สวัสดีค่ะ เรากับแฟนเพิ่งแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้ว เพิ่งคลอดลูกได้ไม่กี่วัน ตั้งแต่คบเป็นแฟนกันวันแรก จนถึงก่อนแต่งงาน เขามีพฤติกรรมนอกใจเรามาตลอด หลายครั้งมาก แต่เราไม่เคยตัดใจเลิกขาดได้สักที บางทีก็ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบจริงจัง บางทีคุยเล่นๆ ส่วนมากเจอกันที่ร้านเหล้า เราให้อภัยเขามาได้ทุกครั้ง เพราะเราเห็นว่ามันก็แค่การแชทคุยกัน ไม่ก็นั่งคุยกันตอนกินเหล้าเฉยๆ เขาไม่ได้ไปผูกมัดอะไรกับใคร จากเป็นแฟน เราตัดสินใจหมั้นและแต่งงานมีลูกกับเขา ตอนนี้เราเพิ่งคลอดลูกได้ไม่ถึง 1 เดือน ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะดี เรามีความสุขมาก แต่แล้วก็ต้องมาเจอข้อความในแชทกลุ่มที่เขาคุยกับเพื่อน ทำให้เรารู้ว่า เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ก่อนจะหมั้นกับเรา ในช่วงที่ห่างกันเขาได้ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเราไม่เคยรู้อะไรมาก่อนเลย เราช็อคมาก ข้อความที่คุยกันมันชัดเจนทุกอย่าง ที่เขาพิมพ์คุยกับเพื่อนเรื่องนี้ เขาไม่รู้สึกผิดอะไรเลยค่ะ แถมยังไม่ป้องกันด้วย ทั้งที่ในช่วงนั้นเราคลั่งรักเขามากและไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลย บอกรักกันทุกวัน กำลังนับถอยหลังจะจัดงานหมั้นกัน ตอนนี้เราเพิ่งมีลูก รู้สึกเหนื่อยมากกับการเลี้ยงลูก เขาก็ทั้งทำงานนอกบ้านและช่วยเราเลี้ยงลูกด้วย เพราะไม่อยากให้เราเหนื่อย แถมเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง อยากกินอะไรพาไปทุกวัน ทำงานบ้านเยอะกว่าเรา แต่พอเรารู้เรื่องนี้ เรารู้สึกรังเกียจ กับการที่เขาคุยกับเพื่อนเหมือนการนอกกายกันคือเรื่องปกติ แถมเพื่อนในกลุ่มเขายังพิมพ์แบบสนุก เหมือนสนับสนุนกัน (เหมือนหล่อกันมากมั้งแต่ละคน) เราไม่อยากจะเห็นหน้าเขาแล้ว เราบอกเลิกและบอกให้เขากลับบ้านไป เขาก็ไม่ยอมกลับ แถมเขายังไม่ยอมรับอีกนะคะว่าเขาได้ทำจริง เขาบอกว่า เขาคุยหยอกเล่นกับเพื่อน เขาไม่ได้ทำอะไรเลย แถมยังโทษเราอีกว่าเราไปขุดคุ้ยเองทำไม งงเลยค่ะ ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้ เราจำได้ว่าช่วงนั้นเขานอกใจเรา เราเคยบอกเขาแล้ว ว่าห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก ถ้ามีอีก ต่อให้เราไม่รู้ตอนนั้นเลย แล้วมารู้ทีหลังเป็นปี หรือสองปี เราก็จะเลิก แล้วเราก็ดันมารู้ตอนนี้ ... ใจนึงก็ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ อยากอยู่กันเป็นครอบครัวครบๆ สามคน แต่อีกใจนึง เราไม่สามารถอยู่กับคนที่นอกกายเราได้โดยที่ไม่รู้สึกผิดอะไรเลย เรามั่นใจว่าอนาคตเขาต้องทำอีกแน่ เราไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนนิสัยได้ อีกอย่างบ้านเรารวย ถ้าไม่มีเขา เราคนเดียวก็มีเงินและเวลามากพอที่จะสามารถเลี้ยงลูกให้โตมาอย่างดีได้โดยไม่รู้สึกขาดอะไร ส่วนพ่อแม่เราก็ได้รู้เรื่องนี้แล้ว แม่เราบอกว่า เป็นปกติของผู้ชาย ให้เรามองข้ามเรื่องนั้นไปเพราะผ่านมานานแล้ว แล้วนึกถึงลูกให้มาก ไม่อยากให้ลูกโดนใครมาว่า ว่าไม่มีพ่อ เราก็คิดนะว่าแล้วเราต้องทนเสียใจไปตลอดเลยหรอ อนาคตล่ะ ถ้าเขาทำอีก เราต้องเสียใจอีกกี่รอบหรอ ถ้าทะเลาะกันแล้วลูกเห็นก็สงสารลูกอยู่ดี ตอนนี้เรากับเขาและลูกต้องนอนห้องเดียวกันค่ะ แต่เขานอนบนเตียง เรายอมนอนโซฟา จะไปนอนห้องอื่นก็ไม่ได้ เพราะลูกงอแง ชอบร้องไห้เกือบทั้งคืน ต้องสลับกันตื่นมาดูลูก แต่อยู่กันแบบไม่คุย ไม่สนใจกัน คุยแค่เรื่องลูก เราไม่มีความสุขเลย เราอยากเลิก อยากตัดขาดกับคนแบบนี้ ไม่สามารถให้โอกาสเขาแก้ตัวได้อีกแล้ว เราควรทำยังไงดีให้เขายอมออกไปจากชีวิตเรา