เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนที่คบมีปัญหาอยู่หลักๆในความสัมพันธ์คือไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกันแต่ก็ปรับเข้าหากันแต่อาจมีบางครั้งที่ความเห็นไม่ตรงกันแต่ก็อยู่ด้วยกันได้ และในความสัมพันธ์เราจะคอยซัพพอตเขาในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป๋นเรื่องเงิน งาน  ปัญหาต่างๆหรือเรื่องอะไรในชีวิตคอยอยู่ข้างๆเขา จนวันนึงต้องแยกกันเขาไปทำงานไกลคือเขาต้องไปเริ่มงานใหม่ไม่มีใครซัพพอตเขาในระหว่างที่เริ่มงานใหม่นอกจากเรา เรายินดีมากที่จะช่วยเหลือเขา แต่เขากลับไม่สนใจในความห่วงใยของเราผลักไสไม่คุยไม่ติดต่อหาเราหลังจากย้ายไปให้เหตุผลว่าเครียดไม่อยากคุยกับใครถ้าดีขึ้นจะติดต่อมาเองง แต่เราเป็นแฟนเราไม่เข้าใจทำไมถึงคุยกับเราไม่ได้ แต่เราก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้ เพราะคิดว่าคงเครียดเพราะตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เราก็พยามยามเข้าใจ และความสัมพันธ์ของพวกเราก็คุยกันปกติไม่ได้มีอะไรอาจหายไปบ้างเพราะเขาทำงานช่วงแรกเลิกงานดึกก็ไม่ได้คุยกันแต่ถ้ามีวันหยุดเราจะนั่งรถไปหา ประมาน2-3ชม เรามองว่าเราโอเคเรายินดีที่จะนั่งไปหาเขาเมื่อเราว่างแต่ค่ารถอะไรเราก็ตัดการเองเขากะไม่ได้ช่วยอะไรเราก็คิดว่าก็ไม่เป็นไรเรายินดี แต่พออยู่ด้วยกันก็ปกติแต่ไม่เหมือนก่อนเราก็พยายามคิดในแง่ดีว่าเขาคงเครียดกับงานเหนื่อยกับงานเพราะเขาบ่นแทบทุกวันแต่วันนึงเราดิ่งมากมีปัญหาชีวิตเราปรึกษาเขา คิดว่าเขาจะซัพอพอตและอยู่ข้างๆเราเหมือนที่เราอยู่ข้างเขาไม่ว่าจะตอนที่เขามีปัญหา เขากลับบอกเราว่า เขาเหนื่อยอย่าเอาเรื่องอะไรที่ไม่เกี่ยวกับเขามาปน เราเสียใจมากนะที่ผ่านมาเราพยามมาตลอดหลังจากที่เราต้องแยกกันเราเลยคิดว่าเราควรพอมั้ยกับเขาคนนี้