อย่างแรกขอบอกก่อนนะครับ ผมเรียนอยู่ม.ปลาย อายุ17มั้ง ตั้งแต่เลย13ผมก็ไม่นับแล้วล่ะตัวเลขชีวิตผม เข้าเรื่องต่อมา ช่วงปิดเทอม ผมต้องไปอยู่กับแม่ และญาติ ๆ ซึ่งในตอนแรกก็ปกติ ผมก็ช่วยงานแม่ปกติ ผมก็มีงานตัวเองเหมือนกัน เป็นสิ่งที่ผมชอบ คือเขียนนิยาย รายได้ก็ไม่ได้ดีอะไรหรอกครับเพราะพึ่งเริ่มเขียน พึ่งรู้ว่าตัวเองชอบ แต่ผมยังไม่ได้บอกครอบครัว(แม่)เรื่องนี้นะ 

ครอบครัวผมเป็นหนี้ แม่ก็พยายามหาใช้(แต่ตอนนี้เพลาลงแล้ว) ไม่รู้เพราะความกดดันหรืออะไร แม่ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น “ดูคนนั้นสิ อายุพอ ๆ กัน แต่เขามีเงินตั้งเท่านี้ , ดูคนนี้...” และมาอีกวัน “เรียนสูงไปทำไม ยังไงก็ยังหาเงินไม่ได้ เอาเวลามาหาเงินดีกว่า เดี๋ยวไม่ส่งเรียนเลย ให้มันจบ” ๆ ” ตอนนั้นแม่ผมอารมณ์เสียด้วย เลยอาจเผลอพูดออกมา แต่ตอนอารมณ์เสีย เขาบอกว่ามักจะเผลอพูดคำในใจออกมาแบบไม่ทันระวัง ทำให้ผมคิดหนักไปอีก ถามว่าผมเรียนดีไหม เทอมที่แล้วผมได้ที่1 เทอมนี้ได้ที่3 ตั้งแต่ม.ต้นยันม.ปลาย ผมไม่เคยหลุดTop3เลย ซึ่งก็ถือว่าเรียนดีอยู่ ผมพยายามเรียนให้ดีที่สุด แม้ต่อให้ผมจะเรียนดีแค่ไหนก็ไม่เคยได้รางวัลอะไร แต่ผมแค่อยากให้แม่มีความสุขที่ได้เห็นลูกตัวเองทำได้ดี แต่พอเจอคำพูดคำนี้ไป และการกระทำก่อนหน้านี้ในอีกหลายความหมาย ทำให้ตอนนี้ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อ คือ.. ผมยังต้องตั้งใจเรียนอยู่ใช่ไหม การที่ผมยังหาเงินมาให้ไม่ได้ ยังแบ่งเบาภาระที่แม่สร้างขึ้นมาไม่ได้ ผม.. ผมไม่รู้เลยต้องทำยังไง งานเขียนนิยายผม ผมไม่กล้าบอกเพราะแบบนี้แหละ เดี๋ยวก็โดนว่าอีกว่าทำไมไม่เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่มันหางานได้เงินมากกว่านี้ แต่ก่อนรู้ไหม ผมเคยคิดคนโพสต์แบบนี้คล้าย ๆ ผม ผมนึกว่าตัวเองโชคดีที่ไม่เจออะไรแบบนี้ และรู้สึกสงสารคน ๆ นั้นมาก แต่พอผมโตมาจนถึงตอนนี้ ทำให้ผมเข้าใจเขาแล้ว ว่ามันกดดันแค่ไหน รู้สึกเสียใจแค่ไหนกับคนที่ผมคิดว่าเขาจะไม่คิดแบบนี้กับผม

กระทู้นี้ไม่มีไรมากครับ อยากระบาย ท้อ พยายามเรียน แต่โดนบอกว่า “เรียนสูงไปทำไม ยังไงก็ยังหาเงินไม่ได้ เอาเวลามาหาเงินดีกว่า เดี๋ยวไม่ส่งเรียนเลย จบ ๆ ” การที่ผมพยายามมาหลายปี พยายามเรียนแม้รู้ว่าได้ที่1ไปก็ไม่มีรางวัลอะไร แม้รู้ว่าในสายตาแม่ที่1อาจไม่ได้ดูดีขนาดนั้น(แม่ผมเรียนจบแค่ประถม ในความคิดของผม แม่น่าจะคิดว่าระดับสูง ๆ คงไม่ได้เรียนยากขยาดยั้นถ้าขยันหน่อย เลยคิดว่าที่1มันง่าย) ในสายตาแม่ ผมอาจเป็นแค่เด็กขยัยนิดหน่อยที่ไปอยู่ในดงคนขี้เกียจ ทุก ๆ วันแม่ชอบเอาไปเปรียบเทียบกับลูกบางคนว่าแบบ “ดูคนนี้สิ เขาก็ไม่ได้เรียนจบสูงอะไร ยังมีงาน มีเงินเก็บให้ใช้ ให้ได้พ่อแม่ , เคยเห็นดารา พวกรวย ๆ ไหม ส่วนใหญ่ก็จบไม่สูงกันทั้งนั้น” ผมไม่รู้ว่าพูดมาทำไม งงมาก จะพูดกดดันเพื้อให้ผมมาหาเงินหรอ งานที่ผมชอบคือเขียนนิยาย แต่หลังจากเจอคำพูดของแม่ในหลาย ๆ ด้าน ทำให้ผมไม่กล้าบอกเลยว่าผมมีความฝันอะไร มีเรื่องกังวลอะไรก็ไม่กล้าไปบอก ท้อ อีก20วันก็จะเปิดเทอมละ อยากจะหนีไปไกล ๆ มากตอนนี้ ผมแค่สงสัย จะพูดเอาผมไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ไปเปรียบเทียบกับดารา เพื่ออะไร หรือในสายตาแม่ การที่ผมอยากจะเรียนจบสูง มันไร้ค่าหรอครับ