พระไตรปิฎก เล่มที่ 17 ข้อ 259
ภาพนิทรรศการแม้นั้นแล ช่างเขียนคิดแล้วด้วยจิตนั่นแหละ.

จิตนั้นแหละ วิจิตรกว่าภาพนิทรรศการแม้นั้น. เพราะเหตุนั้น เธอทั้งหลาย พึงพิจารณาจิตของตนเนืองๆ ว่า จิตนี้
เศร้าหมองด้วย ราคะ โทสะ โมหะ สิ้นกาลนาน.

สัตว์ทั้งหลายย่อมเศร้าหมอง เพราะจิต
เศร้าหมอง สัตว์ทั้งหลายย่อมบริสุทธิ์ เพราะจิตผ่องแผ้ว
__________________

สัตว์ ก็คือ สัตว์
จิต ก็คือ จิต เคยเจอผู้ที่สอนว่า จิต  เวียน-ว่าย-ตาย-เกิด นี่ก็ผิดอีกเหมือนกัน
คำว่าสัตว์ มีบัญญัติอยู่แน่นอนในพระไตรปิฎก