สวัสดีครับ
คือผมเป็นคนที่ชอบไสยศาสตร์มาแต่ไหนแต่ไร
แต่มีศาสตร์ประเภทนึง ที่เพราะหลงใหลมาต้องแต่อ้อนแต่ออก คือไอ้งั่ง ซึ่งไอ้งั่ง มันถูกสร้างมาเป็นพันๆปี สืบหาที่มาที่ไปไม่ได้ ซึ่งบางตำนานก็ว่ามันเป็นฤาษีตบะแตก เป็นพระปราชิก บางก็ว่า สร้างไว้ข่มศาสนากัน  ซึ่งไอ้งั่ง มันก็จะมีลักษณะหัวโล้นโกนผมครึ่งเดียว
เป็นนัยยะว่าจะบวชแต่ไม่ได้บวช
มันคือเครื่องรางที่เป็นสัญลักษณ์ ของโลกียะ ที่สมบูรณ์
คือไม่มีทางจะเอื้อมเข้าสู่โลกุตระได้
งั่งไม่มีวันเสื่อมคลาย ไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็ตามแต่
จึงถูกสร้างไว้ แก้กันกับพวกคงกระพันเพราะพุทธคุณ
ผมหลงใหลขนาดที่เห็นครั้งแรกตอนเด็กๆ
ก็แทบจะจับไข้ กินนอนไม่ได้เพราะในใจมันอยากจะครอบครองเหลือเกิน แต่ก็เกินกำลังที่ตอนนั้นจะแสวงหาได้ หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้รู้จักกับ
คนนึงที่มันเล่นของ และสร้างงั่งขึ้นมาเอง ด้วยวิชาทางอีสาน ผมก็ไปหลงกลรับทุกอย่างมา
จนเกิดวิกฤตกับชีวิตผม ไม่ขอลงรายละเอียด
เพราะเรื่องผ่านมานานแล้ว งั่งที่ได้มามันก็อาละวาด
จนผมตัดสินใจส่งมอบสิ่งนี้ต่อเพราะควบคุมไม่ได้

แต่ว่ากลิ่นอายขอฃมนต์มันยังบีบเค้นอยู่ในอก
มันยังคาวอยู่ในอก  
มาหลายปี

จนเมื่อมาไม่กี่วันนี้ ผมก็ได้มีโอกาสได้รับงั่งเข้ามาอีกหลายองค์เป็นงั่งโบราณแท้ๆมีราคาซื้อขายกัน
งั่งมันก็ตกมาเป็นของผมหลายองค์ทยอยกันมาด้วยเหตุปัจจจัยต่างๆ แต่เป็นคนละลักษณะ กับงั่งคุณไสยที่ผมโดนคนนึงหลอก สิ่งที่ตามมา งั่งมันก็เอากิเลสตัณหาต่างๆมาประเคนให้แบบเต็มเหนี่ยวแต่ผมก็ไม่ได้หลงอะไรกับมันแล้ว

จนกะท่งเมื่อคืนกำลังปฏิบัติธรรม
เอาจิตไว้ในกายเอากายไว้ในจิต

จิตมันก็แล่นไปคว้าเอากลิ่นของงั่งทืเป็นคนไสยจากไอ้คนนั้นซึ่งไม่ได้ยุ่งเกี่ยวมาหลายปีมากๆๆแล้ว
และผมก็ไม่มีงั่งของมันแล้ว

ก็เกิดอาการวิบากเก่าๆในชาติก่อนๆที่ผมไปพัวพัน
มันเข้ามากดหน้าอก จนตัวเกร็งขยับไม่ได้ นอนไม่ได้
แน่น ทรมาน ซึ่งอาการตรงหน้าอกมันทุกข์ขนาดไหน
หลายๆท่านคงทราบ

ผมเลยอยากรู้ว่า วิบากชนิดที่ไม่สามารถเลี่ยงได้แบบนี้มันจะจบลงในตอนไหนครับ
เพราะผมทรมาน  

สมัยชาติก่อนที่เป็นพาหรมณ์เป็นฤาษี
ผมเสกผมสร้างพวกมันไว้ทั้งในแง่ประโยชน์
และในแง่แสวงหาสักการะให้ตัวเอง
มันคือ อวิชชาที่ผมไปพัวพันมาหลายชาติ

แต่ไม่มีครั้งไหนที่มันจะบีบเค้นผมได้ทรมานเท่ากับเมื่อคืนนี้