(เท้าความ)คือมีวันหนึ่งยายเรามาบอกเราตอนเย็นว่าน้องสาวของยาย#ขอเรียกว่ายายเลยนะคะ**จ้างให้เราพาหลานกับยายไปย้าย รร.จะให้ตังค่าแรงพาไป พอไปรร.ใหม่(เวลา9:00-9:15)สมัครเสร็จเรียบร้อย น้องก็ได้ชุดนักเรียนมาเราก็ซ้อน3กันไปเพื่อเอาชุด นักเรียนไปปักชื่อ ณ.ร้านแห่งหนึ่งในอำเภอแห่งหนึ่ง ซึ่งเราไม่ได้ลงไปดูด้วยมีหน้าที่แค่พาขับรถมาแล้วเราก็มาครั้งแรกเสร็จก็พาหลานไปย้ายจากรร.เก่า ก็พายายไปกดตังเพื่อเอาไปจ่ายค่าเทอม แล้วเรานั่งรอกับหลานข้างนอกแล้วยายก็ให้เรามา200 เราก็คิดว่าจะให้เรา100 แล้วจ่ายค่าชุดอีก100(เราไม่รู้ว่ามีชุดกี่ตัว)แล้วยายก็บอกว่ามาเอาชุดให้หลานนะตอนเย็นแล้วเราก็ขับรถไปส่งยายกับหลานที่บ้านท่านแต่ก็ไม่ได้ถามว่าจ่ายค่าชุดรึยัง ซึ่ง(เวลา15:30)เราจะมารับน้องจากรร.ในอำเภออยู่แล้ว ***เรื่องราวจริงๆ(เวลา15:40-15:50)เราไปเอาชุดที่ร้านกับน้องหลังจากรับน้องเสร็จสองคน ในร้านมีคนเยอะเขาจะมีตระกร้าใส่เสื้อที่เอามาปัก เราก็เอาถุงเสื้อละยืนรอสัก5-10นาที ตามที่คนในร้านบอก(รู้มาอีกทีว่าเป็นลูกจ้าง) บอกใฟ้ยืนรอเราก็รอ พอเขาจัดของให้ลูกค้าคนอื่นๆเสร็จก็มาคุยกับเรา ว่ายังไม่จ่ายตังหรอ เราก็ตอบไม่แน่ใจค่ะแต่คิดว่าน่าจะยังไม่ได้จ่าย (ซึ่งมารู้อีกทีว่าปกติคนที่อาชุดมาปักจะต้องจ่ายตอนปักเลยไม่งั้นร้านจะไม่ปักให้)เเล้วเขาก็คุยกับคุณยายเจ้าของร้าน ซึ่งมีเสื้อนร2ชุด ชุดพละ1ชุดเป็น150บาท  เราก็ยื่นแบงค์500(ตังเรา) ให้ลูกจ้างแล้วเขาก็เก็ยื่นๆๆให้คุณตาเจ้าของร้านทอนให้เรา 350 เราก็รับตังทอนเสร็จเรียบร้อยกลับบ้าน เท่ากับว่าตัวคุณยายเหลือ50 เพราะเราคิดใช้200นั้นคอนที่อญุ่ธนาคาร ถูกไหมคะกลับมาอีกทีเอาชุดไปให้ยายแต่ยายบอกว่าจ่ายตอนเช้าคือ 9โมงตอนแรกแล้วจ่ายกับลูกสาวเขานั่นแหละก็แปลว่าเราจ่ายซ้ำ พอเช้ามาเราเลยไปชอถามตังคืนเพราะจะกลายเป็นว่าตัง200ที่ให้มาเป็นค่าแรงเรา เราเลยได้ไปขอรับเงินคืนกับน้องสองคนในเช้าต่อมา เป็น<ลูกสาว>คุณตาคุณยายค่ะที่คุยกับเรากับคุณยาย คุณตาก็เดินๆมาดูมองหน้าเรา(มองแบบแย่มากประมาณว่าอะไรของอีเด็กนี่หรือเราคิดลบรึเปล่าแต่สีหน้าที่มองมาแย่มาก)ยายก็มาบอกเราว่าถ้าไม่จ่ายตอนแรกจะไม่ทำให้อยู่แล้วเราก็บอกว่าเรามาครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าเอาไปได้เลยแต่ก็คงความผิดเราด้วยที่ไม่ถามยายก่อน แต่ร้านก็น่าจะตระหนักรู้รึเปล่าคะว่าผ้าในตระกร้าไม่ต้องจ่ายอีกน่าจะบอกเรา เรารู้สึกแย่มาก เขาก็ดปิดกล้องดูตามเวลาที่เราบอกเราบอกไปชัดเจนหมดว่าเราใส่ชุดไรมาทรงผมรูปประพันธ์สันฐานเราอ่ะค่ะ เขาก็ดูๆกล้องวงจรปิดแล้วก็ทำหน้าตาแย่ๆคนในร้านก็มองเราเรารู้สึกแย่มากแต่เราก็อยากได้ตังค่าจ้างเราก็เด็กคนนึ่งเราเสียยดายก็ยืนรอ เหมือนคุณตาคุณยายเดินออกไปร้านอีกฝั่งที่อยู่ข้างกันเราก็ไม่ได้สังเกต พอเขาดูเจอแล้วว่าเราจ่ายซ้ำจริงเขาก็คุยกับยายที่เดินกลับมาว่าจำเราได้อยู่ แล้วลูกก็ฑุดว่าก็มันจ่ายซ้ำอีกรอบเราก็ใจแป้วเลยค่ะว่าเราโทษเราตัวเองก็ผิดรึเปล่าที่คืดตังกับเราซ้ำสองดหมือนจะพากันเอะใจแต่ก็คิดตังซ้ำอีก สรุปลูกสาวก็คืนตังให้เราโดยคุณยายถือว่าละบอกว่าจำเราได้แล้วก็ขอโทษเราเบาๆ เราก็ขอโทษตอบจริงๆคือขอโทษตลอดว่าเราผิดเองที่ไม่ถามยายจะโทรหาก็ไม่ได้ไม่มีเบอร์ แต่เราก็เป็นคนคิดมากมั้งคะ(**คืดไปเองกลัวเขาจะไปพูดลับหลังหลังเราออกมาจากร้านว่าให้ๆมันไปเถอะตังแค่นี้***) ผิดทั้งสองหรือผิดแค่ที่เราคะ 🥲🥲เราก็ได้ตังคืนนะคะ แต่เราอายกับคิดมากกลัวคนมองไม่ดีได้แต่คิดว่าไม่น่าไปทวงเลย