พออายุขึ้น30ปี ในโซเชี่ยลตัวเองก็เริ่มเห็นเพื่อนๆดูหน้าที่การงานเจริญก้าวหน้า แต่งงาน มีชีวิตครอบครัวที่ดูมีความสุข บางคนก็ยังต่อสู้เพื่ออนาคตที่ดียิ่งขึ้นไปอีกของตัวเอง 

เราก็เป็นคนนึงที่เรียกว่าก็ประสบความสำเร็จก็ได้แต่มันไม่สุดน่ะ มีบ้าน มีรถ เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ แต่ยังไม่มีแฟน เคยคิดว่าอยากจะมีลูกตอนอายุ28นี่ก็เลยมาล่ะ5555 เป็นหมอที่เดิมเคยเรียนต่อเฉพาะทางแต่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างก็เลยลาออกมาเป็นหมอตรวจโรคทั่วไป ชีวิตมันก็ชิลมากเลย มีเวลาให้ตัวเอง ไม่เหนื่อย ไม่ยุ่งเหมือนสมัยเรียน แล้วเราก็รู้สึกมีความสุขกับการทำงาน แต่ก็มีเหงาๆบ่อย 

แต่ประเด็นก็คือบางทีก็แอบรู้สึกได้ว่าถูกเพื่อนหรือสังคมบางกลุ่มด้อยค่าเราไปเพียงเพราะเราไม่ได้เป็นหมอเฉพาะทางเหมือนคนอื่นๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ หรือชีวิตไม่ได้ดูหรูหราเหมือนคนที่ทำเสริมความงาม เราอาจจะคิดเยอะไปไหมไม่รู้ แต่มันก็แอบรู้สึกได้ เลยรู้สึกแย่ๆกับตัวเองและคนรอบตัวบางที

แต่ถ้าถามเรา เรารู้สึกมีความสุขดีกับตรงนี้นะ แม้ก่อนหน้านี้จะเสียใจมาก่อนก็ตาม แต่ทุกวันนี้มันโอเครมากเลยถ้าไม่ติดเรื่องคนรอบตัวบางคน และความเหงาในบางครั้ง เลยคิดว่าทุกวันนี้แค่เรารู้สึกสบายใจกับสิ่งที่เราทำอยู่แบบไม่ได้เดือดร้อนใคร แม้คนรอบตัวหรือสังคมบางกลุ่มจะด้อยค่าเรา แต่ถ้าเราโอเครกับมัน เราก็น่าจะเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุดคนนึงมั้งนะ ไม่รู้คนอื่นมีมุมมองยังไงกันบ้างนะ