ตามหัวข้อเลยค่ะ  คือเราบอกเล่าว่าตอนนี้เราอายุ 20 ออกมาทำงานหาเงินเองประมาณ 5-6 เดือน  เเล้วมันห่างไกลจากบ้านด้วยความที่หลายๆอย่างมันไม่ลงตัวที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงินหนักมากกกกกกก  เราก็พยายามหาตังช่วยเท่าที่ไหว มันน้อยเเต่เราก็ให้ตลอด ซึ่งเราทะเลาะกับพ่อเเม่ยาวนานมาตลอดเกือบ 2 เดือนเพราะเขาอยากให้กลับบ้านมากๆ  
  เราก็ได้ถามเหตุผลไปว่าทำไมอยากให้กลับในเมื่อที่บ้านมีรายได้เดียวเเค่จากการขายไข่ไก่ซึ่งมันก็ได้วันละ 500+ ต่อวัน เเน่นอนค่ะว่ามันไม่พอสำหรับครอบครัวหนี่งที่มีทั้งตัวพ่อเเม่น้องสาวถ้าเรากลับบ้านก็กลายเป็นวันภาระค่าใช้จ่ายก็ต้องเพิ่มขึ้นมาอีก พ่อเขาก็ให้เหตุผลว่า ต้องกลับมาช่วยงานที่บ้าน ไม่คิดจะช่วยอะไรพ่อเเม่เลยรึไง  เห็นเเก่ตัวเกินไปรีเปล่า ต้องกลับบ้านๆ  หนักสุดคือเเกใช้คำว่าต้องรอกูตายก่อนหรอถึงจะกลับ  จุกในอกฮืออ
  เราก็เลยบอกไปว่า เราเองก็มีความต้องการ ไหนจะเรื่องเงินที่พ่อเเม่ไม่สามารถให้เราได้เเน่ๆ เเกก็ถามกลับมาว่าเเล้วจะเอาเงินไปทำอะไรในเมื่อก็กินอยู่บ้านตัวเองอยู่เเล้ว  เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีค่ะ  ส่วนตัวก็พอเข้าใจในมุมของพ่อเเม่  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ยังเด็กเกินไป  เเล้วส่งเงินกลับบ้านน้อย  เราไม่อยากกลับไปอยู่บ้าน ไม่เคยเลยสักครั้งพอมันได้ออกมาใช้ชีวิตเอง เเล้วเรามีความสุขมาก ตั้งเเต่ออกมาก็ไม่เคยขอเงินพ่อเเม่ใช้อีกเลย  ที่ตั้งกระทู้ครั้งนี้คือเรารู้สึกมืดเเปดด้าน ไม่อยากกลับเพราะมีความสุขดีกับตอนนี้ เเต่อีกใจก็อยากกลับเพราะกลัวว่าพ่อเขาจะผิดหวังเสียใจในลูกสาวคนนี้  พี่ๆที่เคยเจอเรื่องเเบบนี้ช่วยชี้เเนะหน่อยค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