วันนี้ 17/1/62 ผมขึ้นรถรับส่งเป็นประจำทุกวัน เเละก็เป็นอีกหนึ่งวันที่รุ่นน้องม.1 โดนเเกล้งต่อหน้าต่อตาผมทั้งอย่างงั้นผมก็ยังทำได้เเค่มองผ่านไป
เป็นเด็กนักเรียนที่อ่อนเเอ เเละมักจะถูกคนรอบข้างมองว่าเป็นเด็กที่ไม่เต็ม นิสัยร่าเริง (เห็นเขาบอกว่าเป็นเด็กLD) เเต่อาจจะไม่จริงก็ได้ เเค่ร่าเริงเเละอ่อนโตโลก อีกทั้งยังถูกเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งเเต่อนุบาลเเกล้งตอนขึ้นมัธยมต้นอีก เรื่องเเบบนี้ผมเห็นอยู่ทุกวันโดยที่ไม่เข้าไปยุ้งเลยสักนิด เเค่คิดในใจว่าขอให้น้องเขายืดหยัดประสานสายตากับอีกฝ่ายซะบ้าง เเต่ เห้อ... พอเห็นเด็กคนนั้นก็มักจะเห็นภาพตัวเองในอดีตย้อนกลับมา เเต่ที่เเตกต่างกันคือผมเข้าบวกด้วยสกิลปากเเละกำลัง  

ผมเห็นน้องเขาโดนเเกล้งมาตั้งหลายครั้งเเล้ว เเรก ๆ มันเบามากจนเเทบจะหัวเราะออกมา (ขอยอมรับว่าผมก็เเขวะน้องเขาอยู่เหมือนกัน เเต่ก็พยามจะยอมรับในตัวเขา ) เเต่พอนานเข้าเริ่มหนักขึ้นโดยที่ไม่มีใครบนรถยื่นมือเข้าไปช่วย เเน่นนอนว่าบนรถมีผมที่เป็นพี่ใหญ่สุดคนเดียว เห้อ เห็นว่ารุ่นพี่เงียบนิดหน่อยเเล้วทำกร่างบนรถได้ตามใจชอบ ผมก็เหนื่อยใจเเทนเเละอดสมเพชตัวผมเเละเด็กพวกนั้นไม่ไหว พยามเเนะนำไปให้อย่าไปสนใจเเละทำนิ่ง เเต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรน้องเขาถึงยังร่าเริงเเละยอมให้เขาเเกล้ง

มีรุ่นน้องคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มซึ่งกระทำรุ่นน้องคนนั้น ผมขอใช้ชื่อเรียกว่า(A) ทีเเรกน้องคนนี้เขาเป็นเด็กนิสัยค่อนข้างดีนะ เเต่ก็เป็นเด็กหัวรั้นอยู่เหมือนกัน เเต่พอน้องเขาเข้าไปคุยกับพวกรุ่นน้องม.3 ที่เป็นเด็กไม่เอาไหนซึ่งใช้ชื่อกลุ่มด้วยชื่อหนึ่งใน(เทพเจ้ากรีก) จากนั้นไม่นานกลายเป็นเด็กสวะทันที นิสัยเเย่ลงมากด้วยความที่คิดว่าตัวเองมีเเกล้งเเล้วเท่เว้ย รู้สึกมีความมั่นอกใจมั่นใจขึ้นกว่าเเต่ก่อนเพราะมีเเกล้ง เเละยังพูดจาโอ้อวดว่าเป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่ใหญ่ในหมู่บ้านนี้อีก ทำเป็นกว่างต่อหน้าทุกคน (เเต่ดันไม่เข้าหูพวกรุ่นพี่ม.6 อย่างรุ่นพวกผมเท่าไหร่ เพราะในห้องผมมีเเต่คนไม่ชอบหน้ารุ่นพี่ใหญ่ในหมู่บ้าน เพราะเกเร ทำตัวไม่เอาไหนด้วย
สุดท้ายน้อง A คนนั้นที่เป็นเด็กดีในตอนเเรกกลับทำตัวไม่เอาไหนอีกคนเเละได้เเกล้งรุ่นน้องคนนั้นหนักขึ้น จนผมอยากจะเข้าไปสั่งสอนจะเเย่อยู่เเล้ว ถูกบังคับให้ทำยิ่งที่ไม่อยากทำอย่างเช่นการเเกล้งให้คราง ทำท่าทางต่าง ๆ ที่ดูโรคจิต ถ้าไม่ทำจะโดนเเกล้งไปตามเสต็ป  ทั้งที่ไม่อยากทำเเต่ก็ทำไปยิ้มไปอย่างร่าเริง ถ้าถูกบังคับให้ทำสิ่งที่ไม่อยากจะทำให้ปฎิเสธไปซะบ้าง ผมคิดอยู่เเบบนั้น

