ขอเกริ่นก่อนว่าเราช่วยงานแม่เรามาตั้งแต่ตอนอยู่ ป.6 เลยค่ะ เป็นงานประเภทพิมพ์เอกสารซึ่งแม่เราเขาไม่ค่อยถนัดเรื่องการพิมพ์งานและใช้คอม เขาเห็นว่าเราค่อนข้างมีความสามารถทางคอมมากกว่าเขา เพราะว่าตอนประถมเราเคยได้ไปเป็นตัวแทนไปแข่งประกวดงานเกี่ยวกับคอม โปรแกรมเกี่ยวกับ ms office  แม่เราเห็นว่าเราสามารถทำได้  รวมถึงงานฝีมือด้วยค่ะ คือแม่เราเขาเป็นครูต้องมีสื่อการเรียนการสอนไว้ประเมินผลงานตลอดทุกปีๆ  เราก็ต้องเป็นคนทำให้เขา เพราะเขาก็เห็นว่ามีความคิดสร้างสรรค์ทางด้านนี้ แรกเริ่มเขาให้เราลองทำลองช่วยเขาก่อน พอเขาเห็นว่าเราทำได้ดี จากนั้นเขาก็ใช้เรามาตลอดค่ะจนถึงตอนนี้

    ซึ่งเราก็ทำให้เขามาตลอดตั้งแต่เด็กไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะคิดว่าเราเป็นลูกช่วยแบ่งเบาภาระแม่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร  แต่ก็มีแอบรู้สึกหงุดหงิดบ้างเพราะเวลาว่างๆเราก็อยากพัก แต่เราต้องมานั่งทำงานให้เขาต่อ เราเคยคิดว่าเดี๋ยวเรียนจบมีงานทำเขาก็คงเลิกส่งงานมาให้ทำแล้ว เขาน่าจะเข้าใจว่าเราคงไม่ค่อยมีเวลาว่างแล้ว คนที่บ้านคนรอบข้างเราเขาก็พูดกันแบบนี้ (เพราะเราแยกตัวมาทำงานในเมือง)  แต่ไม่เลย ความคิดที่เคยคิดไว้ว่าจะเป็นอิสระมันหายไป เราคิดว่าเราจะยังช่วยเขาอยู่ตอนช่วงเราหางาน เราก็ช่วยมาตลอด แต่จนพอเราทำงานแล้วเขาก็ยังส่งงานมาให้เราช่วยทำทางไลน์ ระหว่างที่เราทำงานของเราเขาก็จะมีโทรมาหาให้ช่วยงานเขา ช่วยพิมพ์งานให้เขาหน่อย โดยอ้างว่าเขาพิมพ์ช้า ทำไม่ทัน หรือทำไม่เป็น บางทีก็ส่งงานมาให้เราช่วยหลังจากที่เรากลับมาจากที่ทำงาน  กว่าเราจะได้กลับถึงห้องก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว เรายังต้องมานั่งพิมพ์งาน ช่วยงานให้เขาต่อ ซึ่งเราเหนื่อยมาก รู้สึกไม่ได้พักจนร้องไห้ไปหลายครั้ง เพราะจัดการเวลาไม่ได้  จนมีความคิดเข้ามาว่า "ทำไมไม่ทำเอง ทำไมต้องเอางานตัวเองมาเบียดเบียนเวลาพักเราด้วย ต้องให้ช่วยไปจนถึงไหน"  บางงาน งานของเขาเองเราทำให้เขาตั้งแต่ต้น จนถึงตอนนี้เราทำให้เขาตลอดจนเขาทำไม่เป็นค่ะ เลยต้องเอามาให้เราทำทุกครั้ง

    เราเคยบ่นเขาไปหลายรอบแล้วมีปากมีเสียงกันด้วย เพราะเราก็สอนเขาทุกอย่าง แต่เขาจำไม่ค่อยได้ แล้วเราต้องสอนเขาทุกครั้งซ้ำไปซ้ำมา คือเราคิดว่ามันน่าเบื่อ ซ้ำไปซ้ำมาจริงๆค่ะ เรื่องเดิมๆที่เขาทำไม่ได้ เขาก็จะมีวิธีการจดของเขาแต่ละขั้นตอน ว่าทำยังไง แต่จดไปยังไงก็มาถามเราอยู่ดี  แล้วเราไม่ใช่คนที่ใจเย็นด้วย เลยทำให้มีปากมีเสียงกันตลอดทุกครั้งที่โทรมาให้เราช่วยงาน  ถ้าเราบ่นเรามักจะโดนสวนกลับมาประโยคว่า "กูไม่ได้เลี้ยงมาให้มาปากดี", "กูเลี้ยงดูส่งเสียตังให้มึ**เรียนสูงๆหวังพึ่ง" "ลูกคนอื่นเขายังไม่เป็นขนาดเลย"  "ลูกคนอื่นเขาก็ช่วยแม่เขากันทั้งนั้น"  "ลูกคนอื่นเขาโดนให้ช่วยเยอะกว่าอีก"  เราได้แต่สงสัยว่า หรอวะ? เพราะเราก็เห็นเพื่อนร่วมงานเขามาตั้งแต่เด็ก เห็นว่าเขาทำอะไรได้บ้างมาตลอด งานประดิษฐ์ สื่อการเรียนการสอน งานเอกสาร เราก็เห็นคนอื่นเขาก็ทำได้กัน และบางคนก็ไม่ได้มีลูก เราน้อยใจมากคือเราช่วยเขาเยอะมากจริงๆ ช่วยมาตั้งแต่เล็กจนโต  ทำสื่อการเรียนการสอนตกแต่งห้องเรียนเขา เราก็ทำคนเดียวหมด นี่ยังไม่เข้าประเด็นรวมงานบ้านนะคะที่เราทำให้เขาอีก ทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่ด้วย TT

