คือเราเศร้ากับปัญหานี้มาก น้องสาวคนล่ะพ่อของเรา เขาเป็นคนสัญชาติไทย โดยเราที่เป็นพี่สาว มีเเม่คนเดียวกัน เเม่เราเป็นคนสัญชาติพม่า ทั้งพ่อเเท้ๆของเราเขาเป็นคนสัญชาติมาเลเซีย เเต่พ่อเค้าทิ้งเราไปตั้งเเต่เรา ยังไม่รู้เรื่องเราไม่เคยเห็นหน้าพ่อ ตอนเด็กๆ 1-7 ปีเราอาศัยอยู่กับตายาย โดยตอนนั้นพ่อเราทิ้งเราไป แม่เราก็หนีไปอยู่ที่อื่นด้วยปัญหาที่เราไม่อาจจะเข้าใจได้ พอเราอายุได้ 7ปีเเม่ก็กลับมาจากต่างจังหวัด เขามาอาศัยอยู่ด้วยกันโดยพ่อเลี้ยงคนนี้เขาเป็นคนสัญชาติไทย จากนั้น เขามีลูกเพิ่มมา1คน ซึ่งก็เป็นน้องสาวต่างพ่อ ตอนนั้นเรา9ปีเขาก็พาเราไปอยู่ด้วยกัน จนเวลาผ่านไปนาน4-5ปี เเม่เราก็มีลูกเพิ่มมาอีก1คน น้องต่างพ่อของเราทั้งสองได้สัญชาติไทยตั้งเเต่กำเหนิด ตอนนั้นเราได้เรียนเเล้วเราก็รู้สึกลึกๆในใจว่าเราก็อิจฉา เเต่ตอนนั้นเรายังเด็กจึงไม่ได้คิดอะไรมาก  เเต่ทุกๆครั้งที่เราคิดเราก็รู้สึกเจ็บปวดในความไม่เท่าเทียมนี้ เเม่เราหนีออกมาจากบ้านตอนเราอายุ 11 ปี เเล้วเราก็คิดส่าเราจะไม่เรียนต่อ เเต่ ยายเราก็ส่งเราเรียน จนเราจบ ม 3 ตอนมัธยมเราได้ไปเรียนต่างจังหวัด  พอเราเรียนจบ ขึ้นม 4 เเม่ก็กลับมาอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเเม่เลิกกับพ่อเลี้ยงไปเเล้ว เหมือน เราจะมีความสุขกันดีนะคะ เเต่เเล้วเเม่เราก็มีปัญหามาอีก ครั้งนี้ เรากับน้องต่างเเม่ทั้งสองได้ขึ้นมาอยู่กรุงเทพ เเล้วเราก็ได้เข้าเรียน ในที่ที่นึง มันเหมือนกับเราตกนรกเราไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่น่าอึดอัดนี้ยังไง เราร้องไห้ทุกวันกับปัญหานี้ ใครเจอใครก็ถามเราว่าทำไมเราถึงไม่มีนามสกุล เราอายมากจริงๆ เราเเค่อยากเหมือนทุกคนเเล้วเราก็ไม่อยากเเปลกจากใคร เเต่ไม่มีใครช่วยเราได้ เราต้องผ่านจุดนั้นมาเอง เเละเราก็มีเพื่อน เพื่อนของเรา ดีมากจริงๆค่ะเขาคอยให้กำลังใจเเละไม่ดูถูกเหมือนคนอื่นๆ เเต่เเล้วพอก้าวผ่านมันมาได้ก็ต้องมีเรื่องกลุ้มใจ เรา ขยั้นขะยอให้เเม่เปิดบัญชีธนาคารให้เรา เเม่เราก็รับปาก เราวาดฝันไว้อย่างสวยงามเพราะเราอยากมีเหมือนคนอื่นๆ เเต่ผลมันไม่เป็นอย่างนั้นค่ะ เราไม่สามารถเปิดบัญชีธนาคารได้ เเต่น้องต่างพ่อของเราที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเขากลับได้ไปแบบง่ายๆ เรารู้สึกเสียใจมากไม่รู้ จะฮีลตัวเองยังไงเเละเราก็ไม่รู้ว่าควรโทษใคร พ่อเเม่ที่มีเราโดยที่ไม่พร้อม เเม่ที่อยู่กินมาหลายปีกับพ่อเลี้ยงเเต่ไม่ยอมเดินเรื่อง เรื่องของเรา น้องต่างเเม่ที่ไม่ต้องพยามอะไรเลย หรือเป็นเราเอง ที่อยากได้ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ...