ณ ดินแดนแสนไกล...

ห่างออกไป... ข้ามฟากฟ้า มหาสมุทรกว้าง 

เด็กๆหญิงเล็กๆคนหนึ่ง

นั่งเล่นอยู่หน้ากระท่อมไม้ไผ่

ของเล่นของเธอ

ล้วนเป็นสิ่งของจากธรรมชาติ

ก้อนหิน เปลือกไม้ ใบไม้ เปลือกหอย

ขนนกแสนงาม...



"มีอา หิวข้าวไหมจ๊ะ"

หญิงสาวผมยาวสลวย

เดินออกมาจากกระท่อมไม้ไผ่  

ส่งเสียงอ่อนโยนไปยังเด็กน้อย



หนูน้อยเงยหน้ามอง พร้อมพยักหน้า

มีอา พูดไม่ได้...

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดจากอะไร

คนบนเกาะ คิดว่า มันเป็นการลงโทษ

ที่พ่อของเธอ แต่งงานกับแม่



แม่...ไม่ใช่คนบนเกาะ

แม่ มาจากไหน? ไม่มีใครรู้

แม่ ผู้ไม่มีความทรงจำของอดีต 



เมื่อหลายปีก่อน...

ชายหนุ่ม พบ หญิงสาวผมยาวสลวย

นอนสลบอยู่ที่ชายหาด เขาช่วยเธอไว้



เขาและเธอ กลายเป็น พ่อและแม่ของ มีอา

ท่ามกลางสายตาคัดค้านของชาวเกาะ



พ่อและแม่ ปลูกกระท่อมห่างไกลหมู่บ้าน

ใช้ชีวิตลำพัง...



"ถ้าวันนี้กินข้าวหมด แม่จะให้รางวัล"

หนูน้อยทำตาโต

รีบกินข้าวต้มในชามไม้อย่างรวดเร็ว

มีอา รู้ดีว่า รางวัลของแม่ น่าอัศจรรย์นัก





"เก่งมาก"

แม่เอ่ยชม เมื่อเธอกวาดข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก

หญิงสาวผมยาวสลวย แบมือออกมา

บนฝ่ามือมีกระดาษ 1 แผ่น

กระดาษ...ที่ไม่มีใครบนเกาะรู้จัก

แต่แม่ของ มีอา

สามารถเรียกมันออกมาได้ตามใจปรารถนา



แม่สอนให้ มีอา พับ นกกระดาษ

เมื่อพับเสร็จ

"หลับตาจ้ะ"

แม่เอ่ยเบาๆ

มีอา รู้สึกถึงกระแสลมอุ่นๆ

พัดผ่านนกกระดาษ บนฝ่ามือของเธอ



"จิ๊บๆๆๆ"

นกน้อยสีขาวตัวกลม...

ส่งเสียงร้อง อยู่ในอุ้งมือของ มีอา



"วันนี้ ...เราจะส่งนกน้อย ไปให้กำลังใจ...

คนที่มีความทุกข์ที่สุดในโลก"



หญิงสาวผมยาวสลวย พา มีอา ไปที่ชายหาด

นกน้อยตัวกลม ร้องเพลงอย่างเริงร่า

มีอา ชูมือน้อยๆ ขึ้นสู่ฟากฟ้า

นกน้อย โผบินจากไป แสนไกล

มีอา ยิ้มอย่างมีความสุข.....



....ยามที่แสนเศร้า อย่าลืมมองหา

นกน้อยสีขาวตัวอ้วนกลม ของ มีอา นะคะ....