ก็อย่างที่ขึ้นข้างต้นไป ผมเป็นผชคนนึงที่ เวลาคบกับใครแล้ว จริงจังกับทุกความรักนั้น และผมก็เต็มที่กับความรักนั้นมาก ผมรักแฟนของผมเองมากกว่าตัวของผมเองอีก ผมคบกับแฟนปัจจุบันมา จะ 2 เดือนแล้วคับ ผมก็ไม่เคยทิ้งเขาไปไหน ไม่เคยทำให้เขาเสียใจ ถึงแม้เขาจะทำให้ผมเสียใจบ่อยก็ตาม แต่ผมก็ให้อภัยแฟนที่ผมรักเสมอ ผมเป็นคนที่คุยไม่เก่งแฟนของผมก็เช่นกัน ต่างคนต่างคุยไม่เก่งเลย ทำให้แฟนของผมเกิดอาการเบื่อขึ้นมาเพราะผมชวนคุยกับเขาไม่เก่ง แต่ผมก็พยามหาเรื่องนูนเรื่องนี้มาเล่ามาคุยกับเขาแต่เขาก็ยังเบื่ออยู่เหมือนเดิมแต่ผมก็ไม่ท้อผมก็พยามต่อไปเรื่อยๆ

แล้วผมเป็นคนที่คิดมาก หึงมาก เป็นห่วงมา และก็หวงเขามากๆ จนบางครั้งมันก็มากเกินไปจริงๆ ผมก็ลดลงมาเรื่อยๆเพื่อเขาจะได้ไม่อึดอัดกับสิ่งที่ผมทำ แต่เขาก็ไม่ค่อยระวังความคิดของเขาเลย อะไรต่างที่เขาคิดจะทำมันเสี่ยงมากๆ มันอันตราย ผมก็เตือน ผมก็ห้าม ผมก็พยามหาวิธีอื่นให้เขา แต่เขากลับพูดกับผมว่า อย่าคิดมาก มันไม่มีอะไรหรอก มันไม่เกิดขึ้นหรอก ไม่มีทางเกิดขึ้นแบบนั้นแน่ๆ ซึ่งเขาจะพูดแบบนี้ตลอดเวลาผมคิดมาก และมันเป็นคำที่ผมห้ามเขาต่อไม่ได้ไม่งั้นเขาก็จะหงุดหงิดอารมเสียใส่ผมแทน คราวนี้คนที่ผิดก็จะเป็นผม ผมก็เลยต้องยอมเขา ผมก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว  

ถึงวันนีงเขาเริ่มไม่ค่อยพูดเหมือนเก่าๆที่เคยพูดกัน เขาพูดน้อยลง เขาเบื่อผมมากขึ้น แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันนอกจาก อยู่ข้างๆเขา พยามคุย พยามพูดให้เขาหายเครียด หายเศร้า ในเวลาที่เขาเครียดหรือเศร้า แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย เขาดูไม่ค่อยรักผมเหมือนเมื่อก่อน เขาตอบสั้นๆ เขาดูเปลี่ยนไปมากๆ   ลืมบอกไปแฟนผมเป็นคนที่น่าตาน่ารัก มีเสนห์ในแบบของเขาเอง เลยมีผชมาทักมาคุยกับเขามาจีบเขาทำให้ผมหึง หวงเขามากๆเลยล่ะ แต่เขาก็จะว่าผม ว่าทำไมต้องมายุ่งกับเรื่องของเขา เฮ้อ ผมพยามทำเต็มที่ทุกๆอย่างแล้ว แต่ทำไมเขาถึงไม่มองสิ่งที่ผมทำให้เขาจริงๆเลย

และผมก็คิดจะให้เขาเป็นคนสุดท้ายของผมแล้วจริงๆ เพราะผมไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากเขา แต่เขาคงไม่คิดแบบผม..