คือเรื่องมีอยู่ว่าพ่อกับเเม่เเยกทางกัน ป้ารับเลี้ยงเราเพราะพ่อเเม่ไม่มีเงินเลี้ยง พอโตขึ้นเเม่ทะเลาะกับป้าเเล้วเเม่ก็มาเอาเราไปเเล้วบอกความจริงว่าเราคือลูกเขา.. ชีวิตตอนเด็กตอนอยู่กับเเม่ลำบากมากค่ะมีหลายปัญหา(เเต่ตอนอยู่กับป้ามีความสุขค่ะเขาเข้าใจเรา)ตอนนี้เราอายุ18เถียงกันเรื่องล้างจาน เขาเคยบอกว่าอย่ามาเเช่ไว้ของใครของมันก็ล้างขึ้นเลย(เเล้วก็ด่าเยอะมาก) มีวันหนึ่งเขากินเเล้วเเช่ไว้ เราก็ล้างของเรา มาด่าเราว่าทำไมไม่ล้างขึ้นให้ด้วย เราก็อธิบายไปเเล้วทำไมทีของเราถึงไม่อยากล้างให้บาง
เเล้วก็บอกต่อไปก็เเยกอย่างนั้นนี้ ผ้าก็กองใครกองมัน(ทั้งๆที่ผ้าเราก็ตากให้ตลอด) บอกน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ซื้อมาเองทุกอย่างให้ซื้อเอง ไม่พอใจอะไรก็ไล่เราไปอยู่กับพ่อ บางครั้งก็ทวงบุญคุณว่าเคยเลี้ยง (ค่าเทอม หรืออะไรต่างๆพ่อเป็นคนโอนให้ ให้เงินอาทิตด้วย เราซื้อข้าวกินเองจากเงินที่พ่อโอนให้ ค่าเน็ตบ้านเราก็ช่วยออก ทุกครั้งไม่เคยเรียกเรากินข้าวด้วย เราจะได้เงินกับเเม่เเค่เทศกาล หรือต้องขอจริงๆได้เเค่100_200 มีหลายเรื่องมากเลยค่ะ ตอนนี้เราหวังเรียนให้จบเเล้วจะออกไปใช้ชีวิตคนเดียว เก็บกดค่ะเลยอยากระบาย
เเม่ทำเหมือนเราไม่ใช่ลูก
เเล้วก็บอกต่อไปก็เเยกอย่างนั้นนี้ ผ้าก็กองใครกองมัน(ทั้งๆที่ผ้าเราก็ตากให้ตลอด) บอกน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ซื้อมาเองทุกอย่างให้ซื้อเอง ไม่พอใจอะไรก็ไล่เราไปอยู่กับพ่อ บางครั้งก็ทวงบุญคุณว่าเคยเลี้ยง (ค่าเทอม หรืออะไรต่างๆพ่อเป็นคนโอนให้ ให้เงินอาทิตด้วย เราซื้อข้าวกินเองจากเงินที่พ่อโอนให้ ค่าเน็ตบ้านเราก็ช่วยออก ทุกครั้งไม่เคยเรียกเรากินข้าวด้วย เราจะได้เงินกับเเม่เเค่เทศกาล หรือต้องขอจริงๆได้เเค่100_200 มีหลายเรื่องมากเลยค่ะ ตอนนี้เราหวังเรียนให้จบเเล้วจะออกไปใช้ชีวิตคนเดียว เก็บกดค่ะเลยอยากระบาย