เราพึ่งสอบติดมหาลัย
มันอยู่ไกลจากบ้านพอสมควร
ที่บ้านเลยให้เราไปอยู่หอ
เเต่เราไม่อยากไปอยู่หอเลย
เราไม่อยากต้องไปประหยัดเงิน
มีค่าอะไรหลายๆอย่างที่เราต้องจ่าย
และอยู่หอใช้ชีวิตลำบากกว่าอยู่บ้านมากอะ
ไม่มีเเอร์ ห้องน้ำรวมอีก ห้ามทำอาหารในหอ
ที่บ้านส่งเงินให้ใช้ อาทิตย์ละ 500
เรารู้สึกว่ามันไม่น่าจะพอ
ถ้าหอให้ทำอาหารได้
ป่านนี้เราคงซื้ออาหารมาตุน
ทำกับข้าวกินเองบ้างไปเเล้ว
เพราะทำเองประหยัดกว่าซื้อกินอีกมั้ง
เเต่อันนี้เขาห้ามทำ เราก็ต้องไปซื้อกินเอง
เเค่คิดก็เครียดเเล้ว
อันนี้พูดถึงเรื่องค่าอยู่ค่ากินนะ
ค่าอุปกรณ์การเรียนอีก ค่าส่วนต่างอีกมากมาย
และอีกสิ่งที่เรากลัวคือ กลัวไม่มีเพื่อน
กลัวเข้ากับคนนั้น คนนี้ไม่ได้
เราทำอะไรเองไม่ค่อยเป็น ถ้าไม่มีเพื่อน
ช่วยพาเราทำนู้นนี่ เรากลัวเราจะเองทำไม่ได้
อ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนอาจจะบอก
เราเหมือนคนยังไม่โตเลย

ถูก ... เป็นไปได้เราก็ไม่อยากจะโตหรอก
เราทำใจเรื่องการเปลี่ยนเเปลงอะไรเเบบนี้
ไม่ได้สักที ทำใจเป็นเดือนเเล้ว
เเต่ก็มานั่งร้องไห้ตลอด วันที่29นี้
เราก็ต้องย้ายเข้าหอเเล้ว ซึ้งเราไม่อยากให้มันมาถึงเลย ตอนนี้ความคิดลบๆ ตีในหัวไปหมด
เราอยากคิดในเเง่ดี
ปกติ เราเป็นคนชอบคิดมาก
ในเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ชอบคิดไปเองก่อนเเล้ว

ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้ คืออยากบ่นเฉยๆ
ไม่มีที่ระบาย และก็อยากให้มีคนมาช่วยเราจัดการความคิดเเละเปลี่ยนความคิดกับเราหน่อย จะด่าเราว่าเราขี้กลัว หรือ ไม่โต
คิดมากไม่เข้าเรื่อง ก็ได้นะ เเต่อย่าเเรงมาก