ก่อนอื่น ต้องขออนุญาตบอกก่อนนะคะ ว่าตัวจขกท เอง เป็นคนเงียบๆ เเอบโลกส่วนตัวสูง ไม่เคยคิดทำร้าย
  
    วันนี้ มาทบทวนตัวเอง พบว่า ทำไมชีวิตเราต้องเจอกับคนที่ทำให้เราเสียใจ ขออนุญาตเล่าเป็นเคสๆ นะคะ

1.คนที่1: เป็นญาติ
      มีช่วงหนึ่งเป็นงานศพของญาติผู้ใหญ่ (ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน)พอเรารู้เรารีบจองตั๋วเครื่องไปร่วมงานทันทีในวันรุ่งขึ้น โดยลางาน 3 วัน (ถึงวันเผา) เมื่อไปถึงงานศพ ทางญาติตัดสินใจเลื่อนวันเผา เเละร้องขอให้อยู่เพิ่มอีก2วัน (รวม5 วัน) ซึ่งเราก็พยายามอธิบายว่า เราลางานนานขนาดนั้นไม่ได้ ปีนั้นมีการลางานเต็มโควต้าเเล้ว  ทางญาติไม่ยอม เค้าบอกว่า ถ้าลาเเล้วบริษัทไล่ออก ก็ออกเลย ..(เเต่ไม่รู้ถ้าเป็นจริงใครจะเลี้ยงปากท้องเรา)พยายามกดดัน ถึงขนาดรวมตัวกันกับญาติๆไม่คุยกับจขกท กับเเม่ จนตอนนั้นเราส่งสารเเม่มาก เเม่ร้องไห้ คนหนึ่งก็พี่น้อง อีกฝั่งก็ลูก เเละเเม่เข้าใจว่าลูกลางานไม่ได้เเล้ว เราสงสารเเม่จนยอมลางาน ซึ่งจากเรื่องดังกล่าว เราเสียความรู้สึกมาก ทำไมเค้าทำร้ายเราอย่างนี้ เรารู้มาตลอดว่าป้าที่เสียเเละญาติๆ เค้าเอาเราไปพูดในทางที่ไม่ดี ว่าเราทะเยอทยาน  เพราะเราดูเเลพระในบ้านดีกว่าลูกหลายเค้า เเต่เราก็เฉย เพราะสงสารเเม่


2.คนที่2: พี่ร่วมงาน ที่นับถือเป็นพี่สาว

   คนนี้เค้าดีกับเรามาตลอด5-6 ปี เรานับถือเค้าเป็นเหมือนพี่สาวคนนึง
    จนวันหนึ่ง เรานัดกันไปเที่ยวพร้อมเพื่อนในทีมงาน (รวมถึงเพื่อนสนิทของพี่เค้า ที่เราไม่สนิทหลายๆคน) ด้วยความที่เค้ามีฐานะ เค้าก็จองทริป ที่พัก ระดับห้าดาว จนเราคิดว่าเราคงจ่ายไม่ไหว เราก็พยายามถามว่า พี่มีงบสำหรับทริปนี้มั้ย จะได้วางเเผนการเงินได้ถูก เพราะต้องใช้เงินสำหรับรับปริญญา โดยเราจะต้องรับผิดชอบเองทุกอย่าง รวมถึงคชจ เดินทางของพ่อเเม่ ..ซึ่งเค้าก็ตอบว่าไม่มี เเละไม่ไดสนใจในสิ่งที่เคยเเจ้งไว้ จนเราคำนวณเเล้วว่า คชจ สูงเกินไป เราคงมีเงินไม่มากพอจึงอธิบายเเละขอไม่ร่วมเดินทางด้วย กลายเป็นว่า เค้าโกรธเรา เเล้วความโกรธก็ลามมาถึงเรื่องงาน โดนเเกล้งสารพัด จนเราต้องลาออก
..ซึ่งจากเหตุการณ์นั่น ทำให้เรารู้สึกเสียใจ เเละคิดว่า คงไม่ไปเที่ยวกับคนอื่นอีกเเล้ว ยอมเก็บตังเยอะหน่อยเเล้วพาครอบครัวไปเองดีกว่า สบายใจกว่า

