เรื่องที่เกิดขึ้นมันนานมากแล้วฉันจำไม่ได้ว่าอายุกี่ขวบ พ่อแม่ฉันเดิมเป็นชาวนาก่อนที่จะอพยพครอบครัวมาอยู่กรุงเทพฯ 
พ่อกับแม่เข้ามาทำงานรับจ้างในกรุงเทพฯแล้วฝากฉันกับพี่น้องให้อยู่บ้านยายซึ่งมีน้าชายอายุตอนนั้นประมาณ 20 ต้นๆ อยู่ด้วย พ่อกับแม่ทำงานส่งเงินเป็นค่าใช้จ่ายให้ยาย ตอนนั้นฉันเรียนหนังสือชั้นประถมที่โรงเรียนวัดไกล้บ้าน  
อยู่มาวันหนึ่งน้าชายพาฉันเข้าไปในโรงนาบังคับให้นอนกับพื้นห้องและดึงกางฉันลง 
แล้วลงมือข่มขืนฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันเด็กมากเวลาไม่รู้ด้วยซ้ำการกระทำแบบนั้นมันคืออะไร
จำได้เพียงแต่ว่าฉันเจ็บมากพยายามขัดขืนแต่น้าชายก็ขู่ถ้าไม่นอนนิ่งๆจะตบฉันให้ตายและไม่ให้เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร
ด้วยความเป็นเด็กฉันกลัวถูกตี จึงไม่กล้าบอกใคร

น้าก็ข่มขืนฉันเป็นเวลาติดต่อกันนานหลายปี โดยจะอ้างกับยายเสมอว่าเรียกฉันให้เข้าไปช่วยงานในโรงนา
บางครั้งฉันเวลาน้าชายเรียกฉันพยายามหลีกเลี่ยง เพราะคิดแค่ว่าไม่อยากเจ็บตัว ด้วยไม่รู้ว่ามันคือการข่มขืน
น้าก็จะหาเรื่องตีด้วยไม้เรียวแล้วบอกยายว่าตีสั่งสอนเพราะฉันดี้อ
ยายเชื่อและด่าฉันให้ไปช่วยน้าในโรงนาเหมือนเช่นเคย
พอฉันโตขึ้นพอรู้ความฉันจึงรู้ว่าฉันอาศัยอยู่กับสัตว์ในคราบมนุษย์ ฉันทั้งเกลียดทั้งกลัว

พอฉันจบชั้นประถมต้น พ่อกับแม่มีฐานะดีขึ้นจึงรับฉันและพี่น้องมาอยู่กรุงเทพฯ ฉันจึงได้ออกมาจากขุมนรกแห่งนั้น 

ฉันเรียนจบมหาวิทยาลัยฯ มีชีวิตที่ดี แต่งงานมีครอบครัวมีลูกที่เติบโต แต่ความทรงจำอันเลวร้ายในช่วงวัยเด็กของฉันมันเป็นเหมือนรอยแผลฝังลึกที่บอกใครไม่ได้

ทุกครั้งที่พ่อกับแม่พาฉันไปเยี่ยมยายที่ต่างจังหวัดฉันเห็นหน้าน้าชายซึ่งตอนนี้แก่แล้ว 
ฉันอธิบายความรู้สึกไม่ถูก คับแค้น เกลียดขยะแขยง อยากฆ่าให้ตายกับมือ 
ฉันไม่เคยยกมือไหว้ ไม่เข้าไกล้จนบางครั้งถูกพ่อแม่ซึ่งไม่รู้เรื่องตำหนิว่าไม่เคารพผู้ใหญ่

ตอนฉันอยู่กรุงเทพฯก็ได้ข่าวว่าต่อมาน้าชายมีครอบครัวและมีลูกสาวกับลูกชายอย่างละ หนึ่งคน อายุไล่เลี่ยกับฉัน ฉันหวนคิดว่าเขาจะสำนึกได้มั๊ยว่ากรรมมันอาจจะตกไปถึงลูกๆของเขา

ปัจจุบันน้าชายแก่ชรามากแล้ว มีครอบครัวที่แตกแยกภรรยาขอเลิก ลูกไม่เอาพ่อ จนต้องไปบวชอยู่ที่วัด

ฉันพบเจอน้าชายครั้งล่าสุดงานศพยาย เป็นพระภิกษุ ทุกคนเข้าไปกราบไหว้เรียกหลวงพ่อ แต่ฉันทำใจให้กราบไหว้ไม่ได้  ฉันอยากจะเข้าไปบอกว่า รู้มั๊ยว่า ได้สร้างรอยแผลไว้กับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงบวชห่มผ้าเหลืองไปจนตายฉันก็จะไม่อโหสิกรรมให้

ทุกวันนี้ฉันยังก้าวผ่านเหตุการณ์นั้นไม่ได้ มันเป็นแผลลึกในใจไปจนกว่าฉันจะตายไปจากโลกนี้ 

ฉันเลี้ยงลูกด้วยตัวเองจนเติบโตไม่เอาลูกไปฝากใครเลี้ยงสอนลูกสาวตั้งแต่เด็กๆว่าอย่าให้ผู้ชายคนไหนแตะต้องร่างกายถึงจะเป็นคนในครอบครัวก็ตามและอย่ากลัวที่จะบอกทุกเรื่องที่เจอ...