ตั้งแต่เกิดจนปัจจุบันหนูอายุ16 ยายกับน้าเป็นคนที่คอยช่วยกันเลี้ยงดูหนูมาโดยตลอดเพราะพ่อกับแม่ของหนูแยกทางกันและเดินกันไปคนละทาง และแม่เพิ่งจะกลับมาอยู่กับหนูตอนที่หนูอยู่ป.3 เพราะท้องน้องที่เกิดจากแฟนใหม่ของเขามา และเขาก็เลิกกับแฟนของเขาแล้ว
ตั้งแต่ตอนที่แม่กลับมา ไม่รู้ว่าเพราะอารมณ์คนท้องหรือเปล่า แต่เขาทุบตีหนูเป็นประจำเวลาที่ยายไม่อยู่ เหตุผลหลักๆ คือ สอนการบ้านแล้วหนูไม่เข้าใจ เขาเลยทั้งเตะทั้งถีบ จนทะเลาะกับยายไปก็หลายครั้งและเขาก็มักจะชี้หน้าด่าว่าเป็นเพราะหนูเขาถึงทะเลาะกับยาย
พอหนูเริ่มโตขึ้นมาอีกหน่อยแม่ก็มายืมเงินในบัญชีหนูไปใช้เรื่อย ๆ บอกว่าจะคืนก็ไม่เคยคืนเลยสักครั้ง จนหลายอาทิตย์ก่อนหนูไม่ได้ให้เงินเขาเหมือนทุกครั้ง เขาเลยโมโหและทะเลาะกับหนูรวมถึงยายจนถึงขั้นตัดขาดและไม่พูดไม่จากัน
หนูเรียนปวช.1 คอมกราฟิก เริ่มต้นมันต้องฝึกดออิ้ง ศิลปะเยอะมาก เลยต้องซื้ออุปกรณ์การเรียนค่อนข้างเยอะ แต่น้าของหนูก็พาไปซื้อแล้วส่วนหนึ่ง ยังเหลืออีกนิดหน่อยที่ยังไม่ได้ซื้อเพิ่ม แต่หนูไม่กล้าขอเงินน้าไปซื้ออีกเพราะเกรงใจมากๆ น้าจ่ายให้ทั้งค่าเทอม ค่าชุดเสื้อผ้า ค่าเงินไปกินวิทลัย หนูเองก็ยังไม่มีเงินเก็บที่เป็นเงินสดเลยเพราะวิทลัยเพิ่งจะเปิด หนูเลยตัดสินใจขอยืมเงินแม่ไป 100 บาทจะนำไปซื้อกระดานวาดรูปและพอเก็บเงินได้แล้วก็จะชดใช้คืนให้ หนูคิดว่ายังไงแม่ก็คือแม่ เขาคงจะเห็นใจหนูบ้าง แต่เปล่าเลย
แม่โวยวายบอกว่าทีเขาขอเงินหนูทำไมหนูถึงหวง อ้างว่าจะเก็บไว้เรียน แล้วก็พูดว่าทำไมถึงไม่ไปขอน้าบังเกิดเกล้าของล่ะ เป็นลูกมันไม่ใช่ลูกกู (แม่ชอบประชดประชันหาว่าหนูรักน้ามากกว่าแม่ค่ะ)
พอแม่ไม่ให้หนูก็บอกว่าไม่เป็นอะไร หนูเลยต้องไปขอน้าเหมือนอย่างที่เคย แต่น้าใจดีมาก ๆ ไม่ได้ดุหรือด่าหนูเลย
ช่วงนี้ยายหนูก็ดูไม่ค่อยสบาย อาจจะเพราะเสียใจเรื่องที่ตัดแม่ตัดลูกกับแม่ของหนูด้วย หนูเลยต้องรีบกลับจากวิทลัยมาซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้านให้ยายทั้งหมด เมื่อคืนอยู่ๆ ยายก็ร้องไห้ บอกกับหนูว่าถ้าไม่มียายหนูต้องอยู่ให้ได้นะ พอได้ยินแบบนั้นใจหนูเสียอย่างบอกไม่ถูก เหมือนยายพูดเป็นลางยังไงก็ไม่รู้
ชีวิตช่วงนี้มันเหนื่อยมากจริง ๆ ค่ะ ทั้งการออกไปเจอสังคมใหม่ ๆ ที่ไม่ใช่ทุกคนที่จะใจดีกับหนูเหมือนยายกับน้า ปัญหาเรื่องเงิน ปัญหาเรื่องแม่ที่ไม่ค่อยจะลงรอยกัน แล้วไหนจะเรื่องน้องสาวที่ชอบทำตัวก้าวร้าวใส่ยายอีก เหนื่อยกายไม่เหนื่อยเท่าเหนื่อยใจจริง ๆ ค่ะ