เเละเเล้ววันนี้การเเกล้งมันก็หนักขึ้น โดนบังคับให้ทำอะไรอย่างอุเรศ ขณะที่ผมเองก็กำขวดนำ้ไว้เเน่น (ไม่เกรงใจตูเลยสักนิด เเถมยังทำกร่างเเกล้งเด็กที่อ่อนเเอกว่า) ไมเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องนานถึงต้องมาเดือดเเทน สุดท้ายผมก็ได้เเต่อยู่นิ่ง ๆ ให้อยู่ช่วงอันเเสนเลวร้ายของน้องคนนั้นผ่านไป จนในที่สุดพวกน้องที่เเกล้งลงจากรถไปหมดเเล้ว เเล้วน้องที่โดนเเกล้งเขาก็เตรียมลงรถพร้อมกับบ่นอย่างโกรธเคืองเพราะเก็บกรด  
ผมทำอะไรไม่ได้เลยขณะที่น้องเขาโดนเเกล้ง อยากจะเข้าไปสั่งสอนเเต่ไม่ชอบปัญหา ก็เพราะปัญหาเกิดขึ้นเเล้วมันจะจบยาก สำหรับผมมันดูยุ้งยากเเละน่ารำคาญ

ขอยอมรับอีกว่าผมเป็นรุ่นพี่ที่ไม่เอาไหนปล่อยให้รุ่นน้องโดนเเกล้งทั้งที่ตัวเองสามารถเข้าไปช่วยได้ เเต่ไม่ชอบปัญหาที่ตามมา ชอบหนีปัญหา ไม่ยอมเข้าหาปัญหาที่อยู่ตรงหน้าซึ่งไม่ใช่ปัญหาของตัวเอง <เป็นสังคมเเง่คิดของความเห็นเเก่ตัวที่ฝังเข้ามาในหัวผม อย่าเอาตัวเข้าหาปัญหาเลย ไม่ใช่ปัญหาของเราอย่าไปใส่ใจ เดี่ยวมันก็ผ่านไป> ความคิดเเบบนี้มันไม่ดีเลยจริง ๆ ถึงจะดีต่อตัวเอง เเต่ก็ไม่ดีต่อตัวคนอื่น
ส่วนเหตุผลใหญ่ ๆ ที่ไม่อยากจะเข้าไปยุ้งกับปัญหานั้นจริง ๆ คือ นอกจากจะเข้าไปสั่งสอนเด็กพวกนั้นเเล้ว เเละยังต้องมารับปัญหาของเด็กอย่างรุ่นพี่ใหญ่ประจำหมู่บ้านอีก เด็กพวกนั้นอาจจะงอเเงไปฟ้องผู้นำที่พวกเขาสรรเสริญ เเละต้องรับมือกับปัญหาที่ตัวผมที่เกลียดที่สุดซึ่งผมอาจจะต้องไปสะสางปัญหาพวกนั้นที่ตามมา (ปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจจะก่อ)

ผมไม่ชอบมีเรื่องกับใครโดยไม่จำเป็น เหตุผลเพราะว่าชีวิตนี้เกลียดปัญหาที่สุด ไม่ชอบเรื่องยุ้งยากวุ่นวายที่เเสนจะน่าสำคาญที่ต้องมาตามเเก้ กว่าจะจบลงได้มันก็ยุ้งยาก

เเต่เเล้วพอมาคิดทบทวนอีกที ก็พบว่า มันปัญญาอ่อนสิ้นดีที่จะมากังวลเรื่องเเบบนั้น ถ้าตัวเองหัดลองคิดสักหน่อยถึงความเป็นรุ่นพี่ซะบ้างน้องคนนั้นคงไม่โดนเเกล้ง ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ควรจะทำในฐานะรุ่นพี่ เเละพรุ่งนี้ผมจะไปสั่งสอนในเเบบของผู้ใหญ่ที่สั่งสอนเด็ก

ผมอยู่มอปลายเเล้วตอนนี้มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ในระดับหนึ่ง

ผมจะเข้าไปช่วยน้องเขาเเละจัดการปัญหาพวกนั้น เเละจะสั่งสอนในเเบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน

เรื่องที่ผมบอกเล่าให้ฟังก็มีเเค่นี้ครับ ผมขอคำปรึกษา คำเเนะนำเพื่มเติมจากพี่ ๆ เพื่อน ๆ  น้อง ๆ หน่อยครับ
ขอบคุณครับ