เราเป็นเด็กคนหนึ่งไม่ครอบครัว ที่ไม่สมบูรณ์ พ่อเเม่เเยกทางกัน เเต่เเม่ก็ยังให้ไปหาพ่อเวลาปิดเทอม เวลาอยู่บ้านเเม่เราเหนื่อยมาก เราต้องเเบกรับทุกอย่าง ปัญหาของทุกคน เช่นตายายไม่มีเงินเงินไม่พอใช้เราก็ต้องเอาเงินเก็บให้ เเม่เป็นโรคหัวใจ ชอบวันโมโหง่ายเเม่มีเเฟนใหม่คือพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงชอบพูดให้เราเเละคนในครอบครัวทะเลาะกัน 
เราอยากไปอยู่กับพ่อเเต่พ่อเสียไปก่อน ถ้าจะไปก็มีเเค่อากับย่า เเต่เราก็โอเค เราอยากจบม.4เเล้วอยากไปจากที่นี้ ก็ได้เเค่คิดนะ เราเป็นเด็กดีไม่เกเรเรียนดีได้เกรด4 เเต่ตอนนี้เริ่มร้องไห้ทุกคืนมีความเครียด
ล่าสุดลุงเเท้ๆก็ไม่มีเงิน โทรมายืมเเม่ เเล้วเเม่ก็บอกว่าไม่มีให้เเล้ว เเม่ก็บอกให้โทรไปหาญาติคนอื่น
เเล้วเเม่หันมาบอกเราไปบอกยายเลยลูกชายสุดที่รักมายืมเงิน เเม่เราชอบคิดว่ายายรักลูกชายมากกว่า
เเต่ก็อาจจะเป็นจริง เเต่เเม่ชอบคิดโลกในเเต่ร้ายมาก
ส่วนยายเคยโดนรถชนกะโหลกร้าว 
เเต่ยายก็ดูปกติ เเต่ยายชอบตําหนิเรา
ยิ่งช่วงนี้ยิ่งบ่อย
เช่น สมมุติ มีญาติให้เงินมา1000 ให้เราซื้ออุปกรณ์การเรียน เราก็สงสารยายนะ เเต่บ้านเราไม่ได้จนขนาดนั้นนะคะ ก็พอมีพอกินเเต่ก็มีหนี้ เราก็ใจอ่อนให้ยาย ถ้าเราไม่ให้ เขาก็จะว่าหลายอย่าง ไม่ซักผ้าให้
ทําทุกอย่างให้เราเครียด 
ตาเเท้ๆยังมาพูดกับเราว่าเบื่อยายมากน่ารําคาญ
เราก็คิดงั้นนะคะ เราเหนื่อยจากเรียนก็ยังมาเหนื่อยกันยายที่ตามบ่นทุกอย่างเวลาโมโหก็ทําเกินไป
เมื่อก่อนไม่เคยพูดหยาบคายกับเรา เเต่ตอนนี้เริ่มมีเเล้ว เราควรทําไงดี เหนื่อยมากนอนร้องไห้ทุกคืน
เราเป็นคนคิดโลกในเเง่ดี เลยยังอยู่ได้ทุกวันนี้
คนที่ดีกับเราก็คงมีเเค่ เเม่(บ้างครั้ง)
ตา ย่าอา
🥹