     บางครั้งวันหยุดก็โทรมาให้เราช่วยงานค่ะ แล้ววันหยุดเป็นวันที่เราอยากจะออกไปเที่ยวไปพักผ่อนแบบเต็มที่ เราก็ต้องโดนสายโทรเข้าที่ขึ้นชื่อว่า "แม่" โทรมาขอให้ช่วยงาน แทบทุกอาทิตย์ จนเรารู้สึกพะวงตลอดเวลาที่จะออกไปเที่ยวทุกครั้ง เหมือนออกไปเที่ยวไม่เต็มที่ มีหลายครั้งที่เรารับสายเขา เขาก็จะบอกเลยว่ามีงานจะให้ช่วย จนทำให้ทั้งวันนั้นเราไม่แฮปปี้เลยค่ะ ถึงแม้เขาจะพูดว่าให้เที่ยวไปก่อนแล้วค่อยกลับห้องไปช่วยงานเขา มันรู้สึกพักผ่อนไม่เต็มที่จริงๆ จนทุกวันนี้เราคิดทุกครั้งที่จะออกไปเที่ยวเลยค่ะว่าเขาจะโทรมาไหม

    มีหลายคนเคยบอกว่าให้ลองไม่รับโทรศัพท์เขาดู  เราเคยแล้วค่ะ เราโดนเขาว่าว่า "สนุกจนลืมแม่เลยเน้าะ" ประโยคนี้ทำเราจุกอกมาก แล้วเขาโทรมาหลายสายมาก จนทำให้เราสงสัยว่า เขาไม่คิดว่าเราจะมีธุระอะไรบ้างเลยหรอ? เราต้องว่างเพื่อช่วยงานเขาตลอดเลยหรอ? 

    หรือโทรมาตอนเช้าวันหยุด และถ้าเรารับสายช้าเราก็โดนว่าเหมือนกันว่า "กว่าจะรับสายได้เน้าะ"  คือเขาโทรมาแต่เช้าเพื่อให้เราช่วยงานแล้วเขาจะได้ไปเที่ยวมีนัดกับเพื่อนเขาตอนเย็น

    เรื่องทั้งหมดที่เล่ามานี้หลายคนอาจสงสัยว่าแม่เราไม่ถามให้เพื่อนร่วมงานช่วยบ้างหรอ คือแม่เราเป็นคนที่ว่าจะให้ใครมาดูถูกไม่ได้ว่าตัวเองทำไม่เป็นเลยเลือกที่จะไม่ให้คนอื่นสอน แล้วให้เราสอนแทนค่ะ  

    เราเคยคิดไม่อยากมีชีวิตอยู่หลายครั้งเพราะเหนื่อยกับเขาค่ะ เหนื่อยกาย เหนื่อยใจด้วย มันตีกันไปหมด เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้เรารู้สึกหดหู่ในชีวิตมาก  ทำให้เราสามารถรู้สึกแย่กับตัวเองได้ทุกครั้งที่เขาโทรมาเพราะแค่เรื่องงาน คือเราแบบไม่อยากช่วยแล้วอยากมีชีวิตที่เป็นอิสระบ้าง  คนรอบตัวญาติๆเขาก็เข้าใจเราทุกคน เขาสงสารและก็เอือมกับการที่แม่เราเป็นแบบนี้ 
    จนตอนนี้ทุกครั้งที่เขาโทรมาเราก็คิดไปเเล้วว่าเขาโทรมาหาเรื่องงานแน่ๆ ไม่มีครั้งที่โทรมาคุยเล่น หรือถ้าโทรมาคุยเล่นก็จะมีเรื่องงานเกริ่นไว้จะให้เราช่วยงาน เป็นแบบนี้ตลอด

    ตอนนี้เราทางตันมากๆ เราไม่รู้จะทำยังไงให้เขาเลิกส่งงานมาให้เราทำ เลยอยากให้เพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปช่วยแนะนำทีค่ะ ว่าเราควรทำยังไงหรือคิดแบบไหนดี เพราะนั่นก็แม่  TT