สวัสดีดีทุกคน

เราเพิ่งทำงานได้นะ  เริ่มเป็นงานพาร์ทไทม์ เงินก็ไม่ได้เยอะมาก  แต่พอใช้จ่ายเฉพาะส่วนของเรา แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเรายังไม่ดีพอ  ไม่ได้รับการเคารพในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง จากคนในครอบครัว  

เงินเราออก พ่อก็มาขอ  แม่ก็แขวะว่าเราไม่ให้ จะถามทำไม  ....เข้าใจนะว่าแม่เป็นคนแบบนี้  แต่เจอบ่อยๆมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

อยากให้นะ แต่ตอนนี้มันหาได้เท่านี้  อยากให้มากๆ  มันเจ็บปวดนะ  ที่พ่อแม่ทำแบบนี้กับหนู  

เหนื่อยใจที่คนรอบตัวไม่ค่อยรักเราเท่าไหร่  ทำให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยเห็นค่า  ไม่ค่อยให้ค่าการลงแรงให้  ให้ค่าแค่จำนวนเงินกันมากกว่า 😞 

อยากได้ความรักจากพ่อแม่นะ  แต่คงไม่มีวันเข้าใจลูก  ช่างมันเถอะ  หนูก็ใช้ชีวิตตัวเองต่ออยู่ดี

พี่น้องที่ขี้อิจฉา แต่พ่อแม่บอกให้รักกัน  มันน่าหงุดหงิดนะ ที่พ่อแม่ไม่เข้าใจ   

เอาความรักที่มอบให้คนอื่น มอบให้ตัวเองดีกว่า  ถ้าให้ถูกคน เราจะรู้สึกเองว่ามันใช่  มันถูก

ไม่ว่าจะคนใน หรือ คนนอกครอบครัว ก็มีคนเกลียด คนไม่ชอบเราอยู่ดี  แค่ดูแลตัวเองให้บุบสลายน้อยที่สุดก็พอ

มีความสุขที่ได้ทำงาน ได้เงิน ดูแลตัวเอง 
ถึงจะรู้สึกท้อแท้ที่ต้องเจอคนไม่ดี  ในบางครั้ง
ก็อยากเจอคนดีๆให้เราโฟกัสไว้ได้บ้าง
แต่คงต้องเป็นตัวเราเอง ที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง

ขอโทษตัวเอง ที่รักคนผิด
แต่สิ่งที่ทำดีอยู่แล้ว ขอให้ทำต่อไป  เก็บเงินไว้ เผื่อตัวเองเดือดร้อนในอนาคต  เพราะไม่มีใครที่เราจะพึ่งพาได้  นอกจากตัวเอง

เหนื่อยกับงาน เลิกทำดีที่สุด เดี๋ยวคนอื่นจะกดดัน และเกลียดเรา 😞  ทำดีแบบพอประมาณ 😏

สิ่งที่อยากได้ตอนนี้คือความสบายใจ ที่ยังหาจากที่ไหนไม่ได้  

คนบางคนก็มีความสุขที่ได้นั่งกินนอนกิน  คนบางคนก็มีความสุขกับการลงมือทำ 

คุณค่าของเราไม่ได้ขึ้นกับคนอื่น
รักพ่อแม่แต่ตังยังน้อย ไม่ต้องให้ก้อได้  ถ้าพ่อแม่จะลำเอียงก็ไม่ต้องสนใจ พี่น้องจะอิจฉา จะแขวะ จะถากถาง ก็ไม่ต้องสนใจ  ไม่ต้องไปรักคนที่ถ่วงชีวิตเรา  

ไม่มีใครรักก็รักตัวเอง  รักคนอื่น  สุดท้ายต้องใช้ชีวิตต่อ  คนที่อดทนกินมาม่า อดทนหิวตอนทำงาน ก็คือเรา ไม่มีใครมาคอยดูแล หรือช่วยเหลือ   เงินออก ถึงจะได้กินของดีๆ ของมีประโยชน์ ให้มีแรงทำงานต่อ

งาน ถ้าเราทำงานตามที่เขาต้องการไม่ได้ เขาก็ไม่จ้าง  อย่าไปรักหรือผูกพันธ์มาก กับองค์กร  ขนาดพ่อแม่ยังไม่เห็นคุณค่าสิ่งที่เราทำให้เลยนะ

บางครั้งก็รู้สึกเหมือนเราเป็นลูกที่ไม่ดีนะ  แต่ไม่ใช่หรอก  แค่ไม่เป็นภาระของคนอื่น ไม่เอาเปรียบใคร  ก็ถือว่าเป็นคนดีแล้ว  

บุญคุณที่พ่อแม่ให้เกิดมา  แต่เลี้ยงตามมีตามเกิด ไม่ขอเรียกว่าบุญคุณ  เศษอาหารที่ให้เรากิน ไม่ถือว่าเป็นน้ำใจ  

ขอบคุณตัวเองที่กระกระสนใช้ชีวิตต่อ  มีอยู่สองทาง สู้ กับ ตาย แค่นั้นแหละ

ขอให้ชีวิตเจอคนดีๆบ้างนะ  คนที่เห็นค่าในสิ่งที่เราทำให้   หยุดทำให้กับคนที่ไม่เห็นค่า ตราบใดที่มีลมหายใจ

สมมุติว่าเราไปทำงานขายบริการ เพื่อเอาเงินมาให้พ่อให้แม่  เขาก้อยังมองเราไม่ดีอยู่ดี  ไม่ดีคือไม่ดี  ออกห่าง ตัดจบ ปล่อยตามกรรม 

หยุดทำร้ายตัวเอง เพื่อคนที่ไม่ได้เห็นค่าเรา  คนที่เห็นค่าเรา จะไม่ยอมให้เราทำร้ายตัวเอง