เผื่อมีใครที่ยังไม่รู้จักเรื่อง เมไจ เรื่องย่อคราว ๆ คือ [ 14 ปีก่อน สิ่งปลูกสร้างขนาดมหึมาปรากฏขึ้นจากทะเลกลายเป็นหอคอยขนาดยักษ์ ซึ่งเป็นการปรากฏดันเจี้ยนแห่งแรกขึ้น มีนักวิทยาศาสตร์และทหารนับหมื่นที่เข้าไปแล้วไม่ได้กลับออกมา จนกระทั่งวันหนึ่งดันเจี้ยนนั้นก็ถูกพิชิตโดยเด็กหนุ่มคนหนึ่งและยักษ์สีน้ำเงินที่เดินออกมาจากดันเจี้ยน หลังจากดันเจี้ยนถูกพิชิตก็จะหายสาปสูญไป แต่ยังคงเหลือดันเจี้ยนมากมายที่ปรากฏขึ้นบนโลกใบนี้ เวลาผ่านไป อาละดิน (Aladin) เด็กน้อยวัย 10 ขวบ ผู้ท่องเที่ยวไปในแดนต่างๆ พร้อมกับขลุ่ยเวทมนตร์ที่สามารถเรียกเพื่อนที่เป็นยักษ์นามว่า อูโกะ (Ugo) ออกมาได้ เขาได้พบอาลีบาบา (Alibaba) และผู้คนอีกมากมาย รวมถึงชะตากรรมของเขาที่ทำให้กลายเป็นการผจญภัยครั้งใหญ่ในโลกกว้าง ]

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากจะถือรีวิวเรื่องนี้สักหน่อย จริง ๆ เรื่องนี้คือเกือบขึ้นหิ้งของเราเลยแต่ดั๊นมาตกตอนใกล้จบเรื่อง จริง ๆ เรื่องนี้ปูบทมาได้ยิ่งใหญ่มากเรื่องการเมือง การแก่งแย่งชิงดี เรื่องจักรวาล พระเจ้า ตอนจบดันทำออกมาเร่งเกินจนทำเอาปมหลายอย่างก็ยังไม่คลาย

โดยที่ตัวละครส่วนใหญ่ของมังงะเรื่องนี้อ้างอิงมาจาก The thousand nights and one night มหัศจรรย์แห่งพันหนึ่งราตรี เลยจะมาพูดถึงตัวละครในเนื้อหาพันหนึ่งราตรีเพื่อให้เข้าถึงตัวละครมากขึ้น



 คนที่จะพูดถึงคือหนึ่งในตัวเอกของเรื่อง [ อาลีบาบา ซารูจา aka นาย อ. ] เจ้าชายองค์ที่สามแห่งบัลแบดและผู้ใช้งานจินแห่งไฟ อามอน ได้แรงบันดาลใจมาจาก "อาลีบาบากับ 40 โจร (Ali Baba and the Forty Thieves)" ในเรื่องนี้นอกจากจะมีตัวเด่นอย่าง [ อาลีบาบา] แล้วก็ยังมี [ คาซิม ] ซึ่งเป็นพี่ชายของอาลี และ [ มอร์เจียน่า ] เป็นทาสสาวของคาซิม

 สรุปย่อ ๆ ประมาณว่า อาลีบาบามีพี่ชายชื่อคาซิม อาลีบาบาเนี่ยเป็นคนที่ยากจน ส่วนคาซิมได้แต่งงานกับสาวมีฐานะ วันนึงอาลีบาบาได้ไปเห็นโจรพวกหนึ่งเดินเข้าถ้ำพร้อมพูดรหัสลับบางอย่างอาลีบาบาเห็นจึงลองเอ่ยรหัสบ้างพอเข้าถ้ำได้แล้วก็เจอสมบัติมากมายเลยเก็บกลับมา

