สวัสดีค่ะ พอดีว่าเราอายุอยู่ในช่วง20ปลาย
เพื่อนรอบข้างก้ทยอยแต่งงานไปหลายคน
ก้เริ่มถูกถามบ้างเหมือนกัน
แต่ย้อนคิดมา เราไม่เคยรู้สึกสนใจเรื่องความรักเลย
เห็นหลายๆคู่มาตอนแรกก้ว่าดี พอหมดช่วงโปรก็เปลี่ยนไป
สุดท้ายกว่าจะรู้นิสัยใจคอที่แท้จริงของกันก้สายเสียแล้ว
ซึ่งถ้าเจอคนไม่ดีเอาชีวิตมาผูกกันก้ย่อมทุกข์ใจกว่าอยู่คนเดียวเยอะ ต่อให้เจอคนดีอิสระในชีวิตที่จะได้ทำในสิ่งที่ฝันก็ต้องหายไป
ถ้ามีลูก แค่ต้องอุ้มท้องและคลอดก็ดูจะสุดทรมาน พอลูกเกิดมา ภาระและความรับผิดชอบก้ต้องเพิ่มมหาศาล เงินมีเท่าไหร่ก็ต้องให้ลูกหมด หลายคนก้คาดหวังว่าจะได้พึ่งพาลูกยามแก่ แต่ก็ไม่มีอะไรประกันได้เลยว่าจะได้ลูกที่ดีกตัญญูหรือไม่
ก็เลยสงสัยน่ะค่ะ ว่ามันแปลกไหมคะที่เรามีความรู้สึกแบบนี้ มีท่านไหนที่คิดตรงกันบ้างไหมคะ หรือถ้าท่านไหนคิดต่างกัน การมีครอบครัวเป็นเรื่องที่ดีและคุ้มค่าจริงไหมคะ
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น และต้องขออภัยหากผิดพลาดประการใดด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
แปลกไหมคะที่ไม่เคยรู้สึกอินกับความรักและการแต่งงานเลย
เพื่อนรอบข้างก้ทยอยแต่งงานไปหลายคน
ก้เริ่มถูกถามบ้างเหมือนกัน
แต่ย้อนคิดมา เราไม่เคยรู้สึกสนใจเรื่องความรักเลย
เห็นหลายๆคู่มาตอนแรกก้ว่าดี พอหมดช่วงโปรก็เปลี่ยนไป
สุดท้ายกว่าจะรู้นิสัยใจคอที่แท้จริงของกันก้สายเสียแล้ว
ซึ่งถ้าเจอคนไม่ดีเอาชีวิตมาผูกกันก้ย่อมทุกข์ใจกว่าอยู่คนเดียวเยอะ ต่อให้เจอคนดีอิสระในชีวิตที่จะได้ทำในสิ่งที่ฝันก็ต้องหายไป
ถ้ามีลูก แค่ต้องอุ้มท้องและคลอดก็ดูจะสุดทรมาน พอลูกเกิดมา ภาระและความรับผิดชอบก้ต้องเพิ่มมหาศาล เงินมีเท่าไหร่ก็ต้องให้ลูกหมด หลายคนก้คาดหวังว่าจะได้พึ่งพาลูกยามแก่ แต่ก็ไม่มีอะไรประกันได้เลยว่าจะได้ลูกที่ดีกตัญญูหรือไม่
ก็เลยสงสัยน่ะค่ะ ว่ามันแปลกไหมคะที่เรามีความรู้สึกแบบนี้ มีท่านไหนที่คิดตรงกันบ้างไหมคะ หรือถ้าท่านไหนคิดต่างกัน การมีครอบครัวเป็นเรื่องที่ดีและคุ้มค่าจริงไหมคะ
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น และต้องขออภัยหากผิดพลาดประการใดด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