่ผมทำคืองานเย็บผ้าอยู่ที่บ้านบ้างที่งานว่างไม่มีงานเป็นสัปดาห์แล้วก็ใช่ชีวิตอยู่เฉยๆไม่หางานทำเพิ่มแต่กลับเอางานของตัวเองออกมาให้ผมให้ตัวเองสบายแล้วอ้างว่า ฝึกความอดทน ซึ่งมันแถบจะไม่ได้ใช่อะไรเลยแต่กลับอ้างด้วยครับว่า ฝึก ผมรู้สึกว่ามันไม่แฟร์แต่เวลาผมโต้กลับอะไรบ้างก็หาว่าผมเลวลูกเนรคุณเถียงแม่แบบนี้มันแฟร์หรอครับแล้วก็เป็นคนหัวโบราณไม่เคยฟังใครโลกหมุนรอบตัวเองอะครับเวลาผมโดนด่าก็รู้สึกว่าบ้างทีก็เหมือนใส่ไฟเข้าไปอะครับไม่ร็สึกหรอกเขาใส่ไฟเข้าไปเลยจริงๆพอผมแย้งว่าอย่าใส่ไฟก็ไม่ฟังผมก็ไม่รู้ว่าต้องทำไงถึงฟังเลยตะโกน พอทำงั้นก็โดนหาว่าตะคอกเถียงผมไม่มีสิทธิพูดไรเลยใช่ไหมครับ พ่อเป็นคนเดียวที่ใช่เหตุผลไม่ได้ใช่อารมอย่างเดียวเหมือนแม่ผมเวลาผมคุยดิสอยู่ก็ชอบตะโกนเข้าไมโครโฟนแล้วอ้างว่าไม่รู้ทั้งๆที่ผมคุยกับเพือนอยู่แล้วเขาก็ได้ยินว่าผมคุยกับเพือนอยู่แล้วอ้างว่าเขาจะทำอะไรก็ได้พอผมขอห้องส่วนตัวก็บอกว่าได้แต่ห้ามเอาคอมเข้าไปด้วยเดี๋ยวมันไม่เจริญซึ่งมันโคตรปัญญาอ่อนเลยความเชื่ออะไรก็ไม่รู้แต่เอาเหตุผลแบบนั้นมาอ้างแล้วจะบังคับให้ผมเชื่อพวกอะไรแบบนั้นแล้วก็ชอบทำตัวเหมือนผมเป็นเด็ก 3 ขวบอะครับทั้งๆที่ผมก็พอดูแลตัวเองได้แล้วอะครับผมรู้สึก เบื่อ เกลียด แม่มากเลยผมผิดไหมครับ?