คาซิมเห็นถึงความผิดปกติจึงมาคาดคั้นถาม อาลีบาบาด้วยความซื่อจึงบอกไปเสียหมด ตอนกลางดึกคาซิมเลยไปที่ถ้ำนั้นพร้อมโกยสมบัติออกมาแต่ดันลืมรหัสตอนจะออกซะงั้น โจรที่เข้ามาเห็นคาซิมจึงจับคาซิมฆ่าแล้วหั่นศพ

วันรุ่งขึ้นโจรเห็นว่าศพหายไป(เพราะอาลีบาบามาเอาไป)จึงจะตามหาคนที่รู้มาก ตัดมาที่อาลีบาบาก็ได้วานทาสอย่างโมลเชียน่าในการทำให้ศพกลับมาปกติ โมลเซียน่าจึงจ้างช่างรองเท้าเพื่อเย็บศพแต่ปิดตาของช่างคนนั้นเอาไว้เพื่อปกปิดตัวตน

โจรที่มาหมู่บ้านจับช่างรองเท้าเป็นตัวประกันช่างรองเ้ทาจึงเล่าทุกอย่างว่ามีคนจ้างให้เย็บศพรูปร่างผิดปกติแต่จำไม่ได้ว่าบ้านหลังไหนแต่ก็ดันชี้ว่าเป็นบ้านของอาลีบาบาได้ถูก โจรเลยทาชอล์กสีแดงไว้เป็นสัญลักษณ์ โมลเซียน่ามาเห็นเลยไปทาชอล์กสีแดงทุกบ้านเลยทำแบบนี้อยู่หลายครั้งแต่โมลเชียน่าก็รู้ทันทุกครั้ง

หัวหน้าโจรที่รอดมาได้ตีสนิทกับลูกชายคาซิมจนได้รับเชิญให้มากินข้าวที่บ้านของอาลีบาบา ซึ่งเปิดช่องให้เขาสามารถฆ่าอาลีบาบาได้อีกครั้ง แต่โมลเชียน่าจำได้ระหว่างที่เจ้าบ้านกับแขกกำลังเพลิดเพลินกับอาหารและการแสดง โมลเชียน่าที่กำลังร่ายรำอยู่ด้วยก็คว้ามีดแทงหัวหน้าโจรจนถึงแก่ความตาย
( มอร์เซียน่านี่ตัวแบกสุด ๆ ในตอนสุดท้ายแล้วมอร์เซียน่าเองก็ถูกยกเลิกทาสในที่สุด )



 ต่อไปคือ [ อาลาดิน ] หนุ่มน้อยเมไจคนที่ 4 หนึ่งในตัวเอกของเรื่องเช่นกัน น่าจะมาจากเรื่องที่ใครหลาย ๆ คน รู้จักกันดีก็คือ อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ (Aladdin’s Wonderful Lamp)อะลาดินคือเด็กหนุ่มยากจนจากเมืองจีน ความจนบีบบังคับให้เขารับงานจากพ่อมด และแอบเข้าไปขโมยตะเกียงจากถ้ำวิเศษ ทว่าอะลาดินเผลอปลดปล่อยยักษ์จีนี่จากตะเกียงโดยไม่ตั้งใจ และทำให้เขาได้รับพรที่อยากได้มากมาย อย่างไรก็ตาม ตอนจบของเรื่อง อะลาดินพลาดท่าต่อศัตรูและต้องเสียชีวิต


