คือว่าเราทำงานอยู่บริษัทนึงซึ่งเราจะไม่ขออนุญาตเอ่ยว่าเป็นบริษัทอะไรซึ่งเราเราได้ไปทำงานที่นี่เป็นระยะเวลาปีนึงและเราก็ขึ้นมาเป็นพนักงานหน้าร้านที่เป็นคนดูแลก็จะง่ายๆก็เหมือนหัวหน้าร้านประมาณนั้นค่ะซึ่งในระหว่างที่เราทำงานก็มีคนใหม่เข้ามาซึ่งเขาก็สมัครเข้ามาเป็นตำแหน่งเดียวกับเราตอนแรกเราก็สอนปกติค่ะไม่มีปัญหาอะไรแต่ทีนี้สาขาเราโดนย้ายย้ายโซนซึ่งตนแรกหัวหน้าเราเป็นผู้หญิงค่ะก็ดูแลดีในความคิดของเรานะก็โอเคค่ะแค่จะมีจุกจิกบ้างในเรื่องของงานที่เขาต้องการและเขาก็ย้ายมาเพราะว่าเขาดูแลสาขาเราไม่ไหวก็เลยให้มาเป็นพี่ผู้ชายดูแลอีกทีนึงซึ่งเป็นหัวหน้าใหม่ที่เพิ่งขึ้นมาค่ะซึ่งตอนแรกที่มามาตรวจร้านเราเขาไม่ได้อะไรแต่ในระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆในตอนที่เราหยุดซึ่งเราจะหยุดทุกวันอังคารซึ่งร้านเราจะมีพม่า 2 คนคนนึงจะพูดไทยไม่ได้ค่ะส่วนอีกคนนึงจะพอพูดไทยได้บ้างคนที่พูดไทยได้บ้างเขาได้มาบอกเราว่าช่วยรีกล้องวงจรปิดให้ดูหน่อยได้ไหมเพราะว่าในวันนั้นน่ะที่เราหยุดอ่ะหัวหน้าเราและหัวหน้าคนใหม่ได้เข้าไปในห้อง 2 คนซึ่งนานมากๆอาจจะเป็นชั่วโมงได้เลยซึ่งพม่าคนนี้เขาสามารถจำเวลาได้ในตอนประมาณ 19:00 น และออกมาประมาณ 20:00 น กว่าซึ่งเขาบอกว่าเขาไม่ค่อยโอเคเพราะว่าเขายกของและจัดของอยู่คนเดียวแล้วก็ปล่อยให้แคชเชียร์ยืนอยู่มาช่วยเขาทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่ของแคชเชียร์และหัวหน้าไม่ยอมออกมาซัพพอร์ตเขาเราก็ไม่คิดไรค่ะเราก็เลยบอกว่าเขานับตังค์หรือเปล่าแล้วเราก็เลยลองรีเล่นๆดูแล้วก็คิดว่าเออคงไม่มีอะไรหรอกแบบเขาคงจะคิดมากไปอะไรประมาณนี้แต่มันไม่ใช่ค่ะเราไปรีดูจึงรู้ว่าเขาสองคนมีความสัมพันธ์กันในห้องในที่ทำงานซึ่งอันนี้คือครั้งแรกและครั้งต่อมาเราก็หยุดอีกซึ่งอันนี้ต่อไปเป็นครั้งที่แคชเชียร์เป็นคนบอกเราเราก็เลยลองรีกล้องดูอีกครั้งนึงแล้วก็เจออีกรอบค่ะซึ่งเรารู้สึกว่าเราไม่รู้ว่าเราต้องไปบอกใครหรือเราต้องรู้สึกว่าเราต้องทำยังไงเราเหมือนเราเราไม่สามารถที่จะปรึกษาใครได้เราไม่สามารถที่จะบอกใครได้นอกจากคนที่รู้เรื่องนี้ก็คือเราและแคชเชียร์ที่เขารีกล้องดูกับเราวันนั้นซึ่งเรารู้สึกอึดอัดมากจนเรารู้สึกว่าเราอยากลาออกจากงานนี้ตอนแรกๆเราก็รู้สึกว่ามันอาจจะไม่ได้ส่งผลอะไรถ้าเราไม่บอกใครแต่พอเริ่มหลังๆมาเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มส่งผลกับงานด้วยการที่เราโดนเอาเปรียบในการทำงานมากขึ้นกลายเป็นว่าเราทำอะไรเราก็เป็นคนผิดและเราก็ต้องออกหน้ารับแทนในทุกการกระทำที่เขาทำผิดซึ่งบางอย่างเราไม่ได้ทำอย่างเช่นเราหยุดเขาก็ไปบอกหัวหน้าคนนั้นว่าเราเป็นคนบอกว่าให้ทำแบบนี้แบบนี้นะซึ่งบางอย่างเราอาจจะไม่ได้อ่านงานในนั้นครบทั้งหมดเพราะว่าเราหยุดซึ่งเราก็อาจจะไม่ได้เข้าไปอ่านอยู่แล้วแต่คนที่เขาทำงานอยู่เขาควรที่จะทำมันครบถ้วนกว่านี้แล้วเราก็โดนหัวหน้าคนนั้นด่าซึ่งมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยมากๆทั้งๆที่เราหยุดในวันที่เราหยุดเราจะมีปัญหาอยู่เสมอเรามักจะโดนโทรมาถามงานถามงานให้เราสอนในทุกครั้งที่เป็นเวลาพักผ่อนเราถึงขนาดเราพักเราก็ต้องวิ่งมาเพื่อที่จะ support เขาแต่ในขณะที่เขาพักเราไม่เคยที่จะต้องไปรบกวนเวลาพักผ่อนของเขาเลยแม้กระทั่งในวันหยุดของเขาซึ่งเหตุการณ์นี้มันทำให้เรารู้สึกสุขภาพจิตและก็สุขภาพร่างกายเราเริ่มแย่ลงซึ่งมันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยมากกว่าตอนที่เราทำงานอยู่คนเดียวอีกซึ่งเรารู้สึกเหมือนจะรู้สึกผิดที่เราไม่ยอมบอกหัวหน้าที่เขาใหญ่กว่านี้แต่เราก็รู้สึกกลัวว่าเราจะโดนอะไรในถ้าเราบอกไปซึ่งเราสามารถทำอะไรได้บ้างไหมคะ (ในกรณีนี้เรามีหลักฐานค่ะ)
เจอว่าเพื่อนร่วมงานแอบมีซัมติงกับหัวหน้า
คือว่าเราทำงานอยู่บริษัทนึงซึ่งเราจะไม่ขออนุญาตเอ่ยว่าเป็นบริษัทอะไรซึ่งเราเราได้ไปทำงานที่นี่เป็นระยะเวลาปีนึงและเราก็ขึ้นมาเป็นพนักงานหน้าร้านที่เป็นคนดูแลก็จะง่ายๆก็เหมือนหัวหน้าร้านประมาณนั้นค่ะซึ่งในระหว่างที่เราทำงานก็มีคนใหม่เข้ามาซึ่งเขาก็สมัครเข้ามาเป็นตำแหน่งเดียวกับเราตอนแรกเราก็สอนปกติค่ะไม่มีปัญหาอะไรแต่ทีนี้สาขาเราโดนย้ายย้ายโซนซึ่งตนแรกหัวหน้าเราเป็นผู้หญิงค่ะก็ดูแลดีในความคิดของเรานะก็โอเคค่ะแค่จะมีจุกจิกบ้างในเรื่องของงานที่เขาต้องการและเขาก็ย้ายมาเพราะว่าเขาดูแลสาขาเราไม่ไหวก็เลยให้มาเป็นพี่ผู้ชายดูแลอีกทีนึงซึ่งเป็นหัวหน้าใหม่ที่เพิ่งขึ้นมาค่ะซึ่งตอนแรกที่มามาตรวจร้านเราเขาไม่ได้อะไรแต่ในระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆในตอนที่เราหยุดซึ่งเราจะหยุดทุกวันอังคารซึ่งร้านเราจะมีพม่า 2 คนคนนึงจะพูดไทยไม่ได้ค่ะส่วนอีกคนนึงจะพอพูดไทยได้บ้างคนที่พูดไทยได้บ้างเขาได้มาบอกเราว่าช่วยรีกล้องวงจรปิดให้ดูหน่อยได้ไหมเพราะว่าในวันนั้นน่ะที่เราหยุดอ่ะหัวหน้าเราและหัวหน้าคนใหม่ได้เข้าไปในห้อง 2 คนซึ่งนานมากๆอาจจะเป็นชั่วโมงได้เลยซึ่งพม่าคนนี้เขาสามารถจำเวลาได้ในตอนประมาณ 