เพราะผูกพันรักใคร่
อยากยึดไว้เป็นของตน
ในสัตว์สิ่งของคน
จึงทุกข์ทนจิตโศกเศร้า

จิตจะไม่เศร้าโศก
ไม่ตามโลกให้ทุกข์เขลา
สุขทุกข์จะบรรเทา
ถ้าจิตเราไม่ยึดอิง

ภาวนาปัญญา
รู้ชัดว่าสรรพสิ่ง
โลกนี้ไม่เที่ยงจริง
ย้อมละทิ้งไม่ยึดถือ

ถ้ายังไม่สามารถ
รู้ให้ขาดต้องฝึกปรือ
ย้ำเตือนเขาเราหรือ
ทุกสิ่งคือต้องเปลี่ยนแปลง

ร่างกายเราเขานั้น 
เปลี่ยนทุกวันเสื่อมโรยแสง
กิเลสมันพลิกแพลง
ว่าแข็งแรงเที่ยงแท้นัก

ถ้าคิดเป็นเจ้าของ
คิดครอบครองต้องทุกข์หนัก
ไตร่ตรองให้ประจักษ์
จิตก็จักลดละเอง

ปู่สอนหลาน: กาพย์ยานี 11
มงคลชีวิตข้อที่ 36 มีจิตไม่เศร้าโศก
อโสกํ (อะโสกัง)