 [ ซินแบด ] ราชาผู้เพรียบพร้อมผู้พิชิตคาบสมุทรทั้ง 7 มาจากเรื่อง ซินแบดผู้ใช้แรงงานกับซินแบดนักเดินเรือ (Sinbad the porter and Sinbad the sailo) เรื่องเริ่มต้นที่ผู้ใช้แรงงานผู้หนึ่งชื่อซินแบดกำลังหมดอาลัยตายอยากในชีวิต จึงไปนั่งพักที่บ้านหลังใหญ่และบ่นทำนองว่าคนมันจะรวยนั่งๆ นอนๆ ก็รวย เรามันจนดิ้นรนยังไงก็จน บ่นแค่นี้เจ้าของบ้านก็เชิญเข้าไปในบ้าน ซินแบดผู้ใช้แรงงานจึงได้รู้ว่าเจ้าของบ้านคือซินแบดนักเดินเรือ พอรู้ว่าชื่อเหมือนกันเท่านั้นซินแบดผู้ใช้แรงงานก็โทษโชคชะตา ทำนองว่าทำไมฟ้าให้เราเกิดมาชื่อเหมือนกันแต่กลับให้คนหนึ่งมีอันจะกินส่วนอีกคนยากจนข้นแค้น ได้ยินอย่างนี้ซินแบดนักเดินเรือจึงเล่าการผจญภัยในทะเลของเขาในครั้งแรกให้ซินแบดผู้ใช้แรงงานฟัง จากนั้นก็ให้ทองคำแก่ซินแบดผู้ใช้แรงงานและบอกให้มาฟังในวันถัดไป ซินแบดผู้ใช้แรงงานก็มาฟังอีกแล้วได้เงินไปอีก ไปๆ มาๆ จนครบเจ็ดวันเจ็ดการผจญภัย ซึ่งการผจญภัยแต่ละครั้ง ซินแบดนักเดินเรือต้องเรือแตกรอนแรมในทะเล จะเจอเกาะกับเขาสักหน่อยก็ดันเป็นเกาะมหาสมบัติที่มีแต่ปู่โสมเฝ้าทรัพย์และสัตว์ประหลาดมากมาย ทำให้ซินแบดนักเดินเรือแทบเอาชีวิตไม่รอด แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาพร้อมสมบัติ ซึ่งสมบัติที่เขาได้มาแต่ละครั้งล้วนเป็นผลพวงจากการที่เขาตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด และหากเราๆ ท่านๆ เป็นซินแบดผู้ใช้แรงงาน คงเกิดแรงฮึดทำงานสองกะสามกะเอาให้ตายไปข้าง แต่เรื่องกลับจบที่ซินแบดผู้ใช้แรงงานคิดในใจว่าซินแบดนักเดินเรือต่อสู่ดิ้นรนขนาดนี้ก็สมควรจะรวย ไอ้เรามันเฉื่อยแฉะก็สมควรจะจนต่อไป แล้วจึงเดินออกไปเงียบๆ เหมือนจำนนต่อโชคชะตา ทำเอาคนอ่านแทนที่อ่านจบแล้วจะขยันเป็นเท่าตัวกลับขยันเพิ่มเป็นสามเท่า อีกสองเท่านั่นขยันเผื่อซินแบดผู้ใช้แรงงานด้วย เจ็บใจที่ขุนมันไม่ขึ้น

( https://www.bloggang.com/m/viewdiary.php?id=salika&group=1 ) เนื้อเรื่องจาก


[เชเฮราซาด]
 ซึ่งจริง ๆ แล้ว เรื่องเล่าพวกนี้คือเรื่องเล่าของ เชเฮราซาด Scheherazade (ในเรื่องมังงะ เชเฮราซาดคือหนึ่งในสามเมไจ ถือเป็นเมไจที่เก่าแก่ที่สุด) ที่เล่าให้แก่สุลต่านฟังเพราะสุลต่านเนี่ยถูกพระมเหสีหักหลังจนไม่เชื่อใจสตรีอีกสุลต่านจึงจะรับแค่สตรีเพื่อจะมาปรนิบัติตอนกลางคืนเมื่อถึงเช้าจึงจับไปประหาร เชเฮราซาดก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ก็ได้พิชิตใจสุลต่านโดยการเล่านิทานที่มีแต่ปริศาเพื่อจะยืดเวลาของตัวเอง รวมแล้ว 1001 วัน จนสุลต่านถูกในรับเชเฮราซาดมาเป็นพระมเหสี