**ถ้าออกค่าใช้จ่ายให้ คงไม่ไปค่ะ เราเกรงใจ เรารู้ว่ากว่าจะได้เงินมันลำบาก เราขอทำเท่าที่กำลังทรัพย์ไหวตัวเองค่ะ

3.คนที่3:เพื่อนร่วมงาน ที่นับถือเหมือนพี่ชายมา10ปี
    คนนี้ เค้าดูเเลเราตลอด เเละเราก็เปิดใจให้รู้จักพ่อเเม่ ซึ่งครอบครัวเค้าก็เอ็นดู เพราะช่วยดูเเลลูก
    มาวันนี้ ความรู้สึกเปลี่ยนไป เมื่อ เค้าใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเรา เค้าว่าเราทั้งๆ ที่เราไม่ผิด เเละเป็นฝ่ายโกรธเรา ไม่พูดไม่คุย ซึ่งเราเองก็ไม่พูด เพราะเราถือว่าเราไม่ได้ทำผิด ก่อนหน้านั้นไม่นาน เค้าก็ชักสีหน้าไม่พอใจเเละไม่คุยด้วย จนเราต้องกลับมาทบทวนว่าเราผิดตรงไหน เราคุยกับเค้าดี ไม่ได้ตำหนิเลย ตอนนั้นเราตัดสินใจด้วยการให้อภัย ไม่ว่าใครผิดก็ช่าง ถือว่าเค้าดีกับเรามาโดยตลอด จึง เป็นฝ่ายชวนคุย ทั้งๆที่ตอนนั้นเค้าก็ตอบเเบบไม่อยากคุยด้วย จนมาครั้งนี้เป็นเเบบเดิม เราควรทำอย่างไรดีคะ???

     สามคนที่กล่าวถึง เป็นคนที่เรารักเเละเครารพ อันนี้ไม่รวมถึงอดีตหัวหน้าที่เคยดูถูกเราอย่างเเรง  (เเต่เราไม่โกรธ เพราะเข้าใจว่าอารมณ์พาไป เเต่ก็น้อยใจเเละเสียเซฟอยู่ไม่น้อย)

     เราควรทำอย่างไรกับชีวิตในอนาคตดีคะ เพราะทุกครั้งที่เราเสียใจ เสียเพื่อน เสียญาติ มันสร้างปมในใจเรามากขึ้นไปเรื่อยๆ จนบางครั้งเรากลับมาคิดว่า เราเเคร์คนอื่นมากกว่ารักตัวเองรึป่าว เราไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิตง่ายๆ เมื่อเข้ามาเเล้วเราจะให้เต็มร้อยเเต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความผิดหวังเเละเสียใจ เราเคยคิดว่า เราอยากเห็นเเก่ตัวนะ เเต่ส่วนลึกเราทำไม่ได้ เรารู้ว่ามันไม่ดี เหมือนเราไปสร้างกรรมขึ้นมาเอง


    เพื่อนๆ คนไหนที่เคยเจอเเบบนี้ ช่วยเเนะนำหน่อยสิคะ ว่าคุณจะดับทุกข์ ทุกอย่าง เเละใช้ชีวิตในสังคมเเบบนี้อย่างไร?


ปล
-เราไม่ได้พึ่งพาใครค่ะ เราดูเเลตัวเองเเละครอบครัวได้เองมาตลอด เพียงเเต่ไม่คิดจะเอาเปรียบเเละทำร้ายใครค่ะ
-ทุกการกระทำ ไม่ได้โกรธค่ะ เเต่รู้สึกเสียใจผิดหวังคะ เเต่ทุกวันนี้ ยังนึกถึงเเต่สิ่งดีๆคะ เเต่เพียงเเค่ถ้าให้เป็นเหมือนเดิม คงเข็ดเเล้ว