ตามหัวข้อเลยค่ะ
พอดีปีนี้เป็นปีที่หนูกำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัยพอดี แต่ก็ไม่ได้ไปไกลบ้านมากค่ะเป็นจังหวัดติดๆกันเลย แต่หนูไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นสักเท่าไหร่เลยค่ะ
หนูรู้สึกกังวลแล้วก็ไม่ค่อยมีความสุข หนูรู้สึกเป็นห่วงที่บ้านค่ะ หนูอธิบายไม่ค่อยเก่งนะคะแต่พยายามพูดให้เข้าใจ
คือไม่นานก่อนหน้านี้หนูพึ่งรู้ว่าพ่อป่วยแล้วเป็นอาการที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้ ไม่ได้อันตรายถึงชีวิตค่ะแต่มันสร้างความรำคาญในการใช้ชีวิต หนูก็ไม่สบายใจเลยเพราะหนูกลัวว่าพ่อจะป่วยหนักกว่านี้มั้ย พ่อหนูเป็นไทรอยด์แล้วก็เป็นโรคเกี่ยวกับความเครียดด้วยค่ะ หนูเป็นห่วงว่าพ่อจะชอบคิดมากอะไรเกินไปรึป่าว เพราะเวลาพ่อเครียดพ่อไม่ชอบบอกใครค่ะ ส่วนแม่หนูก็ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงชอบเวียนหัวง่ายตลอดเลยค่ะ
แล้วคนที่หนูกังวลที่สุดคือน้องสาวของหนูค่ะ ปีนี้น้องอายุ 14 แล้วมันเหมือนเป็นวัยที่กำลังจะเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น อธิบายไม่ถูกเลยค่ะ แต่ประมาณว่าน้องพฤติกรรมไม่ค่อยน่ารักเลยค่ะ เหมือนชอบยึดความคิดของตัวเองเป็นศูนย์กลางแล้วก็พูดไม่ดีกับคนในครอบครัวค่ะ โดยเฉพาะกับหนูถึงขั้นมีครั้งนึงน้องพูดต่อหน้าทุกคนเลยว่าน้องเกลียดหนูรำคาญหนู แต่หนูไม่ได้โกรธน้องเลยค่ะ หนูเสียใจแล้วก็ร้องไห้หนักมากๆวันนนั้นพ่อกับแม่ก็ร้องไห้กันทุกคนเลยค่ะ พ่อกับแม่ไม่อยากให้หนูกับน้องทะเลาะกัน หนูพยายามไม่จู้จี้จุกจิกน้องแต่บางทีหนูก็เตือนด้วยความหวังดีและเป็นห่วงตลอดเลยค่ะ เอาง่ายๆคือหนูกลัวว่าน้องจะทำให้พ่อกับแม่เครียดมากกว่านี้ค่ะ หนูเกริ่นยาวไปขอโทษนะคะ
แล้วก็ครอบครัวหนูก็ไม่ได้มีเงินมากมายเงินที่ออมไว้สำหรับหนูก่อนเข้ามหาลัยก็มีประมาณแสนปลายๆ พอรู้ว่าหนูจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่รู้ทำไมหนูถึงเอาแต่กังวลเรื่องต่างๆมากมายโดยเฉพาะเรื่องเงินนี่แหละค่ะ หนูรู้สึกว่าหนูไม่กล้าใช้เงิน หนูไม่กล้าไปเที่ยว(ไม่ใช่ผับหรือบาร์นะคะ) ไม่กล้าไปกินของอร่อยๆ ไม่กล้าทำอะไรที่มีความสุขเลยค่ะ หนูชอบคิดตลอดว่ามันเป็นสิ่งที่หนูได้รับแต่ครอบบครัวหนูไม่ได้รับมัน หนูชอบกลัวว่าจะเผลอใช้เงินเกินตัว คิดเรื่องหางานพิเศษทำตั้งแต่มหาลัยยังไม่เปิดเทอมเลยค่ะ 
หนูอยากรู้ว่าหนูจะสร้างกำลังใจให้ตัวเองยังไงดี อยากเข้มแข็งค่ะเพราะหนูเป็นพี่คนโตด้วย หนูก็อยากเป็นที่พึ่งให้ครอบครัวได้ในสักวัน 
หนูไม่รู้ว่าหนูกังวลมากเกินไปมั้ย ก่อนหน้านี้หนูก็กินยาคลายเครียดมารวมๆก็ปีกว่าๆได้แล้วค่ะ หนูไม่รู้จะปรึกษาใครด้วย ขอบคุณค่ะ