เราเลี้ยงไก่ซิลกี้ค่ะ เลี้ยง3ตัว ตัวที่อายุเยอะที่สุดชื่อตะไคร้ ตัวที่อายุเยอะรองลงมา ชื่อมะกรูด ตัวที่อายุน้อยสุดชื่อ หัวข่า ขอเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ วันธรรมดาๆวันหนึ่งเนี้ย เราก็อยู่ในห้องเรา ส่วนพี่ชาย น้องสาว ยาย ของเรา ออกไปปั่นจักรยานกัน เราก็อยู่ในหัองเฉยๆ แล้วจู่ๆแม่ก็โทรมา บอกว่าหมาขัางบ้านเข้ามาในบ้าน มันเข้ามาชนรั้วไก่ซิลกี้เรา รั้วไก่ซิลกี้เราเป็นตาข่ายค่ะ  คุณแม่เราบอกว่า มันมาชนเฉยๆ ตอนแรกได้ยินเสียงเหมือนมีคนพุ่งชนรั้ว แม่เราคิดว่าเป็นพี่ชายเราไปดูไก่ แต่ลางสังหรณ์แม่เราบอกว่ามันไม่ใช่ แม่เราเลยออกไปดู ปรากฎว่าเป็นหมาข้างบ้านค่ะ มันมาชนรั้วไก่เรา แม่เราก็เลยไล่มันไป พอสักพักเราก็ลงมาดู เราก็เจอคุณยายเราอยู่ตรงรั้วไก่ซิลกี้ บอกเราว่าไก่หายตัวนึง(หัวข่า) เราก็หากันให้วุ่นเลยค่ะว่ามันไปไหน ใจนึงเราก็กังวลว่า หมามันคาบไปรึเปล่า แล้วพอจังหวะนั้น ยายเราก็เจอหัวข่าค่ะ มันนอนตายอยู่ ไ / สัไหลเลย คืออายุมันแค่ 2 - 3 เดือนเอง แล้วมันน่ารักมากๆ ไม่ดื้อ ไม่ซนเลย เราในตอนนั้นที่เห็นก็คือ ใจสลายเลยค่ะ กลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่จนต้องวิ่งขึ้นไปร้องไห้บนห้อง พอเริ่มตั้งสติได้ก็เดินลงมาดูอีกครั้ง ครั้งนี้ได้ไปดูน้องใกล้ๆ ใจสลายกว่าเดิมค่ะ เราคิดในใจว่า ทำไมน้องต้องตายอนาถขนาดนี้ อย่างน้อยก็อยากให้น้องแก่ตายมากกว่า แล้วเราก็เริ่มคิด จนคิดได้ว่าเพราะหมามันเข้ามากัดไก่เรา ตอนนั้นเราโกรธสุดขีดเลยค่ะ ทั้งโกรธทั้งเสียใจ ทั้งๆที่ไก่เราก็อยู่ในอาณาเขตบ้านเรา แต่หมาข้างบ้านก็ยังเข้ามา ด้วยความที่โกรธจัดๆ เพราะเวลาเราเศร้า เราก็จะมาลูบหัวหัวข่า มากอด เป็นเซฟโซนของเราเลยแหละค่ะ สิ่งที่เราคิดได้ในตอนนั้นคือ วางยาเบื่อมัน ชีวิตก็ต้องแลกด้วยชีวิต เราร้องไห้ไปประมาณ3-4ชั่วโมง แล้วก็คิดไปคิดมา แต่ถ้าทำแบบนั้นมันก็ไม่สมควรเท่าไหร่ หมามันไม่รู้เรื่อง แถมเรามารู้ทีหลังด้วยค่ะว่าตอนออกไป ยายเราไม่ได้ปิดประตูหน้าบ้าน หมามันเลยฉวยโอกาสนี้เข้ามา ทางส่วนบ้านเราก็ผิดที่ไม่ได้ปิดประตูบ้าน เจ้าของหมาก็ผิดที่ไม่ดูแลให้ดี ตอนนี้ทุกอย่างมันมืดไปหมดจริงๆค่ะ ที่พึ่งทางจิตใจหายไปแล้ว1ทาง เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ได้แต่ภาวนาให้ไก่ของเราได้ไปเกิดในที่ดีๆ ตอนนี้มีแพลนว่าจะปลูกต้นไม้โดยเอาศ/พน้อนไปฝังใต้ดิน อย่างน้อยก็เป็นความทรงจำดีๆของเรา น้องก็คงทำหน้าที่ของน้องได้ดีที่สุดแล้วอ่ะเนอะ แต่เรื่องบอกเจ้าของหมาว่าหมาบ้านเขามากัดไก่เราตาย แม่เราไม่สนับสนุนค่ะ บอกว่าบ้านเราผิดเองที่ไม่ปิดประตู แต่เราไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ อย่างน้อยก็น่าจะเตือนๆให้เจ้าของระวังหมาให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้สภาพจิตใจเราไม่โอเคอย่างมากเลยค่ะ พยายามทำใจอยู่ เราเลยมาถามว่าควรจัดการตัวเองยังไงดี มีทริคมั้ย เราไม่อยากจมปลักกับความเศร้านาน ถ้าหัวข่ารู้ว่าเราเสียใจขนาดนี้มันก็คงเสียใจแหละเนอะ แต่ใจจริงก็อยากให้หัวข่าโตได้มากกว่านี้ เพราะน้องพึ่งอายุได้2-3เดือนเอง ตัวเล็กจิ๋วมาก ไม่ดื้อด้วย ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ🙏🏻