เข้ามาตั้งกระทู้นี้ เพราะอยากหาคำตอบค่ะ บ้างเรื่องไม่อยากจะเล่าเลย แต่ไม่ไหวแระจริงๆ คือตั้งแต่เด็กจนแก่แล้วยังหาสาเหตุไม่ได้ค่ะ อยากรู้ว่ามีใครที่เจอเหมือนเราบ้างไหม??? เริ่มจากแค่เราเกิดมาเฉยๆก้อโดนแล้วค่ะ ครอบครัวเราเป็นลูกผู้หญิงหมด3คน เราเป็นพี่สาวคนโตสุด ตั้งแต่เล็กจนโตเราก้อไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวคนกลางถึงได้เกลียดเรานัก (คนเล็กไม่เป็นค่ะ เป็นเฉพาะคนกลาง) เราพยายามคิดหาสาเหตุย้อนไปสิบๆปี ย้อนไปตั้งแต่เด็ก ว่าเราเคยไปทำอะไรให้น้องก่อนหรือเปล่า..??? คิดแล้วคิดอีก..ก้อไม่มี??? นอกจากเราเกิดมาเป็นพี่น้องกันแท้ๆ "แต่เราตัวขาว ส่วนน้องสาวตัวดำ" พอจำความได้ตอนเด็กแม่ซื้อสร้อยทองให้เรา ซื้อชุดว่ายน้ำให้น้อง เพราะเราโตพอดูแลรักษาของได้ แต่น้องยังเล็กแม่กลัวทำของหาย เลยซื้อชุดว่ายน้ำให้ น้องสาวไม่พอใจอย่างมาก คือถ้าให้อะไร ต้องให้เหมือนกันประมาณนั้น สงสารแม่อ่ะT_T
พอเริ่มโตเป็นสาว แม่ก้อแสดงอาการเป็นห่วงเรามาก เพราะเราเป็นพี่สาวคนโต หรือนี่จะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้น้องสาวน้อยใจหรืออิจฉา พอคิดว่าอาจเป็นเพราะสาเหตุนี้หรือเปล่า??? เราเลยถอยห่างออกจากแม่ ไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆ ต้องดูแลตัวเอง แม่ยิ่งเป็นห่วงเรามากขึ้น กลายเป็นน้องอิจฉาเรามากขึ้นอีก ทั้งพ่อและแม่พยายามตามใจน้อง แต่ไม่เป็นผล แถมน้องนิสัยเสียมากขึ้นด้วย เริ่มข่มพ่อแม่อาละวาด ไม่เคารพใคร น้องสาวชอบบ่นกับแม่บ่อยๆว่ากลัวแม่จะยกสมบัติให้เราค่ะ อ่านถึงตรงนี้แล้วตลกไหมคะ??? นึกว่าบ้านทรายทอง55555 (ทั้งที่บ้านเราไม่มีสมบัติอะไรเรย) ถ้าเป็นนางสิบสองเราคงถูกควักลูกตาออกมาแล้วเชียว..
ปัจจุบันเราทั้งคู่สามสิบกว่าแล้ว ทุกวันนี้น้องสาวยังเกลียดเราไม่รู้ด้วยสาเหตุใด น้องชอบแขวะกับพ่อแม่ตลอดว่าเราเป็นลูกรัก ทั้งที่พ่อแม่ให้เขาทุกอย่างแล้ว และเราก้อปฏิเสธที่จะไม่รับอะไรจากพ่อแม่แล้ว มีแต่เป็นฝ่ายให้เองตลอด แต่น้องสาวยังไม่หายค่ะ จนเราคิดว่าน้องสาวคนนี้อาจจะเป็น"เจ้ากรรมนายเวรของเราเมื่อชาติที่แล้วหรือไม่???" ทุกวันนี้เรากังวลว่าถ้าพ่อแม่เป็นอะไรไป เรากับน้องจะทำยังไง T_T
ช่วงวัยเรียนตั้งแต่เล็กจนถึงมหาลัย เรามีเพื่อนผญ.เยอะมาก แต่เรากลับไม่เจอปัญหานี้เลย ตั้งแต่ช่วงอยู่มัธยมเราถูกคัดไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์บ้าง ถือป้ายบ้าง นางรำบ้าง ซึ่งเพื่อนที่สนิทกันก้อเป็นดรัมเมเยอร์ (คิดว่าเพื่อนเราสวยอยู่แล้วป่าว เขาเลยไม่มาอิจฉาเรา ดีจัง) เพื่อนสนิทเราสวยถึงขนาดเป็นดรัมเมเยอร์ ถ้าผู้หญิงอิจฉากันเป็นเรื่องปกติ ทำไมเราไม่เห็นอิจฉาเพื่อนเรยหว่า??? มีแต่ดีใจฉันมีเพือนสวยได้อวดคนอื่นได้ "เราอิจฉาคนอื่นไม่เป็นเราผิดปกติป่าวนี่55555" ก้อจนจบมหาลัยกับเพื่อนไม่เคยมีปัญหาเรื่องอิจฉาริษยากันเลยค่ะ รักกันมากช่วยเหลือกันทุกอย่าง
