ตอนนี้เป็นช่วงฝึกงานสหกิจ เราต้องอยู่กับเพื่อนสองคนที่หอ เราขับรถไม่เป็นจึงต้องพึ่งพาอาศัยเขาแต่เราก็จ่ายค่าน้ำมันให้ครึ่งหนึ่งตลอด หรือไม่ว่าซื้ออะไรก็ตามแต่ แต่ถ้าหากของที่เขาซื้อเขาเต็มใจเองเราก็ไม่ได้ช่วย แต่เรื่องงานในห้องส่วนมากมีแต่เราทำ ไม่ว่าจะล้างจาน กวาดห้อง ถูพื้น ทิ้งขยะ มีบางช่วงที่มีมดขึ้นก็มีแต่เราทำตลอด แต่ถ้าซักผ้านั้นจะต่างคนต่างทำ มีครั้งหนึ่งได้ซักผ้าพร้อมกันเพื่อนได้ซักผ้าห่มด้วย เขาบอกเราว่าเขาบอกเราจะซักตั้งแต่เมื่อวาน แล้วพูดแบบไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ แต่ในใจเราลึกๆเราก็รู้นะ ว่าเราผิดเราก็แก้ปัญหาให้เพื่อนมีที่ตากอีกครึ่งหนึ่ง เผื่อๆเยอะกว่าด้วยซ้ำ เขาก็ดูไม่ค่อยจะพอใจ จนทำให้เรารู้สึกแย่มากจนคิดว่ามันผิดขนาดนั้นเลยหรอ ที่เรารีบซักผ้าเพราะเป็นช่วงหน้าฝนแล้วคิดว่ามันสามารถแบ่งกันตากได้คนล่ะครึ่ง กลัวฝนจะตกและไม่มีเวลาซักเลยรีบซักแล้วมันผิดขนาดนั้นเลยหรอ บางทีเรารู้สึกจนอยากที่จะกลับบ้าน อยากกลับไปอยู่ที่บ้านด้วยซ้ำแต่ว่าด้วยระยะทางของที่ฝึกงานไกลจากบ้านมากเสียค่ารถเยอะมาก เลยเลือกที่จะอยู่หอแล้วหารค่าเช่าหอค่าอื่นๆอีกกับเพื่อนเอา แต่พอเจอสถานการณ์แบบนี้รู้สึกแย่จริง เราให้ใจเพื่อนเต็มร้อยตลอดไม่ว่าอะไรก็ตาม ถ้าเพื่อนไม่ให้เต็มร้อยเราก็เข้าใจ เรื่องที่เราพึ่งพาเขาก็มีแค่เรื่องให้เขาขับรถให้เพราะเราขับรถไม่ค่อยคล่อง รถที่ขับก็เป็นรถเพื่อน แล้วทางเพื่อนก็ดูคุ้นชินมากกว่า แต่เรื่องอื่นเราทำไรได้เราทำเองตลอด อย่างปริ้นงานเพื่อนก็ใช้เครื่องปริ้นเรา ค่าหมึกยังไม่ได้ให้เงินสักบาท เราก็ไม่ได้ว่า เพราะคิดว่าช่วยๆกัน