บางทีนะคะเราก็เบื่อมากๆ ที่เราบอกอะไรท่านก็แบบเหมือนไม่ฟังที่บอกอะค่ะ ซึ่งคือเช่นแบบเราบอกให้ท่านรีบใช้โทรศัพท์เพราะโทรศัพท์มันแบตจะหมดแล้ว เพราะท่านใช้โทรศัพท์เราแล้วสายชาร์จมันก็ไม่ค่อยดีแล้วเราก็ต้องใช้โทรศัพท์แล้วพอท่านวางสายก็เปลี่ยนมาเป็นว่าเราแทน แต่เราอะเป็นคนที่เถียงกลับเราเถียงกลับตลอด แล้วบางทีคือท่านอะชอบพูดเรื่องแบบไท่ดีเราก็บอกว่าไม่ต้องพูดเพราะบางทีก็ชอบว่าคนอื่นให้ฟังเล่าเรื่องเดิมซ้ำๆจนเราเบื่อ เพราะเราก็รู้ว่าแม่มีปัญหา แต่เราก็รับรู้มาแล้วทีนี้ท่านก็เล่าซ้ำจนเราเหนื่อยแล้ว เพราะเราก็มีปัญหาของเราเองเหมือนกัน แล้วเราอะเวลาทะเลาะกับแม่บางทีเราก็ยอมแต่ส่วนใหญ่เราเถียงไง วันนึงเรานอนอยู่แม่เขาก็เริ่มชวนทะเลาะ สักพักนึงเขาก็ด่าเรา แล้วบอกว่าเราว่าเขาด้วยคำหยายคาย ซึ่งเราไม่ได้พูดอะ ไม่ได้พูดเลย แต่เขาก็บอกเราพูดๆ เราเมียใจมากตอนนั้นเราเถียงเขาเราก็ร้องไห้ไปก็เราไม่ได้พูดจริงๆ คือแล้วบางทีเราพูดอะไรก็ชอบตอบมาแบบเหมือนไม่เชื่อ แล้วชอบให้เราไปยืมเงินคนนู้นคนนี้ให้ ซึ่งเราก็ไปให้บางที แต่บางทีก็ไม่ได้ไป แล้วมันมีความคิดที่แบบ อยากทำร้ายท่านแบบเวลาไม่พอใจก็คิดตลอดเลย ซึ่งเราไม่ทำแบบที่เราคิดแน่นอนค่ะ คือต่อให้เราโกรธแม่มากแค่ไหนเราก็ไม่ทำอะ เราไม่อยากคิดเลยด้วย เพราะพอเราคิดมากเรื่ิงที่ทะเลาะกัน ยังต้องมาคิดมาก เรื่องที่เราคิดจะทำร้ายท่าน บาปเราก็กลัวมากเลย แต่มีครั้งนึงเราเคยเผลอทำร้ายท่ายไปมันยังเป็นแผลในใจเราตลอด เราโทษตัวเอวตลอด แบบตอนนั้นทำลงไปทำไมแต่เราก็แก้อะไรไม่ได้ แล้วตอนนั้นเราเถียงได้แย่มากๆ แบบไม่ได้ใช้เหตุผลแต่ก็ไม่รู่ว่าเคยมีหลุดอะไรไปบ้าง คำหยาบแต่ก่อนมีแน่นอนแต่เดี๋ยวนี้เราเหมือนโตขึ้นมีเหตุผลมากขึ้น บางทีพอรู่ว่าจะทะเลาะก็ออกห่างเลย แต่ไอเรื่องทำร้ายไม่ทำแน่นอน คำหยาบตอนนี้ไม่มีแน่นอน แต่ในอนาคตก็จะพยายามไม่ให้มี คือเราเป็นคนที่รักแม่มากๆเลยนะแบบติดแม่มาก เราเลยรู้สึกผิดที่เคยทำอะไรแย่ๆไป เรากลัวบาปมากๆด้วยเลยปรับ