มาเจออีกทีช่วงสมัยวัยทำงานนี่แหล่ะค่ะ เราก้อผ่านสังคมในออฟฟิศมาหลายๆที่ บางที่มีพวกประเภทนี้ บางที่ก้อไม่มี ถ้าสาวๆท่านไหนเจอที่ทำงานที่ไม่มีคนประเภทนี้ถือว่าโชคดีมากเลยค่ะ ถ้าเจอเข้านี่เซ็งจนแทบจะอยากเปลี่ยนงานเลยทีเดียว จากประสบการณ์จากเด็กจนโตเราพอรู้แล้วว่าควรเลือกเข้ากลุ่มคนแบบไหน เพื่อที่จะไม่เจอปัญหาคนมาอิจฉาเราอีก ไม่รู้ทฤษฎีของเราจะใช้ได้หรือเปล่านะคะ "ทุกครั้งที่เรามีเพื่อนหน้าตาดี เขาจะจิตใจดีด้วย" คิดว่า80%เลยค่ะที่เราเจอแบบนี้ (ไม่ได้ว่าคนไม่สวยจะจิตใจไม่ดีทั้งหมดนะคะ เพื่อนไม่สวยแต่นิสัยดีก้อมีค่ะ ) อันนี้แค่เป็นเหตุการณ์ส่วนตัวที่เราเจอมา จนเรามาเจอเคสสุดท้าย "เป็นเพื่อนใหม่ในที่ทำงาน" แปลกที่นางหน้าตาดีมาก หรือทฤษฎีเราจะผิดเนี่ย???
เราทำงานแผนกเดียวกันจนสนิทกันขนาดเล่าเรื่องราวส่วนตัวให้กันฟังได้ แต่ไม่รู้มันมีต่อมไหนที่ไปสะกิดให้นางมาอิจฉาเราได้อีก นางรู้ว่าเรามีแฟนที่ซื้อคอนโดให้เราอยู่ เรามีแฟนที่สามารถดูแลเราได้ แต่นางมีแฟนรุ่นเดียวกันที่นางต้องคอยโอบอุ้มฝ่ายชาย กลายเป็นว่า นางมาแขวะเราว่า "เราเกาะผู้ชายกิน" เอิ่มมมม..นางคงลืมไปว่า "ทุกวันนี้ฉันยังมาทำงานนะคะ และไม่ว่าแฟนจะดูแลดียังไง ฉันก้อยังไม่เคยคิดจะหยุดทำงานค่ะ" ก้อไม่เข้าใจนางจะอิจฉาอะไร??? อันนี้มันเป็นเรื่องที่นางเลือกทางเดินชีวิตนางเองป่ะ???
นอกจากเราทำงานบริษัทแล้ว ยังมองอนาคตในเรื่องทำกิจการของตัวเอง พอนางรู้เข้าเดือดเป็นฟืนเป็นไฟเรย (ไปทำธุรกิจบนหัวนางหรือป่าวหว่า) นางก้อยังมาแขวะเรื่องธุรกิจของเราอีก แม้กระทั่งเราอัพเดทอะไรในเฟสบุ้คของเรา ถ้ารูปเราสวยหรือเด่นกว่านางเป็นไม่ได้ ร้อนในอกนางขึ้นมาทันที ดิ้นผ่าวๆจะเป็นจะตายแค่เราสวยกว่า ประชุมงานอยู่ดีๆ หาเรื่องมาแขวะว่าเราสวยเพราะแอพอีก!!! (มันเกี่ยวกับงานที่ประชุมไหมนี่ เรียกว่าเก็บอาการไม่อยู่แล้วทีเดียว) ทั้งที่เราถ่ายมาตั้งแต่แอพยังไม่เกิด บางคนติดตามดูเรามาตั้งแต่สมัยไฮไฟ เขาก้อรู้อยู่แล้วว่าหน้าเราเปงยังไง แต่นางก้อไม่วายแขวะกัดเราตลอดเวลา จนเราชักจะรำคาญ เรยเข้าไปดูโปรไฟล์ของนางบ้าง ถึงได้รู้ว่า ทฤษฎีของเราน่ะ มันไม่ผิดหรอก!!! เพราะหน้าที่แท้จริงของนาง ขออภัยนะคะ "เหมือนแก้วหน้าม้าแลย" นางโมลหน้ามาทั้งหน้านี่เอง จึงไม่ผิดเพี้ยนไปจากทฤษฎีที่เราคิดไว้เลยสักนิด เพราะหน้านางเป็นยังงั้นหรือป่าว??? จิตใจถึงเป็นยังงี้..
