คือเราหยุดคิดเรื่องกินไม่ได้เลยค่ะ เป็นมา5เดือนแล้ว แบบเวลาว่างๆในหัวมันจะคิดแต่ของกินตลอดเวลา แล้วของกินแต่ละอย่างนะ ขนมปังไส้หมูหยอง โรตีนมข้น ชานมไข่มุก ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ แบบแต่ละอย่างมีแต่แคลเยอะๆ แล้วเราเป็นพวกจิตอ่อน เวลาดูไอจี ติ้กต้อก เห็นอาหารน่ากินๆก็จะเครียด อยากกินสุดๆ แรกๆก็รู้สึกว่าเออตลกดีเนอะ หลังๆว่าไม่ใช่ละ อันนี่มันควบคุมไม่ได้ ถ้าไม่ได้กินก็จะเก็บไปคิด2-3วันเลย แบบต้องกินอะ ถึงจะหายอยาก

ขอท้าวความก่อนคือตอนแรกเราหนัก55 สูง156 คือมันก็ไม่ได้อ้วนไม่ได้ผอมอะค่ะ กลางๆ แล้วช่วงปิดเทอมจะขึ้นมหาลัยปี1ตั้งใจว่าจะลด แล้วช่วงนั้นอยู่แต่บ้าน บ้าออกกำลังกาย ปั่นจักรยานทุกวัน ย้ำ ทุกวันเป็นเวลา1-2เดือน มีออกตามคลิปด้วย แล้วก็กิน overnight oatเป็นอาหารเช้าเกือบทุกวัน แล้วมีอยู่ช่วงนึงเราติดซีรีย์มาก ไม่ออกไปไหน อยู่ในห้อง3วัน ดูทั้งวัน ข้าวไม่กิน ออกมากินตอนหิวจริงๆ แต่กินแค่วันละ1-3คำแล้วก็กลับไปดูซีรีย์ต่อ ทำแบบนี้3วัน จากที่ทำมาทั้งหมดเรานนเหลือ52 แต่สัดส่วนลงเยอะมาก คนทักทุกคนว่าผอมลง ตอนนั้นเราก็ดีใจละนะ แบบเออผอมแล้วโว้ย นน.ก็52จนเปิดเทอม พอเปิดเทอมอยู่หอ ด้วยความที่อยู่คนเดียวแล้วเหลิง คิดว่าผอมจะกินอะไรก็ได้ ช่วงลดน้ำหนักอดอาหารด้วย ตั้งใจว่าถ้าผอมจะกินให้เยอะๆ เลยกินทุกอย่าง เพื่อนที่มหาลัยนัดกินอะไรกินหมด หมูกระทะทุกอาทิตย์ ขนมปังไส้ชาไทย นมข้นทุกวัน ชานมไม่เคยขาด กินดึกด้วย เป็นแบบนี้4เดือน น้ำหนักมาที่56 เราเครียดมาก แต่ที่ทำให้เครียดจริงๆคือเพื่อนทักว่าอ้วนขึ้น ถ้าคนอื่นทักเราจะไม่อะไร แต่เพื่อนเราทักแบบชี้จุดเลยอะ แก้มเยอะขึ้นนะ ขาบวมขึ้นนะ แขนใหญ่ขึ้นนะ เราเครียดจิตตกมาก เลยกลับมาลดใหม่ ตั้งใจจะทำไอเอฟ กินน้อยมาก ส่วนใหญ่เราเรียนบ่ายเลยไม่กินเช้า กลางวัน เลิกเรียน4โมง ถึงห้อง5โมง ก็กินตอน5โมง กินก็นิดเดียว ผลไม้ overnight oat อกไก่ แอปเปิ้ล พวกๆนี้ ทำได้อาทิตย์เดียว พุงยุบนะ สบายตัว นน.