ตามจิตไปจนไม่เห็นอะไรเลย

มีแต่สีขาว นึกว่าตัวเองทำลายกิเลสหมดแล้ว

สุดท้ายกามกิเลสมันเกิดรูปผู้หญิงคนนึงสวยมาก

จิตเริ่มไปจับรูปนั้นเพ่งยึดติดเกิดอารมชอบใจ

ชอบมา จนเกิดธรรมขึ้นมา อ๋อกิเลสมันเป็นสังขารนี่เอง

มันมีเกิดมีดับเหมือนสังขารทั่วไป

ก็ไอ้ตอนที่ผมดูจิตก็คือผมดูจนกิเลสดับไปตามสังขาร

 มันจึงมีแต่สีขาวเต็มจิตไปหมดพอดูต่อไปอ้าวมันเกิดขึ้นมาเป็นรูปหญิงสวย อีกแล้ว

แบบนี้ต่อไปฆ่ากิเลสอีกล้านครั้งก็ไม่หายเพราะกิเลสมันตายแล้วมันก็เกิด

คำถามคือแล้วทำไงก็แค่รู้เท่าทันและ วางมันไป

ไม่ต้องไปยึด มันเอาไว้ ใจก็สงบไม่ไปวุ่นวาย

กับกิเลสมัน จบครับ ปฏิบัติมาได้เท่านี้แหละ

ผมพอใจละ เพราะใจผมสงบมากๆ

ต่อให้ไปมหาลัยเห็นสาวนุ่งสั้น

ผมคงไม่หวั่นไหวกับกิเลสละเพราะจิตผมไวมาก

เห็นจินอข้าไปจับกิเลสสังขารเกิดกฎไตรลักขึ้นมาละ

เห็นดิเลสส้งขารเกิดดับละก็แค่ลมที่พัดเข้ามากระทบ

ผิวกาย จิตรู้แค่มีลมกระทบ แล้วลมก็ผ่านไป

ไม่เกิดวิจาร. อะไรทั้งนั้น สงบละ

ต่อให้ตายไปจิตเข้าสภาวะนิพพานอีกล้านๆชาติ
ก็ไม่มีกะวนกะวายอะไร 

ก็จิตมันไม่มีสังขารแล้วไง มันว่างไปหมดเหมือนกิเลสไง

จะเอาเหตุอะไรมาเป็นเชื้อจุดไฟสังขารขึ้นมาอีก