จบไปได้ 5 ปีแล้วสำหรับการ์ตูนดีๆเรื่องหนึ่งที่ออกแบบธีมและแนวทางการดำเนินเรื่องได้น่าสนใจ มีความเป็นเอกลักษณ์ในตัวเองที่สุดหนึ่งเรื่อง

เมไจเป็นการ์ตูนแนวแอคชั่นแฟนตาซีผสมกับดราม่าและการเมือง ที่ตัวละครในเรื่องส่วนใหญ่จะออกเทาๆ ไม่มีใครดีไปซะหมด และไม่มีใครเลวตั้งแต่เกิด
(ยกเว้นไอ้บ้าคนนึงที่ออกมาท้ายๆเรื่อง) ต่อให้เก่งกาจปานเทพเจ้าก็มีทำผิดพลาด มีหลงผิดกันได้ ทำให้ตัวละครมีมิติน่าติดตาม

การดำเนินเรื่องในช่วงแรกจะออกแนวโชเน็นผจญภัย พัฒนาตัวละครขึ้นไปเรื่อยๆพร้อมกับวางปมทิ้งไว้ ซึ่งในแต่ละภาคเรื่องนี้ก็ไม่ได้ตามใจพวกพระเอกไปซะหมด พวกพระเอกต้องพบกับความสูญเสีย ความแค้นและการล้างแค้นของคนรอบข้างเพื่อที่จะเติบโตขึ้นไป โดยรวมๆแล้วก็เขียนออกมาได้ดี แล้วมันเริ่มออกนอกลู่นอกทางในภาคสุดท้ายได้ยังไง?

ในภาคสุดท้ายจะลดการต่อสู้ลงกลายเป็นเกมการเมืองซะส่วนใหญ่ ชวนให้เอาใจช่วยว่าอาลีบาบาจะช่วยกอบกู้จักรวรรดิเจิดจรัสที่กำลังจะล้มละลายได้รึเปล่า จะสู้กับซินแบดที่เป็นนายทุนใหญ่สุดในโลกนั้นยังไง ซึ่งก็เขียนออกมาน่าติดตามใช้ได้จนกระทั่ง



ซินแบดเป็นตัวละครชายประเภทที่กร้านโลกจัด อาบน้ำร้อนแล้วโดนลวกมาเยอะ เรียกได้ว่าเป็นคนธรรมดาที่เก่งเจ๋งที่สุดในเรื่อง (ไม่นับพวกขี้โกงแบบเมไจ) คิดว่าโลกหมุนรอบตัวเอง ทำอะไรก็ถูกไปซะหมด ถึงจะพลาดจนตัวเองอ่วมมาแล้วหลายรอบก็ยังคัมแบ็คกลับมาได้ตลอด ซึ่งตอนท้ายเรื่องกำลังโดน
อาลีบาบาขึ้นมาทาบรัศมี แต่แทนที่ซินแบดจะสู้ด้วยเศรษฐกิจ สิ่งที่ซินแบดทำคือบุกวิหารศักดิ์สิทธิ์ไปขโมยพลังของพระเจ้าแล้วเขียนบทให้ตัวเองเป็นพระเอกแทน ซึ่งนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นความบรรลัยของเรื่องนี้

สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้เริ่มแย่แบบฉุดไม่กลับคือการทิ้งจุดแข็งของเรื่องอย่างเกมการเมือง เวทมนตร์ และภาชนะโลหะ ไปเป็นบทเคลียร์ปมในใจของซินแบด
ผ่านจินทั้ง 7 ซึ่งเขียนออกมาได้น่าเบื่อมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นความเอาแต่ใจของซินแบดล้วนๆ สุดท้ายก็เขียนมาไม่ครบ 7 แล้วตัดไปเป็นฉากเบ่งพลังพระเจ้าแข่งกันว่าใครคือสุดยอดพระเจ้าระหว่างเดวิดกับซินแบด เอาพระเจ้าอย่างอูโกะมาเป็นตัวเอ๋อ แล้วก็จบแบบงงๆ ให้แฟนๆร้องอุทานออกมาว่าอิหยังวะ

มันน่าเสียดายนะครับ ที่การ์ตูนที่เราติดตามอ่านมาหลายปีต้องมาจบแบบนี้ เหมือนการ์ตูนหลายๆเรื่องถึงจะเขียนมาดีตลอดแต่ดันมาตกม้าตายตอนจบ
แล้วก็เงียบไปเลย