คือตอนเด็กเราชอบกลับต่างจังหวัดไปอยู่ช่วงปิดเทอมเพราะว่าสนิทกับคนแถวบ้านที่ขั้นเคยเข้าบ้านทำอะไรหลายอย่างด้วยกันเวลากับแต่ละครั้งเด็กแถวบ้านชอบชวนเราไปเล่นถึงมาแบบยืนรอหน้าบ้านขี่จักกรยานด้วยกันนับว่าเป็นความทรงจำที่ดีมากพอเริ่มช่วงป.4เริ่มไม่ค่อยไปเล่นกับพวกเขาแล้วแค่เล่นเฉพาะบ้างคนนะเพราะเหมือนพวกผู้ใหญ่เห็นว่าเราชอบพากันไปหลังวัดมีคลองอะไรอย่างงี้ออกถนนใหญ่เขาสั่งไม่ให้เล่นกับพวกเขาทำแค่มองพวกเขาส่วนเราก็เล่นกับน้องและญาติที่ผู้ใหญ่ไม่ได้ห้ามพอมีเพื่อนอยู่ถือว่าดีนะพอช่วงป.5เราเริ่มไม่ได้คุยกันแต่คุยกัน2-3คนเองและมันก็มีเหตุการณ์ขึ้นเราเด็กกรุงเทพก็พาเพื่อนที่กรุงเทพกับต่างจังหวัดด้วยและเราพาเขาไปขี่จักรยานเล่นและมีเด็กที่เคยเล่นด้วยกันมองแต่ไม่ได้คุยด้วยนะเขานั่งแถวนั้นและแล้วมีเด็กคนขี่ชนหลานคนแถวนั้นถ้าถามว่าเด็กที่ขี่ชนไปไหนขี่กลับบ้านไปแล้วพอมีคนมาเห็นอีเด็กแถวนั้นมาโทษว่าเด็กกรุงเทพเป็นคนทำจำได้ฝังใจเลยทั้งด่าทั้งยืนชี้หน้าตอนนั้นโกรธหนักมากเลยเกลียดเลยอ่ะตอนขากลับไปเช้าเย็นกลับนะมี2คนนะอีกคนมองแรงอีกคนปาดคอและหลังจากนั้นก็ไม่คุยกันอีกจนถึงปัจจุบันถ้ากลับแต่ละครั้งจะกลับไปเล่นกับน้องคือหลานนั้นแหละชอบไปเห็นเด็กที่เคยทำวีรกรรมไว้ชอบมองมองอะไรหนักหนาและชอบไปเห็นเขาจับกลุ่มคุยกันโครตเสียงดังมีการหันมามองเราด้วยนะตอนที่ไปเก็บบอล(อย่างงี้คือเขาอยากจะมาคุยกับเราหรือว่าเกลียดแค้นอะไรเรา)