ไม่รู้ว่าทุก ๆ อย่างจะดีขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้หนูขอกำลังใจหน่อยได้ไหมคะ หนูเหนื่อยจริง ๆ🥹
รู้สึกเคว้งคว้าง ไม่มีความสุขกับชีวิต
ตั้งแต่ตอนที่แม่กลับมา ไม่รู้ว่าเพราะอารมณ์คนท้องหรือเปล่า แต่เขาทุบตีหนูเป็นประจำเวลาที่ยายไม่อยู่ เหตุผลหลักๆ คือ สอนการบ้านแล้วหนูไม่เข้าใจ เขาเลยทั้งเตะทั้งถีบ จนทะเลาะกับยายไปก็หลายครั้งและเขาก็มักจะชี้หน้าด่าว่าเป็นเพราะหนูเขาถึงทะเลาะกับยาย
พอหนูเริ่มโตขึ้นมาอีกหน่อยแม่ก็มายืมเงินในบัญชีหนูไปใช้เรื่อย ๆ บอกว่าจะคืนก็ไม่เคยคืนเลยสักครั้ง จนหลายอาทิตย์ก่อนหนูไม่ได้ให้เงินเขาเหมือนทุกครั้ง เขาเลยโมโหและทะเลาะกับหนูรวมถึงยายจนถึงขั้นตัดขาดและไม่พูดไม่จากัน
หนูเรียนปวช.1 คอมกราฟิก เริ่มต้นมันต้องฝึกดออิ้ง ศิลปะเยอะมาก เลยต้องซื้ออุปกรณ์การเรียนค่อนข้างเยอะ แต่น้าของหนูก็พาไปซื้อแล้วส่วนหนึ่ง ยังเหลืออีกนิดหน่อยที่ยังไม่ได้ซื้อเพิ่ม แต่หนูไม่กล้าขอเงินน้าไปซื้ออีกเพราะเกรงใจมากๆ น้าจ่ายให้ทั้งค่าเทอม ค่าชุดเสื้อผ้า ค่าเงินไปกินวิทลัย หนูเองก็ยังไม่มีเงินเก็บที่เป็นเงินสดเลยเพราะวิทลัยเพิ่งจะเปิด หนูเลยตัดสินใจขอยืมเงินแม่ไป 100 บาทจะนำไปซื้อกระดานวาดรูปและพอเก็บเงินได้แล้วก็จะชดใช้คืนให้ หนูคิดว่ายังไงแม่ก็คือแม่ เขาคงจะเห็นใจหนูบ้าง แต่เปล่าเลย
แม่โวยวายบอกว่าทีเขาขอเงินหนูทำไมหนูถึงหวง อ้างว่าจะเก็บไว้เรียน แล้วก็พูดว่าทำไมถึงไม่ไปขอน้าบังเกิดเกล้าของล่ะ เป็นลูกมันไม่ใช่ลูกกู (แม่ชอบประชดประชันหาว่าหนูรักน้ามากกว่าแม่ค่ะ)
พอแม่ไม่ให้หนูก็บอกว่าไม่เป็นอะไร หนูเลยต้องไปขอน้าเหมือนอย่างที่เคย แต่น้าใจดีมาก ๆ ไม่ได้ดุหรือด่าหนูเลย
ช่วงนี้ยายหนูก็ดูไม่ค่อยสบาย อาจจะเพราะเสียใจเรื่องที่ตัดแม่ตัดลูกกับแม่ของหนูด้วย หนูเลยต้องรีบกลับจากวิทลัยมาซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้านให้ยายทั้งหมด เมื่อคืนอยู่ๆ ยายก็ร้องไห้ บอกกับหนูว่าถ้าไม่มียายหนูต้องอยู่ให้ได้นะ พอได้ยินแบบนั้นใจหนูเสียอย่างบอกไม่ถูก เหมือนยายพูดเป็นลางยังไงก็ไม่รู้
ชีวิตช่วงนี้มันเหนื่อยมากจริง ๆ ค่ะ ทั้งการออกไปเจอสังคมใหม่ ๆ ที่ไม่ใช่ทุกคนที่จะใจดีกับหนูเหมือนยายกับน้า ปัญหาเรื่องเงิน ปัญหาเรื่องแม่ที่ไม่ค่อยจะลงรอยกัน แล้วไหนจะเรื่องน้องสาวที่ชอบทำตัวก้าวร้าวใส่ยายอีก เหนื่อยกายไม่เหนื่อยเท่าเหนื่อยใจจริง ๆ ค่ะ
ไม่รู้ว่าทุก ๆ อย่างจะดีขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้หนูขอกำลังใจหน่อยได้ไหมคะ หนูเหนื่อยจริง ๆ🥹