ตามหัวข้อเลยครับรู้สึกว่าตัวคนเดียวมาตลอดในสังคมที่รายล้อมไปด้วยผู้คนจำความรู้สึกนี้ได้ก็ตอน ม.2 รู้สึกว่าเราเองเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลยเห็นคนอื่นเดินกันเป็นกลุ่มในใจลึกๆก็อยากมีนะคำว่าเพื่อนแต่โดยส่วนตัวเราเป็นคนที่ไม่เที่ยวไหนอยู่แต่บ้าน ชวนคุยไม่เก่งบางครั้งก็เบื่อตัวเองนะที่เป็นแบบนี้ อยากมีความรู้สึกไปไหนมาไหนกับเพื่อนมั่ง แต่นั่นแหละเราเป็นคนที่น่าเบื่อชวนคุยไม่เก่งนึกเรื่องคุยไม่ออกเวลาอยู่กับคืนอื่น

ตอนนี้ก็อายุ 25 แล้วรู้สึกว่าเหงามากที่เป็นแบบอยากพยามมีนะไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันให้ตัวเองเป็นคนที่ไม่น่าเบื่อไม่เงียบแบบนี้อยากคุยเก่งๆเหมือนคนอื่นมั่งนะ ชีวิตช่วงนี้ก็ทำงานกลับห้องชีวิตส่วนใหญ่จะหมดไปกับที่ทำงานและอยู่ในห้องเป็นส่วนใหญ่