หนูรู้สึกผิดหวังที่เกิดมาโดยที่ไม่เคยได้รับอะไรจากแม่เลย แม้กระทั่งความรัก ตอนนี้หนูกำลังเข้ามหาลัย แม่ก็ไม่มีเงินจะส่ง บอกให้หนูหาเงินส่งตัวเองเรียนเลย ตอนแรกอยากให้เรียนที่นู่นที่นี่ ไม่อยากให้เรียนที่นั่น สุดท้ายพอหนูสอบติดก็บอกให้เรียนที่อื่น เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าแรกเข้า หนูผิดหวังมากค่ะ อยากเรียนเเต่ก็ไม่ได้เรียน เเถมต้องหาเงินใช้เองอีก หนูว่าจะตัดใจดรอปปีนึง เเล้วจะออกจากบ้านหลังนี้เเล้วค่ะ ไม่ไหวจริงๆ คนที่อยากมีลูกก็ดันไม่มี ส่วนคนที่ไม่ควรมีก็ดันมี อยากให้มีลูกเมื่อพร้อมนะคะ ถ้าไม่อยากให้ลูกต้องมาลำบากเเบบหนู ทำงานเพื่อหาค่าข้าวแถมโดนแม่ยืมเงินไปเกือบหมื่น วันเกิดก็ไม่ได้อะไรเลย มีเเต่ให้คำด่า ความกดดันกับหนู ไม่เคยให้ความสุขมาเลย วินาทีที่หนูรู้สึกแย่เเต่คนที่ปลอบหนูกลับไม่ใช่คนในครอบครัว