สวัสดีค่ะ เราอายุ12 มีครอบครัวแตกแยกเพราะพ่อของเราติดยาเสพติดไม่ทำงานทำการ แม่ของเราเลยหย่าโดยฝากเราไว้กับพ่อของเราเพราะแม่ทำงานหนักมากๆ แต่ยังซื้อขนมน้ำมาฝากและให้ตังค์ไปโรงเรียนและรับมาอยู่ด้วย  เราเรียนไม่เก่งต่างกับพี่ที่เรียนเก่ง ครอบครัวเลยชอบเปรียบเทียบเรากับพี่ เรารู้สึกแย่น่ะแต่เรายอมรับว่าเราไม่เก่งจริงๆ มีสิ่งที่เราชอบคือการวาดภาพ ระบายสี พอมองไปมันสวยงามมาก  อยู่ที่โรงเรียนเราเป็นคนไม่พูดกับไคร ไม่ค่อยยุ่งกับไครสักเท่าไหร่  เราเป็นคนเข้าสังคมไม่ได้ เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเลย มีวันหนึ่งคือวันนี้ พ่อกับย่าบังคับให้เราไปเรียนพิเศษ เราไม่ชอบอังกฤษเลย และที่เรียนพิเศษมีแต่เพื่อนๆที่เสียงดัง และเราอายตอนที่พ่อไปส่ง-รับ เราผิดเองแหละ เรากลัวคนอื่นมองเราไม่ดี และเราไม่มีความสุขที่ไปเรียนพิเศษเลย เราไม่มีเพื่อน แต่พ่อก็บังคับให้ไป เราไม่ชอบเลย เราร้องไห้ รู้สึกไม่ดีและสมเพชตัวเองมาก เราเลยไปอยู่คนเดียวที่สวนหลังบ้าน ย่าเราตามมาจะพาเรียน ถามเหตุผลที่ไม่อยากไป เราก็บอกไป แล้วย่าเราก็บ่นที่เราไม่ไปเรียน แถมยังมาด่าเราว่าเหมือนแม่ที่ทิ้งลูกไว้กับพ่อ ย่าว่าเรฃ
าไม่มีอนาคต เรารู้สึกแย่มาก เราคิดอยากตายอยู่หลายครั้ง  เราไม่อยากจะเกิดมาเลย เรารู้สึกไร้ค่า เรียนไม่เก่งเลยไม่มีไครต้องการ