แค่เราอยากรู้ว่าคนที่มาอาการแบบนี้นี่เขาคงทุกข์มากเลยนะคะ แค่เห็นคนอื่นสวยกว่า ดีกว่า ก้อทุกข์ร้อนรนเผาไหม้ในใจตัวเอง ทั้งที่ไม่มีใครทำอะไรให้เร้ยยยย มีทางไหนจะช่วยคนพวกนี้ได้บ้างอ่ะคะ เขาต้องการอะไร??? ทำไมเขาเป็นแบบนี้??? เรียกว่าอาการทางจิตอย่างหนึ่งหรือเปล่า???
ทำไมผู้หญิงชอบอิจฉาริษยากันจังคะ??? คนที่ริษยาคนอื่นนี่เขาต้องการอะไร??? ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้???
พอเริ่มโตเป็นสาว แม่ก้อแสดงอาการเป็นห่วงเรามาก เพราะเราเป็นพี่สาวคนโต หรือนี่จะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้น้องสาวน้อยใจหรืออิจฉา พอคิดว่าอาจเป็นเพราะสาเหตุนี้หรือเปล่า??? เราเลยถอยห่างออกจากแม่ ไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆ ต้องดูแลตัวเอง แม่ยิ่งเป็นห่วงเรามากขึ้น กลายเป็นน้องอิจฉาเรามากขึ้นอีก ทั้งพ่อและแม่พยายามตามใจน้อง แต่ไม่เป็นผล แถมน้องนิสัยเสียมากขึ้นด้วย เริ่มข่มพ่อแม่อาละวาด ไม่เคารพใคร น้องสาวชอบบ่นกับแม่บ่อยๆว่ากลัวแม่จะยกสมบัติให้เราค่ะ อ่านถึงตรงนี้แล้วตลกไหมคะ??? นึกว่าบ้านทรายทอง55555 (ทั้งที่บ้านเราไม่มีสมบัติอะไรเรย) ถ้าเป็นนางสิบสองเราคงถูกควักลูกตาออกมาแล้วเชียว..
ปัจจุบันเราทั้งคู่สามสิบกว่าแล้ว ทุกวันนี้น้องสาวยังเกลียดเราไม่รู้ด้วยสาเหตุใด น้องชอบแขวะกับพ่อแม่ตลอดว่าเราเป็นลูกรัก ทั้งที่พ่อแม่ให้เขาทุกอย่างแล้ว และเราก้อปฏิเสธที่จะไม่รับอะไรจากพ่อแม่แล้ว มีแต่เป็นฝ่ายให้เองตลอด แต่น้องสาวยังไม่หายค่ะ จนเราคิดว่าน้องสาวคนนี้อาจจะเป็น"เจ้ากรรมนายเวรของเราเมื่อชาติที่แล้วหรือไม่???" ทุกวันนี้เรากังวลว่าถ้าพ่อแม่เป็นอะไรไป เรากับน้องจะทำยังไง T_T
ช่วงวัยเรียนตั้งแต่เล็กจนถึงมหาลัย เรามีเพื่อนผญ.เยอะมาก แต่เรากลับไม่เจอปัญหานี้เลย ตั้งแต่ช่วงอยู่มัธยมเราถูกคัดไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์บ้าง ถือป้ายบ้าง นางรำบ้าง ซึ่งเพื่อนที่สนิทกันก้อเป็นดรัมเมเยอร์ (คิดว่าเพื่อนเราสวยอยู่แล้วป่าว เขาเลยไม่มาอิจฉาเรา ดีจัง) เพื่อนสนิทเราสวยถึงขนาดเป็นดรัมเมเยอร์ ถ้าผู้หญิงอิจฉากันเป็นเรื่องปกติ ทำไมเราไม่เห็นอิจฉาเพื่อนเรยหว่า??? มีแต่ดีใจฉันมีเพือนสวยได้อวดคนอื่นได้ "เราอิจฉาคนอื่นไม่เป็นเราผิดปกติป่าวนี่55555" ก้อจนจบมหาลัยกับเพื่อนไม่เคยมีปัญหาเรื่องอิจฉาริษยากันเลยค่ะ รักกันมากช่วยเหลือกันทุกอย่าง
มาเจออีกทีช่วงสมัยวัยทำงานนี่แหล่ะค่ะ เราก้อผ่านสังคมในออฟฟิศมาหลายๆที่ บางที่มีพวกประเภทนี้ บางที่ก้อไม่มี ถ้าสาวๆท่านไหนเจอที่ทำงานที่ไม่มีคนประเภทนี้ถือว่าโชคดีมากเลยค่ะ ถ้าเจอเข้านี่เซ็งจนแทบจะอยากเปลี่ยนงานเลยทีเดียว จากประสบการณ์จากเด็กจนโตเราพอรู้แล้วว่าควรเลือกเข้ากลุ่มคนแบบไหน เพื่อที่จะไม่เจอปัญหาคนมาอิจฉาเราอีก ไม่รู้ทฤษฎีของเราจะใช้ได้หรือเปล่านะคะ "ทุกครั้งที่เรามีเพื่อนหน้าตาดี เขาจะจิตใจดีด้วย" คิดว่า80%เลยค่ะที่เราเจอแบบนี้ (ไม่ได้ว่าคนไม่สวยจะจิตใจไม่ดีทั้งหมดนะคะ เพื่อนไม่สวยแต่นิสัยดีก้อมีค่ะ ) อันนี้แค่เป็นเหตุการณ์ส่วนตัวที่เราเจอมา จนเรามาเจอเคสสุดท้าย "เป็นเพื่อนใหม่ในที่ทำงาน" แปลกที่นางหน้าตาดีมาก หรือทฤษฎีเราจะผิดเนี่ย???