ไปที่53 แต่อาทิตย์เดียว อีกวันนึงไปมหาลัยไม่ไหว นั่งเรือแล้วจะอ้วกทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็น ตอนอยู่ห้องเรียนไม่มีสมาธิเลย ฟุบตลอด มึนหัว ปวดหัว พะอืดพะอม จะอ้วก หน้าซีด หน้ามืด จนเพื่อนทัก เราก็เล่าๆว่าอดอาหารทำแบบนี้มา1วีคแล้ว เพื่อนก็ไล่ให้ไปกินข้าว เราลงไปซื้อแซนวิช1ชิ้น กินปุ๊ป หายปั๊บเลย ตอนแรกจะลาเรียนแล้วแท้ๆ พอเลิก ถึงห้องนะ ไม่ไหวละ ซื้ ข้าวยำเคเอฟซี ชาไข่มุก+ครีมชีส+ ขนมปังไส้ชาไทย+คาราเมล2ชิ้น ขนมปังหมูหยอง1แถวใหญ่ ทั้งหมดนั่นกินวันเดียวหมด แบบบ้ามาก คิดแล้วกินได้ไง นั่นคือจุดเรื่มต้นแห่งหายนะ หลังจากนั้นเรากินแหลก คิดว่าฉันอดมาขนาดนี้ร่างกายคงโยโย่ ฉันต้องกินเยอะขึ้น กินสิๆ แค่กินในเวลาไอเอฟก็พอ เราปลอบใจตัวเองแบบนี้ ทั้งที่ลึกๆรู้เลยว่ามันไม่ลดหรอก ถ้าจะยัดขนาดนี้ เราถือคติกิน2เวลา ทำไอเอฟ18/6 แต่ในช่วงกินคือกินเยอะมาก หมูทอด ขนมปัง ข้าว พวกเบเกอรี่เยอะโคตรๆ แบบมากๆเพราะพื้นฐานเป็นคนชอบแป้ง ที่บ้านเรามีเตาอบ+เราชอบทำขนม ทำขายด้วยบางครั้ง เลยทำเป็นเกือบทุกอย่าง แค่อยากกินก็เปิดสูตร ทำ ได้กินแล้ว เป็นแบบนี้ไง มันเลยอ้วนๆๆๆ  คือเราเศร้ามาก ปัจจุบันเราหนัก56 เราเครียด แบบในหัวมีแต่ของกิน คือถ้าไม่กินสิ่งนั้นจะหยุดค ดสิ่งนั้นไม่ได้ เรารู้ว่าถ้ากินน้อยไปจะโยโย่ แต่พอกินเยอะมันไม่ผอมสักที บางครั้งเรากินครบ5หมู่นะ ไม่ได้กินเกินด้วย กินดีเลยเลย กินไป1อาทิตย์ก็รู้สึกทำไมไม่ผอมวะ โมโหตัวเอง เลยกินของอ้วนๆประชดเลย คือเราไม่มีความสุขเลย อยู่หอทำอาหารกินเองลำบาก เคยทำเอง1เดือน ค่าไฟ1800 พระเจ้า แม่ด่าตายเลยตอนนั้น เราต้องซื้อกิน ค่าไฟจะได้ถูกๆ แต่ซื้อกิน ของเฮลตี้ก็ไม่ค่อยมี แถมแพงมากอีก คือเราอยากหนัก48ไรงี้ก็โอเคแล้ว ตอนนี้56 โคตรเศร้า ในหัวมีแต่ของกินหมดทำไงดี แต่เราออกกำลังกายเป็นประจำ เหมือนชอบออกกำลังกายเป็นนิสัยไปแล้ว ออกตามคลิป วิ่งบ้าง เราออกกำลังกายได้ แต่คุมอาหารไม่ได้สักที บางคนก็บอกอย่าอด กินให้พอดี ถ้าอยากกินขนมก็กินได้ เราก้ไม่อด แต่ไม่ลดเลย เศร้ามาก ใจร้อนอีก ช่วยเราทีจะทำไงดี อยากให้มีสติ ลดน้ำหนักอย่างมีสติจังค่ะ