การหาเืรื่องสนทนาคงต้องดูบุคลิกของลูกค้าเป็นรายบุคคล ว่าเขาชอบและไม่ชอบอะไร
ช่วงเป็นเซลส์แมน ผมเคยนัดลูกลูกค้าในเขตที่รับผิดชอบไปกินมื้อค่ำบ่อยๆ มีลูกค้าระดับเถ้าแก่โรงงาน/โรงสีข้าว
เอเย่นต์ร้านค้า เจ้าของฟาร์มไก่ ฟาร์มหมู อื่นๆทั่วประเทศ
ความเป็นจริงการนัดลูกค้ากินข้าวเย็น ส่วนใหญ่ลูกค้าคาดหวังว่าองค์กรหรือบริษัทฯที่เราทำอยู้จะมีสิ่งใหม่ๆเพื่อช่วย
พัฒนาให้ลูกค้าได้รับผลประโยชน์มากขึ้น ให้ข้อมูลลูกค้ามีแผนงานของระดับผู้บริหารมีอะไรบ้างที่จะมาช่วยสนับสนุน
และช่วยลดต้นทุน ช่วยให้ลูกค้ามีผลกำไร มีการเติบโตในทิศทางที่ดีขึ้น
จากนั้นเป็นเรื่องของเศรษฐกิจในท้องถิ่น ความเป็นอยู่ผู้คนในสังคมทั่วไป ภายในครอบครัว  สิ่งแวดล้อมและการเมือง
ท้องถิ่นและระดับประเทศ คุยเรื่องโอกาสใหม่ๆในการทำธุรกิจหรืองานอดิเรกที่ลูกค้าชอบและสนใจรวมถึงนันทนาการที่
ลูกค้าชื่นชอบรวมถึงการศึกษาของบุตรหลาน
การสนทนาโดยรวมควรมีความคิดเห็นที่สอดคล้องกัน ไม่ขัดแย้งกัน อาศัยการพูดคุยแบบเป็นกันเอง หากมีเรื่องที่เราไม่
เห็นด้วยก็หลีกเลี่ยงใช้ศิลปของนักการฑูตโดยสร้างจุดร่วมที่ตรงกัน สงวนหรือคงไว้ในจุดที่แตกต่างกัน  การพูดคุยจะ
ต่อเนื่องและค่อนข้างยาว เสมือนเป็นคู่ค่าหรือเป็นที่ปรึกษาให้กับลูกค้าได้ในทุกโอกาส
หากเป็นกลุ่มลูกค้าที่เน้นเรื่องเอ็นเตอร์เทนเป็นหลัก เที่ยวอ่าง กินเหล้า ก็จะใช้สไตล์การพูดคุยไปอีกแบบหนึ่งครับ