เราทำงานแผนกเดียวกันจนสนิทกันขนาดเล่าเรื่องราวส่วนตัวให้กันฟังได้ แต่ไม่รู้มันมีต่อมไหนที่ไปสะกิดให้นางมาอิจฉาเราได้อีก นางรู้ว่าเรามีแฟนที่ซื้อคอนโดให้เราอยู่ เรามีแฟนที่สามารถดูแลเราได้ แต่นางมีแฟนรุ่นเดียวกันที่นางต้องคอยโอบอุ้มฝ่ายชาย กลายเป็นว่า นางมาแขวะเราว่า "เราเกาะผู้ชายกิน" เอิ่มมมม..นางคงลืมไปว่า "ทุกวันนี้ฉันยังมาทำงานนะคะ และไม่ว่าแฟนจะดูแลดียังไง ฉันก้อยังไม่เคยคิดจะหยุดทำงานค่ะ" ก้อไม่เข้าใจนางจะอิจฉาอะไร??? อันนี้มันเป็นเรื่องที่นางเลือกทางเดินชีวิตนางเองป่ะ???
นอกจากเราทำงานบริษัทแล้ว ยังมองอนาคตในเรื่องทำกิจการของตัวเอง พอนางรู้เข้าเดือดเป็นฟืนเป็นไฟเรย (ไปทำธุรกิจบนหัวนางหรือป่าวหว่า) นางก้อยังมาแขวะเรื่องธุรกิจของเราอีก แม้กระทั่งเราอัพเดทอะไรในเฟสบุ้คของเรา ถ้ารูปเราสวยหรือเด่นกว่านางเป็นไม่ได้ ร้อนในอกนางขึ้นมาทันที ดิ้นผ่าวๆจะเป็นจะตายแค่เราสวยกว่า ประชุมงานอยู่ดีๆ หาเรื่องมาแขวะว่าเราสวยเพราะแอพอีก!!! (มันเกี่ยวกับงานที่ประชุมไหมนี่ เรียกว่าเก็บอาการไม่อยู่แล้วทีเดียว) ทั้งที่เราถ่ายมาตั้งแต่แอพยังไม่เกิด บางคนติดตามดูเรามาตั้งแต่สมัยไฮไฟ เขาก้อรู้อยู่แล้วว่าหน้าเราเปงยังไง แต่นางก้อไม่วายแขวะกัดเราตลอดเวลา จนเราชักจะรำคาญ เรยเข้าไปดูโปรไฟล์ของนางบ้าง ถึงได้รู้ว่า ทฤษฎีของเราน่ะ มันไม่ผิดหรอก!!! เพราะหน้าที่แท้จริงของนาง ขออภัยนะคะ "เหมือนแก้วหน้าม้าแลย" นางโมลหน้ามาทั้งหน้านี่เอง จึงไม่ผิดเพี้ยนไปจากทฤษฎีที่เราคิดไว้เลยสักนิด เพราะหน้านางเป็นยังงั้นหรือป่าว??? จิตใจถึงเป็นยังงี้..
แค่เราอยากรู้ว่าคนที่มาอาการแบบนี้นี่เขาคงทุกข์มากเลยนะคะ แค่เห็นคนอื่นสวยกว่า ดีกว่า ก้อทุกข์ร้อนรนเผาไหม้ในใจตัวเอง ทั้งที่ไม่มีใครทำอะไรให้เร้ยยยย มีทางไหนจะช่วยคนพวกนี้ได้บ้างอ่ะคะ เขาต้องการอะไร??? ทำไมเขาเป็นแบบนี้??? เรียกว่าอาการทางจิตอย่างหนึ่งหรือเปล่า???