สวัสดีค่ะ เราขอเกริ่นเรื่องนี้ก่อนนะคะ

ตอนนี้เราอายุ 34 ปีแล้ว และได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง

ปีนี้เค้าก็อายุ 32 ย่าง 33 ปี เราสองคนก็อยู่ในวัยทำงาน มีหน้าที่การงานที่ดีที่พอจะดูแลตัวเองได้

ส่วนตัวเราก็ไม่มีภาระทางครอบครัวอะไร มีแค่ผ่อนคอนโด

เราได้รู้จักกันเมื่อประมาณเดือนกรกฎา ปีก่อน แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ ปรึกษากัน เริ่มทำความรู้จักกันมากขึ้นผ่านทางแอพพลิเคชั่น

เป็นเพื่อนคุยกันมาโดยตลอด  จนกระทั่งผ่านไปหลายเดือนก็เลยแลกไลน์กันและได้เจอกัน ได้รู้จักกันจริงๆ หลังจากนั้นเราก็เป็นเหมือนคู่รักทั่วไป

แต่ว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราทำงานอยู่กรุงเทพ ส่วนเค้าทำงานอยู่ต่างจังหวัด

เกือบทุกอาทิตย์ ถ้าเค้าไม่ติดธุระหรือว่าทำงาน เค้าจะขับรถมาหาเราเสมอเพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แต่เราก็ยังไม่เคยไปที่พักเค้า

เราคุยกันแทบทุกคืน อาจจะไม่ได้นานมากประมาณสิบนาทีถึงหนึ่งชั่วโมง แต่เค้าไม่เคยหายไปจากเราเลย

จนกระทั่งเดือนนี้ที่ประจำเดือนเรายังไม่มา เค้าเริ่มรู้สึกกังวลและเครียดกับเรื่องนี้อย่างมาก

เราก็เลยนั่งลงคุยกัน  ซึ่งเค้าบอกเราอย่างชัดเจนมากว่า ยังไม่พร้อมที่จะมีลูกและมีครอบครัวของตัวเอง

เค้าไม่อยากให้เจ้าเด็กน้อยเกิดมาตอนนี้ เค้ามองว่าตัวเค้ายังไม่มีศักยภาพและความสามารถมากพอที่จะโอบอุ้มและดูแลครอบครัวนี้ได้

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรู้สึก เวลา หรือเงิน ซึ่งเราเข้าใจเค้าว่าหน้าที่การงานของเค้ากำลังก้าวหน้า เค้าอยากทุ่มเทเวลาให้ตรงนั้น เค้ายังมีภาระกับทางบ้านด้วย ก็เลยเลือกที่จะไม่เก็บไว้ แต่วันหนึ่งถ้าเค้าพร้อม เค้าก็ยังอยากมีครอบครัวที่เป็นสุขและอบอุ่น

ส่วนตัวเรา เราก็ไม่รู้ว่าเราพร้อมรึเปล่า เราไม่เคยมีลูก แต่เราก็เคยดูแลเด็กเล็กมาก่อน และเราก็เข้าใจว่าการดูแลเจ้าเด็กน้อยหนึ่งคนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

คงเป็นทั้งชีวิตของเราจากวันนี้จนเราตาย เราลาออกจากการเป็นแม่เค้าไม่ได้แน่นอน และไม่ว่าเราเก็บไว้ หรือตัดสินใจให้เค้าไป

เค้าจะเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในใจเราไปทั้งชีวิตเช่นกัน

แต่เราก็เชื่อในศักยภาพตัวเองว่าเราจะดูแลเค้าได้แน่ๆ และเราก็เชื่อใน Supporter ของเราด้วย เมื่อก่อนเราเคยนั่งคุยเรื่องแบบนี้เล่นๆ กับครอบครัวตัวเอง

น้องสาวเราถามแม่ว่า ถ้าลูกสาวหรือลูกชายใครสักคนอุ้มหลานมาให้เลี้ยง แม่จะทำไง

แม่เราบอกว่า คงซื้อคาร์ซีทพาหลานไปเที่ยวมั้ง แล้วก็หัวเราะ 555  พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาเลย

บ้านเราทำให้เรามั่นใจว่าเราจะไม่โดดเดี่ยวเเน่ๆ มันก็เลยเป็นหนึ่งในเหตุผลทำให้เราอยากเก็บเค้าไว้

เพราะเรื่องนี้มันก็เลยทำให้เรายังตัดสินใจกันไม่ได้  เมื่อคืนเราก็เลยบอกเค้าไปว่า คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเราเลยนะ ถ้าคุณไม่ได้คิดจะลงหลักปักฐานกับเรา หรือไม่ได้คิดจะอะไรกับเรา ส่วนเจ้าเด็กนี่ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเลยเค้าก็เลยเงียบไปพักนึง แล้วบอกกับเราว่าไม่อยากให้เราหายไป

จนเมื่อเช้าเราไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา ปรากฎว่า ไม่ได้ท้อง แต่เราคงตรวจซ้ำอีกทีอาทิตย์หน้า

ในความรู้สึกตอนนี้คือ เราไม่รู้ว่าเราควรจะไปต่อยังไงดี เราเข้าใจเหตุผลของเค้า แต่เราก็รู้สึกว่าเรามองเค้าเหมือนเดิมไม่ได้อีก และเราก็รู้สึกว่าเราไม่ใช่คนคนที่เค้าอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย เราสับสนมากจริงๆ