..สมัยอาแปะ เล่นหุ้นในช่วงขวบปีแรก อาแปะไม่เคยคิดถึงเรื่อง"ทุนรองรัง"เลยสักนิด..
ช่วงนั้นเวลาตลาดหุ้นเป็นขาลง ก็ถัวหุ้นเรื่อยๆจนเงินหมด สุดท้ายราคาหุ้นก็ยังลงไปอีก ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนอกจากรอ ให้หุ้นขึ้น เป็นโชคดีของอาแปะที่มักจะเล่นแต่หุ้นดีมีระดับ หุ้นกากๆอาแปะไม่เล่น ดังนั้นแม้จะเป็นการรอที่ทรมานใจ แต่เมื่อวันที่ตลาดเป็นขาขึ้น อาแปะก็หลุดดอยได้ในที่สุด...
...แต่ก็ใช้เวลานานนะกว่าจะผ่านพ้นความทุกข์ ในช่วงที่ต้องรอให้หุ้นขึ้นในขณะที่เงินในพอร์ตก็หมด..
..การเป็นทุกข์กับเงินหมดพอร์ตนั้นเอง ทำให้อาแปะคิดปฏิรูปบริหารจัดการพอร์ตซะใหม่ ด้วยการตั้งสำรอง"ทุนรองรัง"ไว้หนึ่งก้อนประจำแต่ละพอร์ต ด้วยเงินทุนรองรังนี้เอง ทำให้อาแปะเล่นหุ้นอย่างมีความสุข ไม่สะทกสะท้านใจให้เป็นทุกข์ในยามที่ตลาดหุ้นเป็นขาลง..ปัญหาเรื่องทุกข์ในยามตลาดหุ้นเป็นขาลงก็หมดไป..
...พอร์ตที่ไร้"ทุนรองรัง" ก็ไม่ต่างไปจากรถยนต์ที่ไม่มช๊อคอัพแอบซอฟบาร์นะครับ มันก็คือเกวียนดีๆนี่เอง วิ่งไปบนถนนก็จะสะเทือนไปถึงตับไตไส้พุง
...ส่วนพอร์ตที่มี"ทุนรองรัง" อุปมาก็เหมือนรถยนต์ที่มีช๊อคอัพฯ นั่งนิ่มสบายตับไตไส้พุง บางทีสบายจนหลับ ตื่นมาอีกที ถึงเป้าหมายแล้ว ...ไรงี้หนะครับ
....ดังนั้นสำหรับเพื่อนนักลงทุนที่เห็นอาแปะรับหุ้น OR แล้วห่วงว่าอาแปะจะติดดอย หรือบางคนหมั่นไส้อาแปะก็แช่งให้อาแปะพอร์ตแตกเจ๊งไปเลย อันนี้คงจะผิดหวังนะครับ เพราะอาแปะไม่เจ๊งหุ้น OR แน่นอน ด้วยความที่อาแปะมี"ทุนรองรัง"...นั่นเอง
..ในยามที่หุ้น OR ตก อาแปะก็จะดูดซับแรงเทขาย ในยามที่หุ้น OR ราคาขึ้น อาแปะก็จะปลดปล่อยแรงที่ดูดซับนั้น เฉกเช่นเดียวกับขดสปริงของกระบอกโช๊คอัพ....นั่นเอง..
"ทุนรองรัง" สำคัญมากนะครับในการเล่นหุ้น ลูกๆหลานๆท่านใดที่คิดจะเข้าตลาดหุ้น อย่าละเลยให้ความสำคัญกับทุนรองรัง แล้วชีวิตแห่งการลงทุนจะเติบโตจนปีกกล้าขาแข็งได้สบายๆ..
ค่อยๆสะสมกำไรไปดุจลูกนกที่กินอาหารทีละน้อยนะครับ สักวันก็จะโตได้เอง..
อมิตพุทธ..
อรุณสวัสดิ..
ปล.เช้านี้เห็นลูกนกในตะกร้าหน้าบ้านฟักออกมาแล้ว ทำให้พิจารณาธรรมได้ว่า..
เราเองก็เหมือนลูกนก ที่เกิดมาตัวเปล่าล่อนจ้อน แม้ขนสักเส้นก็ไม่มี..
ครั้นเราจะตายก็คือตายตัวเปล่า ไม่เสียหายและไม่ขาดทุนขนหน้าแข้งสักเส้น....นั่นแล..
