เราจะทำไงดี เรากลัวการอยู่คนเดียวตั้งเเต่เด็กๆ จําได้ว่าตอนนั้นนํ้ากำลังจะขึ้นบ้าน พ่อเเม่ไม่อยู่เรากลัวมากเราร้องไห้
พอโตมาเราก็ไม่ชอบอยู่คนเดียวมันไม่ได้หมายความว่าเราเราต้องอยู่กับคนอื่นตลอดเวลานะ เหมือนอยู่บ้านเราก็นอนคนเดียวปกติ เเต่ต้องมีคนอยู่ในบ้านกับเราไม่งั้นเราจะคิดมาก กลัว ช่วงปิดเทอมตอนม.6 เราเกิดอยากลองทำงานพาสทามเลยไปเช่าหอทำงานกับเพื่อนเเต่มีวันหนึ่งเพื่อนไม่ได้อยู่ด้วย ตอนนั้นเรานอนไม่หลับทั้งคืน เเร้วมันก็เป้นมาเรื่อยๆจนตอนนี้อายุจะ 20 เเล้ว ตอนนั่งพิมนี้ ก้อยู่หอคนเดียวเเต่เราก็รู้สึกเหมือนเดิม คือ กลัว เราตอบไม่ได้เลยว่าจะกลัวอะไร เเต่มันจะรั้องไห้ทุกครั้ง เราจะจัดการกับความรู้สึกเเบบนี้ได้ยังไง