[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขออนุญาตตั้งคำถามนะครับ 
ไม่ได้จะลองภูมิหรือเรียกแขกแต่อย่างใด ผมมีปัญหานึงคาใจมาโดยตลอด 
แต่ขอไม่เล่าในตัวรายละเอียด มันพอจะสรุปตะกอนความคิดออกมาเป็นคำถามด้านล่าง  ดังนี้ครับ:

ผมเชื่อว่าคนทุกคนมีอดีต  ไม่ว่าจะเป็นอดีตที่ควรค่าแก่การจดจำ หรือ อดีตที่อยากจะลบเลือนออกไปจากความทรงจำ 
ความสวยงามของอดีต ความหนักหนาสาหัส เลเวลของความโหดร้าย เป็นเรื่องของช่วงวัยและปัจเจกบุคคล
ในวัยเด็ก การอุจจาระราดกางเกง , การถูกทำโทษหน้าชั้นเรียน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ของอายุ บางคนก็จำฝังใจมาจนโต

เมื่อเราโตขึ้น เราต่างเรียนรู้ชีวิตว่ามันมีอะไรที่ซับซ้อน มีเรื่องราวมากมายที่หนักหนาสาหัสกว่าสิ่งที่เราเจอในวัยเด็ก
การทำงาน , ความรัก , ชีวิตคู่ , ครอบครัว สารพัดสิ่งท้าทายที่ถาโถมเข้ามา

สังคมเราขยายกว้างขึ้น ผู้คนมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต 
ถูกหรือผิดไม่ได้มีแค่พ่อแม่หรือคุณครูเป็นคนตัดสิน
ในสังคมที่ทุกคนต่างต้องการรับบทคนดี ย่อมมีคนที่ตกเป็น ผู้ร้าย

การชี้นิ้วตัดสินคนอื่นว่า ถูกหรือผิด ดีหรือชั่ว กลายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ 

ทั้งที่บางเวลา บางสถานการณ์ บางความจำเป็น
ผลักให้เราต้องทำในสิ่งที่ขัดกับบรรทัดฐานทางศีลธรรมสังคม 
เราอาจต้องก้าวเดินในทางที่คนส่วนมากตั้งคำถามหรือดูแคลน  
 
แม้ว่าเราจะตอบคำถามตัวเองได้ถึงเหตุผลและที่มาของการกระทำ 
แม้ว่าเราจะเข้าใจตัวเองอย่างถี่ถ้วนถ่องแท้
แต่คำดูถูกว่าร้าย เป็นเหมือนกำแพงสูงที่คอยกดทับ 
คำตัดสินตราหน้าจากสังคมรอบกาย เป็นเหมือนปลวกที่เซาะทำลายความมั่นใจในคุณค่าของตัวเอง

เรามีวิธีที่จะลบเลือนหรือสลัดทิ้งอดีตที่โหดร้าย 
ก้าวข้ามคำตัดสิน ตีตรา ตราหน้าของสังคมได้อย่างไร?