คือเรื่องของเรื่องคือเราเป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรง เวลาโกรธจะด่าออกมาแบบไม่ยั้งคิด ประเด็นคือเราเผลอไปด่าตา(เลี้ยง) ตาคนนี้ไม่ใช่ตาแท้ๆของเรา แต่เลี้ยงเรารักเราเหมือนหลานแท้ๆอยากได้อะไรซื้อให้ จนพอโตขึ้นเขาเริ่มเปลี่ยนไปทะเลาะกับยายเรามากขึ้นคือไม่ช่วยทำมาหากินติดหนี้คนนู้นคนนี้หลายหมื่น แล้วให้ยายเรามาใช้หนี้แทน พอเจ้าหนี้มาถึงบ้านก็รีบขับรถไปข้างนอกและให้ยายเราเคลีย เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ทุกวันนี้ขอตังยายเราใช้ไปวันๆ ไปยืมตังใครก็อ้างชื่อยายเรา บางทีก็ชอบมาขอยืมตังเราละก็ไม่ค่อยตรงเวลาเป็นคนที่ถ้าพูดตรงๆคือ ตลบตแลง ปริ้นปร้อน เลยก็ว่าได้ ขนาด200บาท ยังติดร้านค้าเค้าไว้เป็นเดือนแล้วให้ยายเราไปใช้ให้เลย แล้วก็เป็นคนชอบแกล้งหรือพูดจายั่วประสาทมันทำให้เราโมโหมาก คือบอกดีๆหลายครั้งมาก ว่าอย่ามาทำแบบนี้หนูไม่ชอบแต่ก็ยังจะทำ อะไรที่เราไม่ชอบก็ทำทุกอย่างจนเราโมโห ก็ด่าไปแบบสุดพลังว่า ไม่ละอายบ้างหรอเกาะเมียแดกอ่ะ เกาะเป็นปลิง น่าสมเพช เกิดมาไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนี้ เรามาคิดได้ตอนอารมณ์เย็นขึ้นว่ามันไม่สมควรต่อให้เราจะโกรธขนาดไหนเราก็ไม่ควร แต่เวลานั้นคือมันไม่ไหวจริงๆ บางทีมาขอยืมตังเราไม่ให้ก็หาว่าเนรคุณ คือถ้าตรงเวลาอะจะไม่ปฏิเสธเลย นี่คือแบบกว่าจะคืน2-3เดือน ละจำนวนตังทียืมเนี่ยแค่700 ต้องใช้เวลาขนาดนั้นเลยหรอ บางทีตังหมดทักไปทวงบอกเดะโอนให้กลางคืนก็ไม่โอนผลัดไปวันโน้นวันนี้ก็ไม่คืน ขนาดเราบอกว่าหนูไม่มีตังแล้วนะถ้าไม่ให้วันนี้หนูไม่มีกินแล้วนะ เขายังเมินเฉยไม่อ่านแชทตัดสายทิ้ง ละคือตอนนั้นไม่มีแล้วจริงๆ เราควรทำยังไงดีกับคนแบบนี้