19:00 น และออกมาประมาณ 20:00 น กว่าซึ่งเขาบอกว่าเขาไม่ค่อยโอเคเพราะว่าเขายกของและจัดของอยู่คนเดียวแล้วก็ปล่อยให้แคชเชียร์ยืนอยู่มาช่วยเขาทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่ของแคชเชียร์และหัวหน้าไม่ยอมออกมาซัพพอร์ตเขาเราก็ไม่คิดไรค่ะเราก็เลยบอกว่าเขานับตังค์หรือเปล่าแล้วเราก็เลยลองรีเล่นๆดูแล้วก็คิดว่าเออคงไม่มีอะไรหรอกแบบเขาคงจะคิดมากไปอะไรประมาณนี้แต่มันไม่ใช่ค่ะเราไปรีดูจึงรู้ว่าเขาสองคนมีความสัมพันธ์กันในห้องในที่ทำงานซึ่งอันนี้คือครั้งแรกและครั้งต่อมาเราก็หยุดอีกซึ่งอันนี้ต่อไปเป็นครั้งที่แคชเชียร์เป็นคนบอกเราเราก็เลยลองรีกล้องดูอีกครั้งนึงแล้วก็เจออีกรอบค่ะซึ่งเรารู้สึกว่าเราไม่รู้ว่าเราต้องไปบอกใครหรือเราต้องรู้สึกว่าเราต้องทำยังไงเราเหมือนเราเราไม่สามารถที่จะปรึกษาใครได้เราไม่สามารถที่จะบอกใครได้นอกจากคนที่รู้เรื่องนี้ก็คือเราและแคชเชียร์ที่เขารีกล้องดูกับเราวันนั้นซึ่งเรารู้สึกอึดอัดมากจนเรารู้สึกว่าเราอยากลาออกจากงานนี้ตอนแรกๆเราก็รู้สึกว่ามันอาจจะไม่ได้ส่งผลอะไรถ้าเราไม่บอกใครแต่พอเริ่มหลังๆมาเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มส่งผลกับงานด้วยการที่เราโดนเอาเปรียบในการทำงานมากขึ้นกลายเป็นว่าเราทำอะไรเราก็เป็นคนผิดและเราก็ต้องออกหน้ารับแทนในทุกการกระทำที่เขาทำผิดซึ่งบางอย่างเราไม่ได้ทำอย่างเช่นเราหยุดเขาก็ไปบอกหัวหน้าคนนั้นว่าเราเป็นคนบอกว่าให้ทำแบบนี้แบบนี้นะซึ่งบางอย่างเราอาจจะไม่ได้อ่านงานในนั้นครบทั้งหมดเพราะว่าเราหยุดซึ่งเราก็อาจจะไม่ได้เข้าไปอ่านอยู่แล้วแต่คนที่เขาทำงานอยู่เขาควรที่จะทำมันครบถ้วนกว่านี้แล้วเราก็โดนหัวหน้าคนนั้นด่าซึ่งมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยมากๆทั้งๆที่เราหยุดในวันที่เราหยุดเราจะมีปัญหาอยู่เสมอเรามักจะโดนโทรมาถามงานถามงานให้เราสอนในทุกครั้งที่เป็นเวลาพักผ่อนเราถึงขนาดเราพักเราก็ต้องวิ่งมาเพื่อที่จะ support เขาแต่ในขณะที่เขาพักเราไม่เคยที่จะต้องไปรบกวนเวลาพักผ่อนของเขาเลยแม้กระทั่งในวันหยุดของเขาซึ่งเหตุการณ์นี้มันทำให้เรารู้สึกสุขภาพจิตและก็สุขภาพร่างกายเราเริ่มแย่ลงซึ่งมันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยมากกว่าตอนที่เราทำงานอยู่คนเดียวอีกซึ่งเรารู้สึกเหมือนจะรู้สึกผิดที่เราไม่ยอมบอกหัวหน้าที่เขาใหญ่กว่านี้แต่เราก็รู้สึกกลัวว่าเราจะโดนอะไรในถ้าเราบอกไปซึ่งเราสามารถทำอะไรได้บ้างไหมคะ (ในกรณีนี้เรามีหลักฐานค่ะ)