ใดใดปรุงแต่งสร้าง    จากใจ
โมหะแทรกภายใน     ขุ่นข้อง
ยึดตนไม่สนใคร         เอาแต่ ใจคิด
จิตก็ติดจับจ้อง           ร่ำร้องเพื่อตัว

คนใดเป็นเพื่อนบ้าน     ทุกข์ทน
ผิว่าจิตฝึกฝน               อดกลั้น
ทำใจปล่อยวางจน        เหลือข่ม
โทสะหลุดสบั้น             พุ่งขึ้นใจหมอง

เวลาจักช่วยล้าง           จิตใจ
ความขุ่นหมองหายไป   ผ่องแผ้ว
เปรียบคืออนุสัย           ตกตะ-กอนนา
จวบเมื่อกวนอีกแล้ว      ขุ่นแก้วหมองมัว

ปัญญายังห่างชั้น        เกินการ
สุดที่จะประหาร           ต่อสู้ 
จอมอนุสัยมาร            ฝังอยู่
หวังว่าสักวันรู้             ถ่องแท้ภาวนา