ถ้าดูจากประวัติการตั้งกระทู้ของเรา พี่ๆที่บอกว่าหมดตัวพ่อคงจะเลิกเล่นการพนัน ตอนนี้ยังไม่เลิกค่ะ เราขึ้นมหาลัยแล้ว ไม่รู้นานเท่าไรแล้วเหมือนกันกับปัญหานี้ ตอนนี้ที่เปลี่ยนไปคือ สภาพจิตใจแม่ดีขึ้น เราพาแม่ไปหาหมอ พบว่าแม่เป็นซึมเศร้าค่ะ แต่หลังจากได้ยาก็อาการดีขึ้นเยอะ เราเลยไม่กังวล ตอนนั้นที่เรากังวลเพราะแม่เราผูกใจไว้กับพ่อ เราไม่อยากเห็นแม่เศร้า ซึ่งตอนนี้เหมือนแม่เราเหมือนจะปลงแล้ว เงินแยกบัญชีกัน พ่ออยากจะไปไหนก็ไป แม่ไม่สนใจ เราเลยรู้สึกโอเคขึ้น แต่สิ่งที่ทุกวันยิ่งแย่คือ พ่อเราอารมณ์ร้อน และปากไม่ดีมากๆ เรามีเรื่องทุกข์ใจไปปรึกษาเขา เขาบอกเราว่า อย่างใช้ชีวิตไม่รอดหรอก เดี๋ยวก็ตายแล้ว ทำใจเถอะเกิดมาแบบนี้ พ่อเราในความทรงจำไม่เคยพูดคำหยาบกับลูกเลยค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเรารู้สึกถอยห่างมาก แล้วล่าสุดคือ พ่อเราใส่หมวกเราไปเปื้อนยาง เราเอามาซักไม่ออก เลยบอกพ่อว่าที่พ่อเคยทำของตัวเองเปื้อนเอาออกยังไง ทำให้หน่อย เพราะพ่อเป็นคนทำของเราเปื้อน แล้วเขาก็โมโหทันที ประมาณว่ากูมีบุญคุณกับ มาใช้กูได้ยังไง ต่อไปนี้กูจะไม่ทำ อะไรให้แล้ว เราตกใจ สงสัยว่าการที่เขาเอาของเราไปใช้เราเลยจะให้เขาทำให้มันกลับมาเหมือนเดิมมันเป็นเรื่องขนาดนี้เลยหรอ ในใจเราคิดว่าเรารับคนแบบนี้ไม่ได้ เราไม่อยากพูดกับพ่อ พ่ออยู่ตรงไหนเราจะเลี่ยง เป็นแบบนี้มา2อาทิตย์  แม่มาคุยกับเราว่าเหมือนพ่อจะรู้ว่าเราแปลกๆ แต่เราก็บอกแม่ว่าเราคุยกับพ่อไม่ได้อีกแล้ว เรื่องเล็กน้อยก็ด่า เราเลยเลือกจะไม่คุยด้วยไปเลย คำถามของเราคือ เราบาปไหม เราผิดมากไหมที่เมินเขา เลี่ยงเขา เพราะแม่บอกส่าให้เรากลับไปพูดกับพ่อ แต่เราไม่สามารถเลยค่ะ อีกอย่างคือเราเจ็บแทนแม่ ถึงแม่จะไม่สนใจพ่อแบบเดิม แต่ทำอะไรก็โดนด่า ล่าสุดด่าแม่เราว่าอิควาย เราคงจะเกลียดพ่อไปแล้วจริงๆ