คือว่าแม่ของเรามาเข้ารหัสมือถือเราอ่ะค่ะเพราะว่าเราบอกรหัสกับเขาเพราะเขาบังคับ
แล้วก็มาติดตั้งแอปติดตามว่าเราอยุ่ที่ไหนทำอะไรตั้งเวลาปิดเปิดเราอาจยังเด็กแม่เลยเป็นห่วงแต่นี่เราอายุเกินสิบกว่าปีแล้ว
พอฉุกเฉินก็เสิร์ชอะไรไม่ได้จนต้องยืมมือถือเพื่อนมาเปิดดูแล้วเขารู้หมด
อย่างไดอารี่งี้เราบอกว่าห้ามอ่านอ่ะค่ะเราเขียนระบายความเครียดไว้แล้วเขาเอาไปอ่านแล้วเขียนจดหมายตอบให้กำลังใจ
ก็ดีใจอยู่หรอกแต่เราไม่เคยให้เขาต้องมานั่งเขียนอะไรแบบนี้เพื่อเราเราผ่านมาเองได้จนทุกๆวันนี้เราเนี่ยจะกลับบ้านเองก็ไม่ให้
บ้านแทบจะอยู่ติดโรงเรียนแต่ยังจัไปรับไปส่งเหมือนเป็นเด็กๆปัจจุบันเราแทบกลายเป็นโลกส่วนตัวสูงเพราะพวกท่าน
เราร้องไห้ก็กลายเป้นอ่อนแอ      เราเก็บไว้ก็กลายเป็นเก็บกด     พอเราพุดก้ไม่รับฟัง      พอเราเงียบก็ว่าสนใจแต่มือถือ