อาแปะเรียนรู้ว่า การมีทุนรองรัง ช่วยให้เราไม่หวั่นไหวในยามตลาดหุ้นเป็นขาลง..นะครับ.
ช่วงนั้นเวลาตลาดหุ้นเป็นขาลง ก็ถัวหุ้นเรื่อยๆจนเงินหมด สุดท้ายราคาหุ้นก็ยังลงไปอีก ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนอกจากรอ ให้หุ้นขึ้น เป็นโชคดีของอาแปะที่มักจะเล่นแต่หุ้นดีมีระดับ หุ้นกากๆอาแปะไม่เล่น ดังนั้นแม้จะเป็นการรอที่ทรมานใจ แต่เมื่อวันที่ตลาดเป็นขาขึ้น อาแปะก็หลุดดอยได้ในที่สุด...
...แต่ก็ใช้เวลานานนะกว่าจะผ่านพ้นความทุกข์ ในช่วงที่ต้องรอให้หุ้นขึ้นในขณะที่เงินในพอร์ตก็หมด..
..การเป็นทุกข์กับเงินหมดพอร์ตนั้นเอง ทำให้อาแปะคิดปฏิรูปบริหารจัดการพอร์ตซะใหม่ ด้วยการตั้งสำรอง"ทุนรองรัง"ไว้หนึ่งก้อนประจำแต่ละพอร์ต ด้วยเงินทุนรองรังนี้เอง ทำให้อาแปะเล่นหุ้นอย่างมีความสุข ไม่สะทกสะท้านใจให้เป็นทุกข์ในยามที่ตลาดหุ้นเป็นขาลง..ปัญหาเรื่องทุกข์ในยามตลาดหุ้นเป็นขาลงก็หมดไป..
...พอร์ตที่ไร้"ทุนรองรัง" ก็ไม่ต่างไปจากรถยนต์ที่ไม่มช๊อคอัพแอบซอฟบาร์นะครับ มันก็คือเกวียนดีๆนี่เอง วิ่งไปบนถนนก็จะสะเทือนไปถึงตับไตไส้พุง
...ส่วนพอร์ตที่มี"ทุนรองรัง" อุปมาก็เหมือนรถยนต์ที่มีช๊อคอัพฯ นั่งนิ่มสบายตับไตไส้พุง บางทีสบายจนหลับ ตื่นมาอีกที ถึงเป้าหมายแล้ว ...ไรงี้หนะครับ
....ดังนั้นสำหรับเพื่อนนักลงทุนที่เห็นอาแปะรับหุ้น OR แล้วห่วงว่าอาแปะจะติดดอย หรือบางคนหมั่นไส้อาแปะก็แช่งให้อาแปะพอร์ตแตกเจ๊งไปเลย อันนี้คงจะผิดหวังนะครับ เพราะอาแปะไม่เจ๊งหุ้น OR แน่นอน ด้วยความที่อาแปะมี"ทุนรองรัง"...นั่นเอง
..ในยามที่หุ้น OR ตก อาแปะก็จะดูดซับแรงเทขาย ในยามที่หุ้น OR ราคาขึ้น อาแปะก็จะปลดปล่อยแรงที่ดูดซับนั้น เฉกเช่นเดียวกับขดสปริงของกระบอกโช๊คอัพ....นั่นเอง..
"ทุนรองรัง" สำคัญมากนะครับในการเล่นหุ้น ลูกๆหลานๆท่านใดที่คิดจะเข้าตลาดหุ้น อย่าละเลยให้ความสำคัญกับทุนรองรัง แล้วชีวิตแห่งการลงทุนจะเติบโตจนปีกกล้าขาแข็งได้สบายๆ..
ค่อยๆสะสมกำไรไปดุจลูกนกที่กินอาหารทีละน้อยนะครับ สักวันก็จะโตได้เอง..
อมิตพุทธ..
อรุณสวัสดิ..
ปล.เช้านี้เห็นลูกนกในตะกร้าหน้าบ้านฟักออกมาแล้ว ทำให้พิจารณาธรรมได้ว่า..
เราเองก็เหมือนลูกนก ที่เกิดมาตัวเปล่าล่อนจ้อน แม้ขนสักเส้นก็ไม่มี..
ครั้นเราจะตายก็คือตายตัวเปล่า ไม่เสียหายและไม่ขาดทุนขนหน้าแข้งสักเส้น....นั่นแล..